Μπαμπης Μπατμανιδης

Ας περιμένουν κι άλλο οι γυναίκες

Είκοσι επτά χρόνια μετά την κυκλοφορία της, η ταινία «Ας περιμένουν τις γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη έχει πετύχει αυτό που οι διευθυντές μάρκετινγκ ονειρεύονται αλλά σπάνια καταφέρνουν: έχει γίνει η μυστική χειραψία ανάμεσα σε ανθρώπους που ίσως αλλιώς δεν θα συναντιούνταν ποτέ, μια κοινή εμπειρία που υπερβαίνει τα γεωγραφικά και κοινωνικά όρια, ακόμη και τα όρια ανάμεσα σε γενιές. Αυτή τη Δευτέρα, 7 Ιουλίου 2025, στην ταράτσα του πολυχώρου Soul SKG στη Θεσσαλονίκη, η ταινία – φαινόμενο θα προβληθεί με ζωντανή μουσική συνοδεία από τους Babis Batmanidis Company.

Σε μια εποχή που τα κινηματογραφικά φαινόμενα έχουν διάρκεια ζωής το πολύ μία σεζόν, το «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες!» έχει γίνει ένα case study πάνω στην αντοχή στον χρόνο, καθώς συνεχίζει να ζει, να αναπνέει και να δημιουργεί νέες γενιές πιστών.

«Είναι μία ταινία - φαινόμενο», σημειώνει ο Μπάμπης Μπατμανίδης, που με το μουσικό του σύνολο έχει συμβάλλει εδώ και δέκα χρόνια στην περαιτέρω διάχυση της δημοφιλίας της. «Οι φανατικοί οπαδοί της ταινίας χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται συνωμοτικά και οι διάλογοι και ο κώδικας της ταινίας έχουν πλέον αυτονομηθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο», παρατηρεί ο δημοφιλής μουσικός. Οι προβολές της ταινίας συνοδεία μουσικής από την Babis Batmanidis Company αποτελούν ένα μικρό προσκύνημα στη μνήμη του ανθρώπου που κατάφερε με ελάχιστα μέσα και περίσσευμα ανθρωπιάς να περιγράψει τη βάση και τα αδιέξοδα της ελληνικής ανδρικής φιλίας, το υπαρξιακό δράμα της επαρχίας και την ποίηση του λαϊκού τραγουδιού.

Αυτό που ξεκίνησε στη μεγάλη οθόνη ως η απλή ιστορία τριών μπατζανάκηδων που καθυστερούν το ταξίδι τους προς τη Θάσο επειδή κολλάνε στα Λουτρά της Βόλβης από πραγματικά και φανταστικά ειδύλλια, έχει γίνει ένας πολιτιστικός κώδικας που ενώνει ανθρώπους σε όλη τη χώρα. «Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών επικοινωνούν με ατάκες από την ταινία», εξηγεί ο Μπάμπης Μπατμανίδης. «Αναπτύσσεται ενός είδους μυστικός κώδικας επικοινωνίας που σε βοηθάει να αποφύγεις τα πολλά λόγια. Ουσιαστικά μέχρι και σήμερα ο Σταύρος Τσιώλης χτίζει τις παρέες, ανθρώπους που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ στη ζωή μας, από τον Έβρο μέχρι το τελευταίο χωριό της Πελοποννήσου».

Αντίσταση στον χρόνο

Αυτό που κάνει το φαινόμενο ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι η χρονική του διάσταση. Η ταινία δεν απέκτησε αμέσως καλτ στάτους—το φαινόμενο ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την πρώτη της προβολή. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τόσο κόσμος διάσπαρτος σε όλη τη χώρα βλέπει την ταινία, αναπαράγει την ταινία, παθιάζεται», αναρωτιέται ο Μπάμπης Μπατμανίδης. Η ψηφιακή εποχή έδωσε στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη μια δεύτερη ζωή, επιτρέποντάς της να φτάσει σε κοινά που δεν είχαν πρόσβαση στις προβολές στις αίθουσες.

