Λίγο πριν από μια μικρή ανάπαυλα ενόψει Δεκαπενταύγουστου (τόσες μέρες μας αναλογούν εμάς τους ελεύθερους επαγγελματίες) ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο, μετά από σύσταση ενός φίλου και συναδέλφου, που μου είχε ξεφύγει, του SimonSinek (InfiniteGame–Κλειδάριθμος), σχετικά με τη διοίκηση εταιριών, που αναφέρεται στην κουλτούρα με την οποία οι CEO’s διαχειρίζονται τις εταιρείες τους.
Κάθε Ηγέτης, διακατέχεται από μια κουλτούρα, την οποία με τα λόγια και τις πράξεις του, μεταλαμπαδεύει στους συνεργάτες του, στους υπαλλήλους της εταιρείας που διοικεί, σε όλο τον οργανισμό καθώς και στους προμηθευτές και φυσικά στους πελάτες του.
Παραδείγματα καλών και κακών πρακτικών έχουμε πάρα πολλά και τα αναλύουμε όταν είμαστε στο Πανεπιστήμιο, αλλά κυρίως τα βλέπουμε στην πράξη να συμβαίνουν στην επαγγελματική μας ζωή.
Για μας τους Συμβούλους, ίσως είναι λίγο πιο εύκολο να παρατηρούμε «από έξω» μια εταιρεία, αλλά όταν καλούμαστε να πούμε την άποψη μας, πρέπει να δούμε πιο βαθιά.
Οι Ηγέτες λοιπόν, κρίνονται, όπως όλοι μας, εκ του αποτελέσματος.
Πιο όμως είναι αυτό το αποτέλεσμα τελικά;
Να βγει η εταιρεία μας πρώτη σε πωλήσεις σε σχέση με τον πιο κοντινό μας ανταγωνιστή; Να βγει πρώτη σε κέρδη; Να βγει «ο καλύτερος εργοδότης της χρονιάς»; Να «κερδίσει» απλά τον Ανταγωνισμό; Όλα αυτά μαζί;
Σίγουρα πάντως, ένας από τους δείκτες που δείχνει την επιτυχία είναι φυσικά και η βιωσιμότητα της εταιρείας για πολλά χρόνια. Το όραμα με το οποίο κινείται στην Αγορά και μεταφέρει σε όλο τον Κύκλο της.
Έτσι βλέπουμε εταιρείες να είναι πετυχημένες μεν στα απολύτως οικονομικά τους, αλλά να σβήνουν μετά από 10, 20 χρόνια, ή όταν φεύγει ο «άξιος» CEO. Ενώ έχουμε και άλλες οι οποίες υπάρχουν και διαπρέπουν για 50, 60 χρόνια ή και παραπάνω, με πραγματική επιτυχία. Με σεβασμό από τους συνεργάτες και προμηθευτές και με αξιοπιστία έναντι των πελατών τους. Με ευελιξία, όχι απλά κολλημένες ενώ γύρω τους ο Κόσμος αλλάζει.
Αυτή η μακροημέρευση οφείλεται κυρίως στην κουλτούρα των εταιριών, στη φιλοσοφία με την οποία λειτουργούν και την περνάνε οι Ηγέτες προς τα κάτω. Στα στελέχη και όχι μόνο.
Η κουλτούρα των ιδρυτών και φυσικά των διαδόχων τους είναι, λοιπόν, πάρα πολύ σημαντική σε αυτή τη διάρκεια στη ζωή των εταιρειών και δεν μιλάμε φυσικά για εταιρείες «ζόμπι».
Ο Ηγέτης λοιπόν, είναι αυτός που δείχνει το στόχο, δίνει το στίγμα της εταιρίας. Αυτό όμως δεν αφορά μόνο εταιρείες. Αφορά και Κυβερνήσεις και Χώρες.
