Αλλά το κυριότερο είναι πως η Θεσσαλονίκη αποκτά μια επενδυτική δυναμική. Βρίσκεται στον κατάλογο διεθνών επενδυτών. Δεν είναι τυχαίο που ένας από αυτούς αγόρασε την ΚΑΕ Άρης. Σημαντική συμφωνία με συμβολισμό, που αποδεικνύει του λόγου το αληθές όλων των παραπάνω. Θα μπορούσε ο Μαλαισιανός δισεκατομμυριούχος να αγοράσει άλλη ομάδα μπάσκετ, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Και είναι δεδομένο πως όταν ένας τέτοιου μεγέθους επενδυτής τοποθετείται σε μια αγορά, θα διευρύνει το επενδυτικό του πεδίο σε αυτή την αγορά, υπό προϋποθέσεις.
Μερικές φορές σκέφτομαι μήπως αυτή η αισιόδοξη ματιά για την πόλη μας είναι άκρως υποκειμενική. Μήπως υπάρχει μια ευνοϊκή προδιάθεση για διάφορους λόγους. Όμως, όταν κάνω μια καταγραφή των έργων που είναι σε εξέλιξη και αυτών που ο προγραμματισμός βρίσκεται στο τελικό στάδιο, τότε συνεχίζω να αισιοδοξώ. Ποτέ η Θεσσαλονίκη στο μεταπολιτευτικό της παρελθόν δε γνώρισε τόσα πολλά και τόσο μεγάλα έργα. Μόνον στα τέλη της δεκαετίας του 1950 με αρχές της δεκαετίας του 1960, ήμασταν μπροστά σε έναν οργασμό μεγάλων έργων. Πανεπιστημιούπολη, Κρατικό Θέατρο, Σιδηροδρομικός Σταθμός, Καυταντζόγλειο στάδιο, Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, είναι μερικά από τα έργα που έβγαλαν την πόλη μας από την κακομοιριά. Μετά έπεσε βαθιά σιωπή.
Φυσικά πάντα υπάρχουν αυτοί που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Που διαρκώς ασκούν κριτική, που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Η Θεσσαλονίκη είναι μια ευρύχωρη πόλη και μπορούμε να συνυπάρχουμε. Ακόμα και από κάποιες ακραίες θέσεις τους μπορούμε να αντλήσουμε τα θετικά τους σημεία. Π.χ. στην περίπτωση της ανάπλασης της ΔΕΘ. Η ομάδα που επιδιώκει τη μετεγκατάστασή της στα δυτικά, συνέβαλε με τις ενστάσεις της να υπάρχει η προοπτική αναθεώρησης του φαραωνικού αρχικού πρότζεκτ. Το κρατάμε αυτό και πάμε παρακάτω, όπως σοφά έπραξε η Δημοτική Αρχή της πόλης μας η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν υποσχέθηκε να ρίξει τη θερμοκρασία το καλοκαίρι κατά 5 βαθμούς.
Αν συνεκτιμήσουμε όλα τα υπάρχοντα προγράμματα, το επόμενο βήμα της Θεσσαλονίκης είναι να δει τι θα πρέπει να γίνει στην πενταετία 2030-2035. Αν θέλουμε να κάνουμε έναν μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό, από τώρα Δημοτική Αρχή και συλλογικότητες καλόν είναι να επεξεργάζονται τις προτάσεις τους για αυτήν την πενταετία. Μεταξύ αυτών θα είναι η επέκταση του μετρό προς τις δυτικές συνοικίες και η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου προς ανατολικά. Για αυτά και για πολλά άλλα απαιτείται οργάνωση, μελέτες και συγκεκριμένα σχέδια.
Από σήμερα θα πρέπει να βλέπουμε τη Θεσσαλονίκη του 2035.