Αλλά η τεχνολογία δεν εξηγεί πλήρως τη μαγεία. Υπάρχει κάτι πιο βαθύ στη σύνδεση μεταξύ της ταινίας και του κοινού της. Ο Σταύρος Τσιώλης, που έφυγε από τη ζωή το 2019, άφησε πίσω του 13 μεγάλου μήκους ταινίες και κάτι περισσότερο από αυτές: Δημιούργησε έναν κινηματογραφικό κόσμο που συνεχίζει να ζει και να αναπνέει μέσα από τους φίλους του. «Αυτό είναι το μαγικό του Τσιώλη, πέρα από τα καθαρά καλλιτεχνικά», σημειώνει ο frontman της Babis Batmanidis Company. «Το πώς κατάφερε να ενώσει κόσμο με αφορμή τις ταινίες του και την κατανόησή τους, να δημιουργήσει παρέες. Έχουμε φτιάξει φίλους μέσα από το 'Ας Περιμένουν οι γυναίκες'. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια άλλη ταινία ή κινηματογραφιστής που έχει φτάσει την τέχνη του σε τόσο υπερβατικό σημείο».

Το 2015, η Babis Batmanidis Company ετοιμαζόταν να κάνει για πρώτη φορά αυτό το «πείραμα»: προβολή της ταινίας με τα τραγούδια να παίζονται ζωντανά επί σκηνής, πάνω σε μία ιδέα του αείμνηστου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών Λάζαρου Κωνσταντινίδη.

«Ήταν μία ταραχώδης εποχή εκείνο το καλοκαίρι του 2015, με το δημοψήφισμα και τα capital controls. Την πρώτη βραδιά που θα παίζαμε έβρεχε ασταμάτητα. Αλλάξαμε ημερομηνία για Σεπτέμβριο, μετά χάλασε η οθόνη, στο τέλος η εκδήλωση δεν έγινε ποτέ. Στοιχειωμένο ξεκίνημα», θυμάται ο Μπάμπης Μπατμανίδης. «Αυτό που δεν καταφέραμε τότε στη Θεσσαλονίκη, το καταφέραμε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Με τον ίδιο τον Τσιώλη παρόντα».

Ο Σταύρος Τσιώλης όχι μόνο δεν ζήτησε ποτέ δικαιώματα, αλλά στήριξε την παράσταση, πιστεύοντας στη δύναμή της.

Η προβολή στην ταράτσα

Την Δευτέρα 7 Ιουλίου, στις 21.30 στην ταράτσα του Soul, η προβολή της ταινίας του Σταύρου Τσιώλη συνοδεία μουσικής συνεχίζει την αγαπημένη παράδοση. Κάθε τραγούδι που ακούγεται στην ταινία ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής από την εκρηκτική Babis Batmanidis Co(m)pany, δημιουργώντας ένα μουσικο-κινηματογραφικό υβρίδιο που δεν είναι ούτε συναυλία ούτε απλή προβολή — είναι τελετουργία.

Η μουσική διάσταση της ταινίας αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της επιρροής της. «Στην ταινία ακούγονται 16 τραγούδια, ουσιαστικά είναι ένα μιούζικαλ», λέει ο Μπάμπης Μπατμανίδης. Βασίλης Καρράς, Ζαφείρης Μελάς, Κωνσταντίνα, Στέλλα Γιαγκούση, Αντύπας, Πασχάλης Τερζής, Λίτα Κόλλια είναι μερικοί από τους ερμηνευτές των τραγουδιών, που συνθέτουν ένα μωσαϊκό το οποίο αποτυπώνει την ελληνική μουσική ταυτότητα.

«Κάνουμε προβολή της ταινίας και όπου υπάρχει μουσικό κομμάτι γίνεται ένα pause, παίζουμε το τραγούδι και στη συνέχεια η προβολή συνεχίζεται», εξηγεί ο Μπάμπης Μπατμανίδης. «Είναι μία ήπια προσέγγιση, μία συνομιλία της ταινίας με τη μουσική, καθώς κάθε κομμάτι έχει τον λόγο ύπαρξής του μέσα στην ταινία».

Μέσα στο καλοκαίρι θα γίνει μία ακόμη προβολή της ταινίας συνοδεία μουσικής, στις 21 Αυγούστου, στην πλατεία της Παλιάς Νικήτης. «Εννοείται ότι δεν θα σταματήσουμε ποτέ να παρουσιάζουμε αυτήν την παράσταση», δηλώνει ο Μπάμπης Μπατμανίδης. «Φυσικά αν λειτουργούσαν και τα Λουτρά της Βόλβης, ο τόπος που γέννησε την ταινία και που δυστυχώς εδώ και χρόνια μαραζώνει, θα κάναμε κι εκεί μία προβολή -αυτό είναι το μεγάλο όνειρό μας. Δείτε σύμπτωση: Τα Λουτρά της Βόλβης τέθηκαν εκτός λειτουργίας το 2019. Ήταν η χρονιά που πέθανε ο Τσιώλης».