Πολύ κουβέντα για θάλασσες, νησιά, ταξίδια τελευταία στον δημόσιο διάλογο και στην επικαιρότητα.
Παλιοί καπεταναίοι (που ήταν νέοι τότε) ξεπροβάλλουν ξανά, ψάχνουν πληρώματα, που μάλιστα δεν πρέπει να έχουν προϋπηρεσία σε παλιά καράβια. Με τι εμπειρία άραγε θα πάνε στα νέα καράβια;
Προσπαθούν να ράψουν νέες στολές, να εμπνεύσουν τους υποψήφιους επιβάτες που ψάχνονται με ποιο καράβι να ξεκινήσουν το ταξίδι τους, με ποιον ή ποια καπετάνιο να το κάνουν.
Αυτό που κανείς όμως δεν αναφέρει με σιγουριά είναι ο προορισμός.
Πού είμαστε και πού θέλουμε να πάμε; Και γιατί να πρέπει να αλλάξουμε ρότα;
Δεν μας αρέσει ο καπετάνιος. Τον βαρεθήκαμε;
Πολύ άνετος είναι. Πολύ έμπειρος. Πολύ cool. Τον εμπιστεύονται όλοι.
Και από άλλα καράβια τού δίνουν συγχαρητήρια διότι πήρε ένα καράβι που ενώ είχε σχεδόν (τι σχεδόν δηλαδή) εξοκείλει στα αβαθή και θα το πήγαιναν για παλιοσίδερα, αυτός το πήρε, το επισκεύασε, του έβαλε καινούργια μηχανή, ακόμα και με το παλιό πλήρωμα στο οποίο έδωσε κίνητρο να πάει πάλι μαζί του, αλλά πλέον με πρόγραμμα, χάρτες, κανόνες.
Δεν ανακάλυψε την Αμερική. Απλά εφάρμοσε την κοινή λογική και φυσικά τις γνώσεις του από τη Σχολή του.
Έπεισε χρηματοδότες να τον εμπιστευτούν και του έδωσαν χρήματα να επισκευάσει το σκαρί, να το εκσυγχρονίσει. Ήταν από καλά υλικά αλλά χρειαζόταν προσοχή και σωστές επισκευές, αλλά οι προηγούμενοι καπετάνιοι…
Έκανε καλή διαχείριση. Είδε ότι σε πολλά τμήματα είχαν περιττά έξοδα, ενώ σε άλλα έπρεπε να επενδύσει περισσότερα. Έκανε οικονομία στα καύσιμα χωρίς να έχει επίπτωση όμως ούτε στην ταχύτητα ούτε στην ασφάλεια του πλοίου.
Έβαλε κανόνες λειτουργίας και έδωσε αρμοδιότητες ακόμα και σε αξιωματικούς από παλιό πλήρωμα, που δεν τους είχε αξιοποιήσει όσο έπρεπε παλιός καπετάνιος. Τους έδωσε την ευκαιρία και τους ανέδειξε, χωρίς παρωπίδες πάρα την γκρίνια κάποιων από τους έμπιστούς του.
Διάλεξε, τα καλύτερα υλικά για την ασφάλεια του πλοίου, να μην κινδυνεύει από πιο μεγάλα ή μικρά πλοία που κάνουν το ίδιο δρομολόγιο.
Και έτσι πηγαίνει εδώ και κάποια χρόνια τα ταξίδια του με άνεση και ασφάλεια.
Όμως, κάποιοι επιβάτες άρχισαν να βαριούνται την πολύ ασφάλεια και άνεση.
Αρχίζουν και αναζητούν την περιπέτεια ξανά.
Και τι θα κάνουμε δηλαδή μια ζωή το ίδιο δρομολόγιο; Τα ίδια μέρη θα βλέπουμε; Το ίδιο πρόγραμμα; Και αυτός ο καπετάνιος πολύ βαρετός μας φαίνεται. Όλα τα ξέρει πια;
Γιατί να μην ακούσουμε εκείνο το παλικάρι που πριν κάποια χρόνια στρίμωξε το καράβι στον Ισθμό, αλλά δεν ήξερε βρε παιδί μου ακόμα το παιδί.
Νόμισε ότι θα τρομάξει ο Ισθμός και θα ανοίξει από μόνος του για να χωρέσει το καράβι μας. Και όταν τελικά δεν άνοιξε ο Ισθμός αλλά το καράβι δεν χώρεσε και εξόκειλε, μας είπε με κάθε ειλικρίνεια μάλιστα, ότι πίστευε πραγματικά ότι θα άνοιγε ο Ισθμός και θα περνούσαμε στην άλλη πλευρά.
Μόνο που τον λογαριασμό δεν το πλήρωσε κάποια ασφαλιστική εταιρεία, αλλά το πλήρωμα και οι επιβάτες.
Όμως, μέχρι να φτάσουμε στον Ισθμό, που αυτός ο άτιμος δεν τρόμαξε και δεν μας έκανε το χατίρι να ανοίξει και να περάσουμε χωρίς να πληρώσουμε μάλιστα και τα διόδια (θα μας χάριζε και τα παλιά που χρωστούσαμε διότι είμαστε όμορφοι και νέοι), κάναμε ένα πολύ ωραίο ταξίδι.
Ήταν πραγματικά υπέροχο. Ξεκίνησε με χορούς και τραγούδια στο λιμάνι. Θα τον πείσουμε τον Ισθμό να ανοίξει. Θα φοβηθεί στο τέλος και θα το κάνει. Μην στεναχωριέστε.
Περάσαμε μάλιστα και κάποιους μήνες που κάναμε και τον καμπόσο και είχαμε και ύφος. Κοντέψαμε να τρελάνουμε τους εκπροσώπους του Ισθμού και έφευγαν οι καημένοι απορημένοι και έλεγαν δεν μπορεί να τα εννοούν αυτά. Νέοι κανόνες στη ναυσιπλοΐα…
Στην Ιθάκη τους θέλουν να φτάσουν οι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι έτσι απλά θα πέσουν στα βράχια;
Τώρα λοιπόν που το καράβι, πάει με ασφάλεια και με άνεση μπροστά και μάλιστα ενώ γύρω υπάρχει μεγάλη φουρτούνα, έχουν κάποιοι το θράσος να θέλουν να το θέσουν πάλι σε κίνδυνο.
Μάλιστα έχουμε και κάποιους παλιούς καπετάνιους, γέρους πια, από την ίδια Σχολή με τον σημερινό καπετάνιο, που μάλλον τον ζηλεύουν, διότι ο υπάρχων καπετάνιος ήταν μεν ο καλύτερος μαθητής της τάξης του, αλλά δεν πίστευε κανένας ότι θα μπορέσει με επιτυχία να κυβερνήσει πλοίο. Δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να εφαρμόσει καλύτερα από αυτούς τις γνώσεις της Σχολής τους .
Δεν έκανε πολύ φασαρία. Διάβαζε τα μαθήματά του. Δούλεψε σε πιο μικρά καράβια, να αποκτήσει εμπειρία και είχε το προσόν της υπομονής. Και όταν ήρθε η ώρα του, τα κατάφερε. Καλύτερα από τους προηγουμένους μάλιστα.
Και αυτοί αντί να χαρούν για το καράβι, το πλήρωμα και τους επιβάτες, προσπαθούν να του βάλουν τρικλοποδιές, να μιλάνε στο πλήρωμα εναντίον του, να προσπαθούν να τους πείσουν να κάνουν ανταρσία και να τους ακολουθήσουν σε μία πορεία αβέβαιη. Για να βρουν ποιον προορισμό άραγε;
Για πού;
Απλά να αλλάξουμε καπετάνιο. Αυτό είναι το θέμα. Και όσο για τον προορισμό, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει το ταξίδι.
Με φιλοσοφική διάθεση σήμερα…
Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος
