Τώρα που έσβησαν τα φώτα του Φεστιβάλ Επταπυργίου και ο χώρος εκεί πάνω άδειασε από ζωντάνια και δημιουργία, έμεινε και πάλι ένα μικρό κενό μέσα μου, που θα με βασανίζει, αλλά που ξέρω ότι θα γεμίσει και πάλι τον ερχόμενο Ιούνιο, όταν θα ανηφορίσω ξανά προς το μνημείο. Είναι ένας χώρος μοναδικής ομορφιάς, με βαριές μνήμες και ιδιαίτερη αισθητική. Μας καθορίζει αυτή η αισθητική του: στις επιλογές των εκδηλώσεων, των συνεργατών, των καλλιτεχνών.
Το Φεστιβάλ Επταπυργίου 2025 έκλεισε τον κύκλο του με δώδεκα sold out παραστάσεις και ένα αίσθημα πληρότητας. Δεν ήταν μόνο οι αριθμοί που μας γέμισαν χαρά – ήταν η αληθινή ανταπόκριση του κοινού, τα φωτεινά πρόσωπα, τα χειροκροτήματα, οι αναμνήσεις που προστέθηκαν.
Ήταν ένα Φεστιβάλ ήρεμο, σχεδόν αρμονικό. Ο καιρός μάς βοήθησε – κανένα απρόοπτο, καμία ακύρωση. Μονάχα λίγη ζέστη στα τέλη Ιουλίου που μας κούρασε σωματικά, αλλά δεν λύγισε την επιθυμία. Ήταν η χρονιά που νιώσαμε έντονα πως το κοινό μας όχι μόνο επιστρέφει, αλλά επιζητά κάτι περισσότερο: την πολυφωνία, τη διαφορετικότητα.
Η έναρξη με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Κορνήλιου Μιχαηλίδη, αποθεώθηκε από το κοινό. Η παραγωγή «Με Φως και με Ειρήνη» δεν ήταν μόνο μια συμφωνική βραδιά υψηλής αισθητικής – ήταν μια δήλωση. Μια δήλωση για την κλασική κατεύθυνση του Φεστιβάλ Επταπυργίου, που στηρίζει και αναδεικνύει τη μεγάλη μουσική παράδοση, χωρίς όμως να μένει προσκολλημένο στο παρελθόν. Γιατί το φεστιβάλ μας αγαπά το μοντέρνο, αναζητά το καινούργιο, και δεν φοβάται τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς. Το αποδεικνύει κάθε χρόνο μέσα από το εύρος των παραγωγών του – από τη συμφωνική μουσική και την ποίηση μέχρι τις σύγχρονες μουσικές φόρμες και τα νέα καλλιτεχνικά ρεύματα.
Από τις παραστάσεις, ξεχώρισε για μένα προσωπικά το αφιέρωμα στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ένα έργο που είχε μείνει σαν ανοιχτός λογαριασμός από την περασμένη χρονιά, και που φέτος τολμήσαμε να ξαναστήσουμε από την αρχή. Ο Θανάσης Κολαλάς υπέγραψε μια σκηνοθεσία υφασμένη με λεπτότητα και ποιητική οικονομία, και τα κείμενα που είχα τη χαρά να υπογράψω απογειώθηκαν χάρη στη μοναδική θεατρικότητα του Γρηγόρη Βαλτινού. Μαζί τους, η Μαρία Φαραντούρη ο Μανώλης Μητσιάς η Μέλα Γεροφώτη έδωσαν φωνή και ψυχή σε μια παράσταση-μυσταγωγία.
Οι Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη έφεραν στο Επταπύργιο το άρωμα του αρχαίου θεάτρου, με χιούμορ, τόλμη και σαρκασμό, σε μια παράσταση που τίμησε τη σάτιρα και κέρδισε το κοινό με τη φρεσκάδα και τη σκηνική της δύναμη.
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με το αναγνωρίσιμο ηχόχρωμά της, τίμησε με συγκίνηση τη Βίκυ Μοσχολιού – και το κοινό τής το ανταπέδωσε με δυνατό χειροκρότημα. Οι βραδιές αφιερωμένες στον Γιώργο Ανδρέου είχαν τον χαρακτήρα γιορτής: με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Χρήστο Θηβαίο, την Τάνια Τσανακλίδου, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη και άλλους η σκηνή του Επταπυργίου μεταμορφώθηκε σε μια μεγάλη μουσική οικογένεια που παρουσίασε μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια.
Το κοινό μας αγκάλιασε με θέρμη και τους Plaza Ensemble και τους Bodyterranean, που πλαισιώθηκαν από τον Γιάννη Χαρούλη – βραδιές γεμάτες ενέργεια, ρυθμό και δυναμισμό.
Κι όλα αυτά, δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς τις συνεργασίες. Είμαστε βαθιά πεπεισμένοι πως οι μεγάλες παραγωγές γεννιούνται μέσα από συνέργειες. Μέσα από το άνοιγμα στους φορείς της πόλης, στους πολιτιστικούς θεσμούς, στους ανθρώπους που εμπιστεύονται το όραμά μας και το ενισχύουν. Το Φεστιβάλ Επταπυργίου είναι και θα παραμείνει ένας χώρος δημιουργικής σύμπραξης.
Με τον καλλιτεχνικό μας διευθυντή Θανάση Κολαλά και μια εξαιρετική ομάδα, δουλεύουμε μήνες ολόκληρους, με μεράκι και φροντίδα, για κάθε λεπτομέρεια. Και ήδη σχεδιάζουμε το επόμενο φεστιβάλ: με τόλμη, με πίστη, με ένα ωραίο προγραμματισμό που περιλαμβάνει μια πραγματικά μεγάλη παραγωγή – από αυτές που αγαπάει η πόλη και για τις οποίες ακριβώς φτιάχτηκε το Φεστιβάλ Επταπυργίου.
Ραντεβού το επόμενο καλοκαίρι για να ζήσουμε και πάλι τη μαγεία του.
*Η Άννα Μυκωνίου είναι Πρόεδρος και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
