Αρχικά τελέστηκαν ο Όρθος, η Αρχιερατική Θεία Λειουργία και ο Μέγας Πανηγυρικός πολυαρχιερατικός Εσπερινός της εορτής.
Επίσης, τελέστηκε Ιερά Ιερά Αγρυπνία - Ακολουθία (Όρθρος) της Μεγάλης Εβδομάδας του Αγίου Δημητρίου (Μέγα Σάββατο), καθώς και η Θεία Λειουργία.
Εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και πλήθος πιστών έδωσαν το «παρών» στις Ιερές Ακολουθίες αλλά και κατά τη λιτάνευση των Λειψάνων και των Ιερών Εικόνων σε κεντρικές οδούς της Θεσσαλονίκης.
Στην κεφαλή της πομπής ήταν -ως είθισται- αγήματα των ενόπλων δυνάμεων.
Ποιος ήταν ο Άγιος Δημήτριος
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, 0 Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τους χρόνους της βασιλείας του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών Διοκλητιανού και Μαξιμιανού Ἐρκούλιου (284-305 μ.Χ). Καίσαρας της Μακεδονίας τοποθετήθηκε ο Μαξιμιανός Γαλέριος, ο οποίος εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο εναντίoν των Χριστιανών. Εκλεκτό μέλος της Εκκλησίας των Θεσσαλονικέων ήταν και ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος προερχόταν από ευσεβείς και επιφανείς γονείς. Είχε δε προικισθεί από τον Θεό με πολλά αγαθά και με πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων. Η φήμη του έφθασε μέχρι τον βασιλιά Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον έκανε μέλος της Συγκλήτου της πόλεως και τον διόρισε στρατηγό όλης της Θεσσαλίας και ανθύπατο και αυθέντη όλης της Ελλάδας.
Ο Άγιος Δημήτριος, ως χριστιανός, κατηχούσε και δίδασκε με ιεραποστολικό ζήλο και με τη φωτεινή παρουσία του τους Θεσσαλονικείς, που τους κατέκλυσε η ειδωλολατρία, οδηγώντας τους προς το Χριστό και την αλήθειά Του. Όταν πληροφορήθηκε ο Μαξιμιανός τη δραστηριότητα αυτή του Αγίου, διέταξε και τον έφεραν ενώπιόν του. Ο Άγιος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό με συνέπεια να τον οδηγήσουν στη φυλακή, σ’ ένα παλαιό δημόσιο λουτρό δίπλα στο στάδιο, όπου υπέστη πολλές κακουχίες και βασανιστήρια.
Κατά τη διάρκεια αγωνισμάτων στο στάδιο, που διοργάνωναν οι βασιλείς για να διασκεδάζουν με τις θυσίες στα είδωλα, τις αιματοχυσίες και τους φόνους των ανθρώπων, ένας μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Νέστορας, θέλοντας να δείξει τη δύναμη του αληθινού Θεού πήγε στο λουτρό που ήταν κλεισμένος ο Άγιος, πήρε την ευλογία και την ευχή του Αγίου, βγήκε στο στάδιο και με την επίκληση «Θεέ Δημητρίου βοήθει μοι!» νίκησε τον γιγαντόσωμο και ανίκητο Λυαίο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε οργή στον βασιλιά, ο οποίος πρόσταξε τους στρατιώτες να πάνε εκεί που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος και να τον φονεύσουν. Οι στρατιώτες τον ελόγχευσαν σε όλο του το σώμα μέχρι θανάτου. Κάποιοι ευλαβείς Χριστιανοί ήλθαν κρυφά στο λουτρό εκείνο και ενταφίασαν το λείψανο στο μέρος στο οποίο μαρτύρησε. Αργότερα στο σημείο αυτό κτίσθηκε ναΐσκος ο οποίος περιλαμβάνει και τον ιαματοφόρο τάφο του Αγίου. Ο μαθητής του Αγίου Λούπος, με το δαχτυλίδι και τον μανδύα που πήρε από τον Άγιο κατά την ώρα του μαρτυρίου, ενεργούσε θαύματα πολλά, ώσπου στο τέλος, όταν το έμαθε ο βασιλιάς, τον αποκεφάλισαν και αυτόν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ετελειώθη ο Πανένδοξος Μεγαλομάρτυς, ο Πολιούχος, το μέγα της οικουμένης θαύμα, της Εκκλησίας το ωράισμα, ο πολύς τα πάντα, και θαυματουργός και Μυροβλύτης Άγιος Δημήτριος.
Η επαναφορά των Ιερών Λειψάνων στη Θεσσαλονίκη
Η ιστοσελίδα του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου αναφέρεται και στην επαναφορά των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής:
Αμέσως μετά τη δημοσίευση της ειδήσεως ότι εντοπίσθηκε το ιερό λείψανο του Αγίου Δημητρίου ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμων ο Β' έσπευσε να συγκεντρώσει πληροφορίες από ειδικούς επιστήμονες που ασχολούνται με παρόμοια προβλήματα γύρω από τη γνησιότητα των Ιερών λειψάνων. Γεγονός πάντως είναι ότι η μεσιτεία του Μεγαλομάρτυρα και η συνεχής πρόσκληση και προσταγή του προς τα όργανα της θείας Προνοίας έδωσαν τους αναμενόμενους καρπούς. Ο Παναγιώτατος, αφού έλαβε την έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετέβη προσωπικά στην Ιταλία και παρακάλεσε τον Επίσκοπο του Φάνο, Κωνστάντιο Μίτσι, να δεχθεί να επιστρέψει το ι. λείψανο του Αγίου Δημητρίου στην πόλη του. Ο Επίσκοπος Φάνο, μπροστά σ’ αυτό το δίκαιο αίτημα του Παναγ. Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και στην επιθυμία ασφαλώς του Αγίου να επιστρέψει στην αγαπημένη Του Θεσσαλονίκη, έδωσε τη συγκατάθεσή του. Έμενε τώρα να δεχθούν και οι κάτοικοι του Σάν Λορέντζο. Χωρίς κανένα δισταγμό ο Παναγιώτατος πήγε στο ναό του Σάν Λορέντζο όπου οι κάτοικοι με επικεφαλής τον Επίσκοπο, τον Δήμαρχο και τους ιερείς τον περίμεναν. Με πειστικότητα και ενθουσιασμό ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης μας, αλλά και με την πεποίθηση ότι εξέφραζε την επιθυμία, όχι μόνο των κατοίκων της μαρτυρικής Θεσσαλονίκης, αλλά και του προστάτου της Αγίου, διατύπωσε στη συνέχεια το δίκαιο αίτημα, που έγινε αποδεκτό με συγκίνηση απ’ όλους. Το ότι ήταν θέλημα του Θεού και του Αγίου να αξιωθεί η Θεσσαλονίκη να τον δεχτεί πάλι στους κόλπους της, φάνηκε καθαρά κι απ’ τον διάλογο που ακολούθησε ανάμεσα στον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονα και τους κατοίκους του Σάν Λορέντζο, οι οποίοι δέχθηκαν να στερηθούν το ι. λείψανο του Αγίου που για εκατοντάδες χρόνια φιλοξένησαν στον I. Ναό τους.
Την άλλη κιόλας μέρα σε επίσημη τελετή ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρέλαβε την τιμία κάρα του Αγίου Δημητρίου, ενώ τα δάκρυα των Λαυρεντίνων που την αποχαιρετούσαν έσμιγαν με τα δάκρυα της συγκινήσεως και ανέκφραστης χαράς του Παναγιωτάτου και των συνοδών του για το ίδιο γεγονός.
Στις 23 Οκτωβρίου 1978 η τιμία κάρα έφθασε με πομπή στην Θεσσαλονίκη όπου ο λαός την υποδέχθηκε με πρωτοφανή και δίκαιο ενθουσιασμό και με μεγάλη συγκίνηση. Οι στιγμές υπήρξαν μεγαλειώδεις. Με θριαμβευτική πομπή κλήρου και λαού, το ιερό λείψανο του Αγίου επέστρεφε στην πόλη Του, για να βρίσκουν οι Θεσσαλονικείς και πάλι καταφυγή στην διαιώνια και πανίσχυρη προστασία του πολιούχου τους.
Στις 29 Δεκεμβρίου 1978, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Δημήτριος με επιστολή του προς τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης τον συνέχαιρε εγκάρδια για την επαναπόκτηση της τιμίας κάρας και ευχόταν ολόψυχα στον Θεό να βοηθήσει στην απόκτηση και των άλλων ι. λειψάνων του Μεγαλομάρτυρα.
Το 1980 συμπληρώθηκαν 1700 χρόνια από την γέννηση του Αγίου Δημητρίου. Αυτόν ακριβώς το χρόνο και μάλιστα στις 10 Απριλίου, την Πέμπτη της Διακαινησίμου, ο Επίσκοπος Φάνου Κωνστάντιο Μίτσι μετά από συγκινητικές τελετές, παρέδωσε τα υπόλοιπα ιερά λείψανα του Αγίου Δημητρίου στον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που συνοδευόταν από τον εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κρατείας κ.κ. Γεννάδιο και τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης Αρχιμανδρίτη κ. Παντελεήμονα Καλπακίδη.
Την επομένη ημέρα ο Παναγιώτατος συνοδευόμενος και από τον εφημέριο του Σάν Λορέντζο Αιδεσιμολογιώτατο Αράλντο Αντζελόνι Λίνο Ρίτσι, αντιπρόσωπο της Εκκλησιαστικής επαρχίας Φάνο και Πέργκολα, τον δήμαρχο κ. Ρενάτο Ρίτζι και τον Ειρηνοδίκη του Σάν Λορέντζο, έφτασαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού με το μεγαλύτερο μέρος των Ιερών λειψάνων του Αγίου Δημητρίου. Έξι μεγάλα τεμάχια ι. λειψάνων κράτησαν στο Σάν Λορέντζο. Στο αεροδρόμιο υποδέχθηκε τα τίμια λείψανα και τον Παναγιώτατο με την συνοδεία του ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Δημήτριος Βακάρος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και εκπρόσωποι του Τύπου.
Το Σάββατο στις 12 Απριλίου η πομπή ξεκίνησε απ’ την Αθήνα και στίς 17:30 έφθασε στη γέφυρα του Γαλλικού ποταμού έξω από την Θεσσαλονίκη, όπου υποδέχθηκαν τα ιερά λείψανα του Αγίου Δημητρίου, ο Ὑπουργός Βορείου Ελλάδος κ. Ν. Μάρτης, ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Τσάκωνας, ο Υποστράτηγος κ. Παπαναστασίου ως εκπρόσωπος του Γ' Σώματος Στρατού, ο Επιθεωρητής Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος, άλλοι εκπρόσωποι πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθος κληρικών και πιστών, ενώ συγχρόνως τα πλοία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης σφύριζαν πανηγυρικά και οι καμπάνες των Εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα.
Η ιερή πομπή περνώντας από τις οδούς 26ης Οκτωβρίου, Εγνατίας, Βενιζέλου και Αγίου Δημητρίου, έφθασε στον ιστορικό ναό του Πολιούχου Αγίου Δημητρίου όπου τα τίμια λείψανα του Αγίου υποδέχθηκαν οι Μητροπολίτες Λαγκαδά κ. Σπυρίδων, Καλαμαριάς και Νέας Κρήνης κ. Προκόπιος, Πολυανής και Κιλκισίου κ. Αμβρόσιος, Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμων, οι Υφυπουργοί Οικονομικών κ. Μποκοβός, Συγκοινωνιών κ. Μούτσιος, Βουλευτές, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Παπαδόπουλος, αντιπροσωπείες αξιωματικών των ‘Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, Μακεδονομάχοι με παραδοσιακές εθνικές στολές, η Βυζαντινολόγος–Αρχαιολόγος δρ. Μαρία Θεοχάρη, Καθηγητές Πανεπιστημίου, εκπρόσωποι ιδρυμάτων, πολιτιστικών συλλόγων, οργανισμών, συνδέσμων συνδικάτων και αδελφοτήτων και πλήθη ορθοδόξων πιστών. Παράλληλα οι φιλαρμονικές του Στρατού, της Χωροφυλακής και του Δήμου απέδιδαν τιμές, ενώ νεάνιδες έραιναν με άνθη, και οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα ευαγγελίζοντας τη μεγάλη χαρά της πόλης για την επιστροφή του πολιούχου και προστάτη της, ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου.
Στον πανηγυρικό Εσπερινό που ακολούθησε χοροστάτησαν εκτός από τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονα, οι Αρχιερείς Λαγκαδά κ. Σπυρίδων, Καλαμαριάς και Νέας Κρήνης κ. Προκόπιος, Πολυανής και Κιλκισίου κ. Αμβρόσιος, Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμων, τακτικός Καθηγητής του Πανεπιστημίου. Έλαβαν ακόμη μέρος πολλοί ιερείς και διάκονοι, ενώ πλήθη ορθοδόξων πιστών παρακολουθούσαν με πίστη και κατάνυξη την ι. ακολουθία. Κατά την διάρκεια του Μεγάλου αυτού Εσπερινού, ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμων εξεφώνησε εμπνευσμένο λόγο, την πιο εύγλωττη αλλά και επισημότερη έκφραση της ιστορικής εκείνης στιγμής τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και για τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι πανηγύριζαν την επαναφορά των Ιερών λειψάνων του προστάτη και πολιούχου τους Αγίου Δημητρίου στον τόπο του μαρτυρίου του.
Διαβάστε ΕΔΩ για το Μύρο.
*Οι Φωτογραφίες είναι από τη Eurokinissi
