Η πτυσσόμενη αυτή θήκη από χαλκό είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο εύρημα. Βρέθηκε στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, μέσα σε τάφο του 4ου αι. π.Χ., ο οποίος περιείχε τα υπολείμματα καύσης ενός νεκρού άνδρα και πολλά πλούσια κτερίσματα.
Όταν είναι κλειστή, η θήκη έχει σχήμα κυλινδρικό και ασφαλίζει με κλειδαριά, ενώ ανοικτή διαθέτει δύο τμήματα: το ένα αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, που κλείνει με καπάκι και το άλλο χωρίζεται σε τέσσερις επιμέρους χώρους. Οι τρεις από αυτούς ασφαλίζουν με κάλυμμα που κλειδώνει, ενώ ο τέταρτος, ο οποίος και περιείχε υπολείμματα μαύρης ουσίας, παραπέμπει σε μελανοδοχείο.
Δεν έχει εντοπιστεί με ακρίβεια η χρήση της συγκεκριμένης θήκης (ιατρική; μακιγιάζ;), δεν αποκλείεται ωστόσο να πρόκειται για μια κασετίνα γραφής: πάνω θα έμπαιναν οι γραφίδες, κάτω αριστερά η στερεή γραφική ύλη-μελάνη και κάτω δεξιά το μελανοδοχείο. Κλειστή, μάλιστα, θα είχε το ιδανικό σχήμα για περιέλιξη παπύρου γύρω από το κυλινδρικό σώμα της!
