Όμως η πιο συναρπαστική έκπληξη του φετινού προγράμματος του ΦΚΘ δεν βρίσκεται στην αίθουσα προβολών. Στο Δυτικό Φυλάκιο Εισόδου της Πύλης 1, η πολυμεσική καλλιτέχνιδα Sister Sylvester παρουσιάζει το Drinking Brecht, μια εγκατάσταση που συνδυάζει τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, ένα θεατρικό καπέλο που δεν πλύθηκε και πειράματα μοριακής βιολογίας.
Η ιδέα είναι τόσο τολμηρή και απρόβλεπτη που χρειάζονται παραπάνω από μία αναγνώσεις για να την κατανοήσεις: η Sister Sylvester, καλλιτέχνιδα και ερασιτέχνιδα μικροβιολόγος που εργάζεται στη Νέα Υόρκη και την Κωνσταντινούπολη, χρησιμοποιεί DNA που εξήχθη από ένα καπέλο το οποίο φορέθηκε από ηθοποιούς του Berliner Ensemble του Μπέρτολτ Μπρεχτ από το 1949. Το καπέλο δεν πλύθηκε ποτέ· ο Μπρεχτ το ήθελε να μυρίζει πόλεμο, και έτσι διατηρήθηκε το γενετικό υλικό όσων το άγγιξαν επί δεκαετίες.
Το Drinking Brecht – παραγωγή του Onassis ONX – είναι ένα «αυτοματοποιημένο εργαστηριακό performance», ένα εικονογραφημένο δοκίμιο, ένα διαδραστικό ντοκιμαντέρ. Είναι, όπως το περιγράφει η ίδια η καλλιτέχνιδα, «ένα ντοκιμαντέρ που μπορείς να το πιεις». Μέσα από τη διαδικασία εξαγωγής και ανάλυσης του DNA, η Sylvester κατασκευάζει κοκτέιλ που φέρουν το γενετικό υλικό των ηθοποιών του Berliner Ensemble. Η ίδια η πράξη της κατανάλωσης μετατρέπεται σε τελετουργικό που ανατρέχει σε βάσεις νουκλεϊκών οξέων για να παραχθούν κοινωνικά σχόλια.
Το έργο αποτελεί φόρο τιμής στο «επιστημονικό θέατρο» που ονειρευόταν ο Μπρεχτ – ένα θέατρο που θα διδάσκει, θα προκαλεί σκέψη, θα παρακινεί σε αλλαγή.Η Sylvester αξιοποιεί τη μικροβιολογία και τη γενετική για να συνδέσει παρελθόν και παρόν, για να θέσει ερωτήματα περί καθαρότητας, συγγένειας, κληρονομικότητας – τόσο βιολογικής όσο και πολιτιστικής.
«Ένα έργο που απορροφά τα φθαρμένα επιστημονικά αφηγήματα, μετατρέποντάς τα σε ένα μαρξιστικό-φεμινιστικό τελετουργικό, μια γιορτή της επιστήμης που ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία», λέει η ίδια.
Η Sister Sylvester δεν ακολουθεί συμβατικές διαδρομές. Τα έργα της έχουν χαρακτηριστεί «γνήσια ανατρεπτικά» από τους New York Times. Εργάζεται στον χώρο όπου η επιστήμη συναντά την πολιτική καιη τεχνολογίατην Ιστορία.
Σε συνεργασία με τον Deniz Tortum, έχει δημιουργήσει το ντοκιμαντέρ εικονικής πραγματικότητας Shadowtime,το οποίο παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2023 εξερευνώντας θέματα όπως η κλιματική κρίση, η απώλεια και ο ψηφιακός χώρος ως καταφύγιο. Χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς της είναι και η διαδραστική περφόρμανς «Constantinopoliad», εμπνευσμένη από το ημερολόγιο τουΑλεξανδρινού ποιητή Κ.Π. Καβάφη, που συνδυάζει μουσική, αφήγηση, ηχητικές εγκαταστάσεις και βιντεοπροβολές.
Διδάσκει το μάθημα «The School of GeneticallyModifiedTheater» στο Colorado College και έχει δώσει διαλέξεις στα πανεπιστήμια MIT, Princeton, Columbia και Boğaziçi. Είναι φιλοξενούμενη καλλιτέχνιδα στο ONX Studio του Ιδρύματος Ωνάση.
Οκτώ ταξίδια στην επαυξημένη πραγματικότητα
Οι οκτώ ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος Immersive, που διεκδικούν τον Χρυσό Αλέξανδρο με έπαθλο 2.000 ευρώ, αποτελούν επίσης απόπειρες χαρτογράφησης του μέλλοντος – ή μάλλον, πολλαπλών μελλόντων.
lichtung (Άρια Βολφ, Γερμανία, 9'): Ένας γαλήνιος αλλά άγνωστος κόσμος καλωσορίζει τον θεατή τυλίγοντάς τον σε μια χαλαρωτική ολοζώντανη εμπειρία γεμάτη εκπλήξεις – ένας διάλογος ανάμεσα στον χρήστη και το περιβάλλον που μετατρέπει την παθητική θέαση σε ενεργόσυμμετοχή.
