Η παραγωγή δεν απευθύνεται μόνο σε σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με πρωινές παραστάσεις από Τρίτη έως Παρασκευή, αλλά και στο ευρύ κοινό τα κυριακάτικα πρωινά.
Το έργο είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2009 από την Εφηβική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, είναι η πρώτη φορά όμως που ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Τσεμπερλίδης, ο οποίος συμμετείχε ως ηθοποιός σε εκείνο το πρώτο ανέβασμα στην Αθήνα. Σήμερα, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το ΚΘΒΕ επιχειρεί μια νέα προσέγγιση, με διαφορετική οπτική και με στόχο να συνομιλήσει με τις ανησυχίες του σημερινού έφηβου θεατή.
Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Théâtre National La Colline στο Παρίσι, αποτελεί μία από τις πιο επιδραστικές μορφές της σύγχρονης γαλλόφωνης δραματουργίας. Το καλοκαίρι το όνομά του απασχόλησε ξανά την Ελλάδα, καθώς η παγκόσμια πρεμιέρα του νέου του έργου «Ο Όρκος της Ευρώπης» παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Στους «Διψασμένους», στο επίκεντρο βρίσκεται ο εντοπισμός δύο σωμάτων που ανασύρονται αγκαλιασμένα από τον βυθό, δεκατέσσερα χρόνια μετά την εξαφάνιση ενός εφήβου. Ο δικαστικός ανθρωπολόγος Πολ-Εμίλ Μπορεγκάρ-Νουβό καλείται να διερευνήσει την υπόθεση, οδηγώντας την αφήγηση πίσω στις 6 Φεβρουαρίου 1991 —την ημέρα του Αγίου Γκαστόν— τότε που μια σχολική εργασία τον είχε ωθήσει να επινοήσει τη Νορβέζ, ένα κορίτσι που επιλέγει τη σιωπή μετά από μια τραυματική αποκάλυψη. Παράλληλα, ο Μπουν, ένα μεγαλύτερο αγόρι, προσπαθεί να αντισταθεί στη σκληρότητα της καθημερινότητάς του, σε μια αφήγηση που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη φαντασία.
Για τον Γιάννη Τσεμπερλίδη, η διπλή αφήγηση είναι και ο πυρήνας της δραματουργικής δύναμης του έργου. «Παρακολουθούμε τη ζωή ενός εφήβου την τελευταία του μέρα και ταυτόχρονα τη ζωή ενός ενήλικα που συνειδητοποιεί όλα όσα δεν έκανε», σημειώνει.
Σε μια εποχή που η συζήτηση για την ψυχική υγεία των εφήβων, την ψηφιακή αποξένωση και τη δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ γενεών βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, «Οι Διψασμένοι» επιχειρούν να φωτίσουν το σημείο τομής ανάμεσα στην παιδική αθωότητα και την ενήλικη συνειδητοποίηση. Με την ιστορία ενός αγοριού που αντιλαμβάνεται σταδιακά ότι «ο κόσμος δεν είναι μια χαρά και όλα τέλεια», το έργο στοχεύει να λειτουργήσει ως αφορμή για συζήτηση και όχι ως έτοιμη απάντηση στα εφηβικά αδιέξοδα.
Η πρόκληση του εφηβικού κοινού
Η παραγωγή εντάσσεται στη στρατηγική του ΚΘΒΕ να δώσει μεγαλύτερο χώρο στο εφηβικό θέατρο —μια κατηγορία που, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, δεν έχει ακόμη τη δημοφιλία που θα έπρεπε. «Γνωρίζουμε το θέατρο για ενήλικες και το θέατρο για παιδιά. Είναι δημοφιλή και τα δύο. Το εφηβικό θέατρο όμως παραμένει μια ενδιάμεση περιοχή που δύσκολα προσεγγίζεται», υπογραμμίζει ο Γιάννης Τσεμπερλίδης. Θεωρεί ότι ο διαχωρισμός αυτός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα των σημερινών νέων: «Οι έφηβοι μπορούν να συζητήσουν όλα τα θέματα που συζητούν οι ενήλικες, άρα το θέατρο για εφήβους δεν είναι μακριά από το θέατρο για ενήλικες».Σε αυτό το πλαίσιο, το στοίχημα του έργου είναι διπλό: να κεντρίσει το ενδιαφέρον των εφήβων αλλά και να προσελκύσει μεγαλύτερους θεατές που συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον σημερινό κόσμο των παιδιών τους.
