Τα μαγαζιά της εστίασης ήταν γεμάτα, αλλά τους επιχειρηματίες τους βρήκα με πολλά παράπονα. Πέρσι γκρίνιαζαν για τα POS, φέτος γκρινιάζουν για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, όλοι ανεξαιρέτως.
Μου εξηγούσαν ότι υποχρεώνονται να κλείνουν τα μαγαζιά τους στις 12 το βράδυ ή να μην μπορούν να σερβίρουν το μεσημεριανό φαγητό. Για να είναι έτοιμη η κουζίνα στη μια το μεσημέρι θα πρέπει το προσωπικό να βρίσκεται στην επιχείρηση τουλάχιστον από τις 11 το πρωί. Πέραν όλων των άλλων, η διπλή βάρδια απαιτεί και την ενοικίαση άλλων τόσων δωματίων, τα οποία δεν υπάρχουν. Θεωρούν όλοι τον τρόπο εφαρμογής της ψηφιακής κάρτας καθόλου λειτουργικό και ζητούν άλλοι κάποιες σημαντικές τροποποιήσεις, άλλοι την κατάργησή της. Ένας επιχειρηματίας, με γνωστή και ακριβή ψαροταβέρνα, γνωστός νεοδημοκράτης, μου έθεσε το δίλημμα: «τι θέλει η κυβέρνηση; Οι εργαζόμενοι μέσω της αδήλωτης υπερωριακής εργασίας να έχουν ένα επί πλέον εισόδημα και εμείς να λειτουργούμε απρόσκοπτα ή να μην υπάρχουν διόλου υπερωρίες και εμείς να κλείνουμε στις 12 τα μεσάνυκτα;» Παράλληλα μου επικαλέστηκε τη θεαματική πανελλήνια πτώση του τζίρου της εστίασης κατά 40%.
Και οι τιμές πώς διαμορφώνονται; Υπάρχουν καταστάσεις για όλα τα βαλάντια. Απλώς -και οφείλω να το επισημάνω- όλοι οι επιχειρηματίες αν ο πελάτης πληρώσει με κάρτα ή ζητήσει τιμολόγιο δεν κάνουν κανένα σκόντο. Ακόμα και αν είσαι πελάτης τους χρόνια. Αντιθέτως, στην πληρωμή με μετρητά και άνευ απόδειξης, η έκπτωση είναι γενναία. Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του.
Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι ότι μέσα στον χειμώνα κτίστηκαν στην περιοχή τρείς νέοι οικισμοί, καλαίσθητοι, ένας επί του κύματος, οι άλλοι δύο μακρύτερα. Τα γνωστά προβλήματα παραμένουν, δυστυχώς. Έλλειψη χώρων πάρκινγκ, κάκιστο οδικό δίκτυο και κακοφωτισμένο σε επικίνδυνο βαθμό. Γενικώς επικρατεί καθαριότητα, ίσως γιατί οι οργανωμένες παραλίες καταλαμβάνουν τον μεγαλύτερο χώρο των ακτών. Και εδώ οι τιμές ποικίλουν και οι παρέες βολεύονται ανάλογα με το τι μπορούν να πληρώσουν.
Τελικά, αν εξαιρέσω τα παράπονα των επιχειρηματιών -με σαφέστατες πολιτικές προεκτάσεις και υπαινιγμούς- η εικόνα που σχημάτισα, ένα χρόνο μετά, είναι «μια από τα ίδια». Γνωρίζοντας πρόσωπα, καταστάσεις και νοοτροπίες αυτό είναι θετικό. Διότι θα μπορούσε να ισχύσει το «κάθε πέρσι και καλύτερα».