Xian'er / Κινέζοι Αθάνατοι (Ζου Φανγκ, Κίνα, 14'): Αθάνατοι ήρωες της κινέζικης μυθολογίας κατεβαίνουν σε έναν ψηφιακά σαρωμένο κόσμο και προσπαθούν να ενσωματωθούν σε αγάλματα. Αλληγορική ταινία για την κατάρρευση της κοινωνικής κινητικότητας στη σύγχρονη Κίνα, όπου παράδοση και νεωτερικότητα συγκρούονται σε μια ψηφιακά διαμεσολαβημένη πραγματικότητα. Κάθε άγαλμα αντανακλά ένα κοινωνικό στρώμα, από την κρατική εξουσία έως τους ξεχασμένους ηλικιωμένους της υπαίθρου.
Ένας αργός αποχαιρετισμός (Κέιτ Φουτ, Βίκτορ Μες, Βέλγιο-Λουξεμβούργο-Ολλανδία, 35'): Διαδραστική εμπειρία που βάζει τον θεατήστη θέση της Ίντα, μιας 72χρονης πιανίστριας με άνοια. Ο κόσμος της σταδιακά ζωγραφίζεται μπροστά στα μάτια του κοινού καθώς αλληλεπιδράμε αντικείμενα και ακούει ηχογραφήσεις του συζύγου της. Μια ποιητικήεξερεύνηση του πένθους, της αγάπης και του δύσκολου αποχαιρετισμού, αλλά και της μνήμης ως εύθραυστης κατασκευής.
Η αίσθηση του πουθενά (Χσιν-Χσουάν Γιε, Ταϊβάν-Φινλανδία-Βέλγιο-Πορτογαλία, 30'): Ένα ταξίδι από το πουθενά στο εδώ και τώρα, που συνδυάζει Ταοϊσμό, Βουδισμό και την ψυχολογία του Καρλ Γιουνγκ. Ήχοι και εικόνες προσκαλούν το κοινό να εξερευνήσει το υποσυνείδητο – μια φιλοσοφική διερεύνηση της αποσύνδεσης και της παρουσίας, της απώλειας του εαυτού και της επιστροφής σ' αυτόν.
Η θλιβερή ιστορία της μικρής ποντικίνας που ήθελε να γίνει κάποια (Νικολά Μπουρνικέλ, Γαλλία-Γερμανία-Βέλγιο, 27'): Καυστική σάτιρα της εταιρικής κουλτούρας στη συσκευασία χριστουγεννιάτικου παραμυθιού VR. Μια φιλόδοξη ποντικίνα δουλεύει ασταμάτητα για να ανέβει την επαγγελματική κλίμακα, μέχρι που ο Άγιος Βασίλης της προσφέρει δουλειά. Η ιστορία γίνεται καθρέφτης της σύγχρονης εργασιακής κουλτούρας – μια μαύρη κωμωδία για την ματαιοδοξία της ανέλιξης και την απομόνωση που φέρνει η φιλοδοξία.
Η μεγάλη απόδραση (Γιόρεν Βαντενμπρούκε, Βέλγιο, 25'): Τρία βαριεστημένα γεράνια κάθονται σε περβάζι παραθύρου, λαχταρώντας τον έξω κόσμο, ενώ ο Πάτρικ παραμένει παγιδευμένος στη ρουτίνα του. Όταν κλέβουν το smartphone του και τον παρασύρουν σε μια ανταλλαγή φυτών, η ελευθερία φέρνει μαζί της σκληρές αλήθειες και υπαρξιακές κρίσεις. Μια εξερεύνηση της ασφάλειας που φέρνει η συνήθειαέναντι της αβεβαιότητας της αλλαγής.
Η πύλη (ΑνίσαΚόρνιπς, Γερμανία, 25'): Σε ένα ερειπωμένο τοπίο, δύο συνοριακά φυλάκια χωρίζονται από μια πύλη. Ο ηλικιωμένος φρουρός Χιούγκο συναντά τον νεαρόΝτιντό στην άλλη πλευρά των συνόρων.Εμβύθιση σε έναν κόσμο σκιώνκαι ηθικών διλημμάτων μέσα από την αισθητική του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού.
Το εκρηκτικό κορίτσι (Καρολίν Ποτζί, ΖονατάνΒινέλ, Γαλλία-Ελλάδα, 18'): Εντυπωσιακό VR θέαμα που απεικονίζει την οργή της ηρωίδας ως αντανάκλαση ενός κόσμου στο χείλος του γκρεμού, αναφορά στηνοργήμιας ολόκληρης γενιάς που νιώθει εκτός κάδρου.
Την κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού Τμήματος Immersive αποτελούν οι:ΜιριάμΑσάρ, επικεφαλής δημοσίων σχέσεων και συνεργασιών για τα νέα μέσα του PHI, Μαρίνα Βρανοπούλου, επιμελήτρια τέχνης και ιδρύτρια της πολιτιστικής πλατφόρμας «Δύο Χωριά» και Μαρία Κουζινοπούλου, δημοσιογράφος.
Διαγωνιστικό Τμήμα Immersive: All around Cinema
Ισόγειο Αποθήκης Γ (Προβλήτα Α, Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
Διάρκεια και ωράριο λειτουργίας: 30 Οκτωβρίου -09 Νοεμβρίου 2025 // 13:00-21:00
Εισιτήριο: 3 ευρώ
Εγκατάσταση Drinking Brecht της Sister Sylvester
Δυτικό Φυλάκιο Εισόδου - Πύλης 1 (Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
Διάρκεια: 30 Οκτωβρίου -09 Νοεμβρίου 2025
Δωρεάν είσοδος