Εξαρτάται λοιπόν εάν ο Ηγέτης έχει ένα πεπερασμένο στόχο στο μυαλό του. Πχ. Να κερδίσω τις επόμενες εκλογές. Και αφού τις κερδίσει, να προσπαθήσει να παραμείνει στην εξουσία χρησιμοποιώντας τις παλιές συνταγές του να απαξιώνει το έργο των προηγούμενων και να κάνει κάποια βήματα προόδου, έως ότου λίγο πριν τις επόμενες εκλογές, να «σπάσει τον κουμπαρά» και να πει στον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών «Σάκη δώστα όλα» με στόχο απλά να βγει ξανά στην εξουσία. Χωρίς όραμα.
Ο Ηγέτης από την άλλη, με στόχο το άπειρο, δηλαδή, την πρόοδο της Χώρας του, ακόμα και όταν αυτός δεν είναι στο τιμόνι της, δουλεύει διαφορετικά. Ίσως να κουραστεί λίγο περισσότερο, αλλά διαφορετικά.
Αυτό το «διαφορετικά», σίγουρα, μπερδεύει λίγο την αντιπολίτευσή του, η οποία είναι μαθημένη στον μόνιμο καυγά, ίσως και κάποιους δικούς του, που δεν βλέπουν το μεγαλύτερο καλό, της Χώρας, αλλά και της παράταξής τους.
Έτσι, επιλέγει, να συνεργαστεί, με ανθρώπους, στελέχη, ακόμα και όχι από τον στενό ιδεολογικό του χώρο, αλλά αποδοτικούς και εργατικούς με στόχο το καλό της Χώρας. Που μοιράζονται το όραμά του. Που παίρνει μαζί του και τεχνοκράτες από την Αγορά, μαζί φυσικά με τα κομματικά στελέχη. Δίνει ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους να βγουν μπροστά χωρίς κόμπλεξ ότι μπορεί να του πάρουν το μαγαζί...
Επιλέγει, να αλλάξει, χρόνιες παθογένειες που ταλαιπωρούν τη χώρα και την κρατούν στάσιμη. Επιλέγει να περάσει με ήπιο τρόπο, μια κακιά λέξη πχ. για τη δική μας Χώρα, μεταρρυθμίσεις που ξεβολεύουν κάποιους, αλλά ωφελούν πολλούς περισσότερους και για το μέλλον. Επιλέγει, να βάλει τη Χώρα στον αστερισμό της τεχνολογίας, της Τεχνητής Νοημοσύνης, των αυτοματοποιημένων λειτουργιών, του ψηφιακού Κράτους γλιτώνοντας έτσι χρόνο και χρήμα για τους Πολίτες αλλά και για το ίδιο το Κράτος. Επιλέγει να φτιάξει υποδομές που θα αντέχουν στο χρόνο, κάνοντας χρήση χρηματοδοτικών εργαλείων και όχι απλά μοιράζοντας επιδοτήσεις σε συμπαθείς και πολυπληθείς κλάδους. Επιλέγει να συνδέσει τη Χώρα με διεθνή δίκτυα υποδομών. Επιλέγει να στήσει συμμαχίες με τις Χώρες γύρω αλλά και να συνομιλεί ακόμα και με παραδοσιακούς αντιπάλους, κρατώντας ήρεμα τα νερά, χωρίς υποχωρήσεις φυσικά, αλλά για να προοδεύσει η Χώρα μέσω αυτής της ηρεμίας προσελκύοντας επενδύσεις.
Επιλέγει με άλλα λόγια, η Χώρα να λειτουργεί και μετά από αυτόν.
Έτσι έχουν μείνει σε όλη την Ιστορία Ηγέτες που έχτισαν με λίγο παραπάνω κόπο Χώρες που αντέχουν στον χρόνο.
Με σωστές διαδικασίες, σωστές υποδομές, συμμαχίες, ανάπτυξη.
Εσείς τι Ηγέτη θα θέλατε για τη Χώρα μας;
Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος
