Ο λόγος για το κτήριο που χτίστηκε το 1960 ως Κινηματογράφος Αναστασιάδη, κατόπιν λειτούργησε ως κινηματογράφος ερωτικών ταινιών «Αλέκα» και μετέπειτα ως κινηματογράφους «Τιτάνια» με δύο αίθουσες προβολών, επί της οδού Μίκη Θεοδωράκη 15 (πρώην Λαγκαδά). Το πρώην σινεμά, όταν έπαψε τη λειτουργία του, το 2006, αφέθηκε να ρημάζει στη φθορά του χρόνου, για σχεδόν 20 χρόνια.
Σήμερα το κτήριο ανακαινίστηκε ριζικά και μετατράπηκε σε ένα στολίδι για τη Θεσσαλονίκη, ως στέγη ψηφιακής τέχνης και πολιτισμού και ονομάστηκε Panorama Digital Theatre (με τόνο στο Ρά, Πανοράμα). Στο Panorama Digital Theatre η σύγχρονη τεχνολογία, τα ψηφιακά μέσα και η εικονική πραγματικότητα παντρεύονται αρμονικά με την τέχνη και δημιουργούν ένα μοναδικό αποτέλεσμα – εμπειρία για τον επισκέπτη.
Όπως εξηγεί στα Μακεδονικά Νέα ο Παύλος Μητσόπουλος, εκπρόσωπος της Video Theatre, της εταιρείας που οραματίστηκε, υλοποίησε και λειτουργεί τον νέο αυτό χώρο, το κτήριο, αν και μοναδικό, είχε εγκαταλειφθεί. «Τα συνεργεία δούλεψαν εντατικά επί επτά μήνες, από τον περασμένο Ιανουάριο μέχρι σήμερα, και πλέον μπορούμε με χαρά και περηφάνεια να λέμε ότι η Θεσσαλονίκη διαθέτει μια νέα στέγη παραστατικών τεχνών και ψηφιακών εκθέσεων, όπως δεν την έχει ξαναδεί και δεν την έχει ξαναζήσει», τονίζει ο κ. Μητσόπουλος.
Όπως περιγράφει, το κτήριο είναι ψηλοτάβανο –έχει ύψος οκτώ μέτρων– εκτείνεται ανά όροφο σε καθαρά 400 τ.μ. και, παρ’ ότι χτίστηκε πριν από 65 και πλέον χρόνια, δεν έχει ενδιάμεσα κολώνες! Επιπλέον, είναι διαμπερές, με την πίσω πλευρά του να βρίσκεται στην οδό Οδυσσέως. «Μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι τέτοιοι χώροι δεν υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη», υπογραμμίζει ο κ. Μητσόπουλος.
Στο ισόγειο υπάρχει η αίθουσα εικονικής πραγματικότητας, στην οποία ο επισκέπτης φορά ειδικά γυαλιά και κάνει βόλτα, ενώ στον πρώτο όροφο υπάρχει αίθουσα εμβύθισης, όπου ο επισκέπτης γίνεται ο ίδιος μέρος του σκηνικού και όσων εκτυλίσσονται σε αυτό.
Έκθεση Frida Kahlo
Η πρώτη έκθεση που ήρθε και εγκαταστάθηκε στο χώρο έχει ήδη ανοίξει τις πύλες της για το κοινό και είναι αφιερωμένη στη ζωή της Frida Kalho. Η έκθεση αυτή προχωρά στα βήματα της digital art έκθεσης για τον Dali που είχε πραγματοποιηθεί στην Αποθήκη Γ΄, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, από τους ίδιους διοργανωτές, παίρνοντας διαρκώς παρατάσεις και, κυρίως, μαγεύοντας τους επισκέπτες.
«Η έκθεση ‘‘Frida Kahlo: Beyond the Icon – Immersive Experience’’, έχει φιλοξενηθεί σε μεγάλα μουσεία και εκθεσιακά κέντρα σε όλο τον κόσμο και σήμερα την παρουσιάζουμε όπως διαμορφώθηκε και εμπλουτίστηκε με νέες, εξελιγμένες τεχνολογικά εγκαταστάσεις», επισημαίνει ο κ. Μητσόπουλος.
Οι εκθέσεις αυτές, όπως λέει, έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και διασκευάζονται σε κάθε χώρα. «Οι θεατές δεν παρακολουθούν απλώς, γίνονται και οι ίδιοι μέρος της ιστορίας. Για παράδειγμα, βρίσκονται στην μεξικάνικη ταβέρνα που η Frida μάθαινε ζωγραφική στους μαθητές της και χρωματίζουν οι ίδιοι τους τοίχους, ή, φορώντας γυαλιά VR βλέπουν τη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε η Μεξικανή καλλιτέχνις και περιηγούνται σε αυτήν», καταλήγει ο κ. Μητσόπουλος.