Το θέατρο απέναντι στον ψηφιακό κόσμο
Ένα κρίσιμο ζήτημα στο σύγχρονο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό τοπίο είναι ο ρόλος της τεχνολογίας. Ο Γιάννης Τσεμπερλίδης δεν δαιμονοποιεί την ψηφιακή πραγματικότητα – αντίθετα, προσπαθεί να την ενσωματώσει δημιουργικά στην παράσταση. «Το πρόβλημα δεν είναι ότι τα παιδιά ζουν στον ψηφιακό κόσμο. Όλοι οι ενήλικες κρατούν ένα κινητό και σκρολάρουν. Αν κάνουμε κριτική στα παιδιά, πρέπει να δούμε πρώτα τις δικές μας συμπεριφορές».
Η παραγωγή έχει επιλέξει μια εναλλακτική προσέγγιση: οι μαθητές καλούνται να έχουν τα κινητά τους μαζί, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν QR codes που παρέχουν έναν ψηφιακό οδηγό της παράστασης. «Δεν θέλουμε να καταδικάσουμε τα κινητά. Θέλουμε να δημιουργήσουμε αλληλεπίδραση», λέει ο σκηνοθέτης,κάνοντας λόγο για μίασειρά σημείων όπου οι θεατές-μαθητές,κοινόπου έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον συνεχούς εναλλαγής ερεθισμάτων, καλούνται να εμπλακούν ενεργά.
Ο Γιάννης Τσεμπερλίδης αναγνωρίζει ότι η επαφή των εφήβων με το θέατρο δεν είναι απλή υπόθεση. «Ένας έφηβος στα 15–16 χρόνια τουδύσκολα θα πάει στο θέατρο μόνος του, αν δεν έχει κίνητρο. Πιστεύω όμως πως, αν το δει, θα θελήσει να ξαναπάει».
Η επιλογή του έργου έχει για τον ίδιο προσωπική σημασία. «Οι Διψασμένοι» ήταν ορόσημο στην καριέρα του, καθώς είχε συμμετάσχει στην παραγωγή του 2009 στο Εθνικό Θέατροστον ρόλο του εφήβου. «Από την πρώτη μέρα πουέπαιξα σ’ αυτό το έργο, είπα ότι κάποτε θέλω να το σκηνοθετήσω και δεν το ξέχασα ποτέ», αναφέρει.
Η πρώτη παράσταση για σχολεία έχει οριστεί για την Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2025. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και παραστάσεις για το ευρύ κοινό τις Κυριακές στις 11.00 το πρωί.
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Αλέξιος Τζίμας
Σκηνοθεσία- Σκηνογραφική ιδέα- Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης
Εικαστικός σχεδιασμός – Κοστούμια: Ζωή Καραβασίλη
Κίνηση: Αναστασία Κελέση
Φωτισμοί: Γιάννης Τούμπας
Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Τιμοθέου
Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Διανομή:
Λίλη Αδρασκέλα (Νορβέζ)
Φαμπρίτσιο Μούτσο (Μερντόκ)
Δημήτρης Σακατζής (Μπουν)
ΕΦΗΒΙΚΗ- ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΚΘΒΕ
Μονή Λαζαριστών, Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Πρώτη παράσταση για σχολεία: 18|11|2025
Παραστάσεις για σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: Τρίτη - Παρασκευή:10.30
Γενική είσοδος: 12 €
Σχολικό: 7 €(Ισχύει για ομαδική παρακολούθηση)
Ομαδικές κρατήσεις: Δευτέρα με Παρασκευή, πρωινές ώρες στο 2315 200012
Τις Κυριακές θα ισχύουν 20 θέσεις δωρεάν ανέργων ανά ημέρα παράστασης με δικαίωμα δωρεάν εισιτήριου και στο παιδί (μέχρι 3 παιδιά και μέχρι εξαντλήσεως των θέσεων).
