«Τι δεν είναι σαφές από όσα είπα μέχρι τώρα; Στοιχείο της χώρας είναι η οικονομία της. Έχουμε δει τι σημαίνει να υπερβαίνουμε τα δημοσιονομικά μας όρια. Δεν υπέστη αρκετά η ελληνική κοινωνία αυτά τα 9 χρόνια της κρίσης; Δεν υποφέραμε αρκετά; Όταν σας είπα από την αρχή ότι εγώ δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να υπερβώ το δημοσιονομικό χώρο που μου έχει δώσει το υπουργείο Οικονομικών, είπα κάτι το οποίο δεν συνυπογράφετε; Θα προτιμούσατε να ακολουθήσω κι εγώ τη λογική των 800 εξοπλιστικών προγραμμάτων και των 55 δισ. δημοσιονομικού ανοίγματος, στην 4ετία; Αυτό θα ήταν το σωστό να γίνει;», τόνισε ο υπουργός.
Και πρόσθεσε: «Ρωτήστε τον προκάτοχό μου, τον Ν. Παναγιωτόπουλο, για την τεράστια προσπάθεια που έκανε να καλύψει αυτό το τεράστιο κενό. Και καταφέραμε για πρώτη φορά να καταθέσουμε 20ετές εξοπλιστικό εντός δημοσιονομικού πλαισίου. Όχι, δεν επρόκειτο να βγω από αυτό το δημοσιονομικό πλαίσιο, αν δεν μου έδινε περισσότερο δημοσιονομικό χώρο το υπουργείο Οικονομικών».
«Και βεβαίως θα καταθέσουμε αύριο δήλωση συμμετοχής στο SAFE, με το 1,2 δισ. ευρώ δημοσιονομικό χώρο που μου έδωσε μετά από διαπραγμάτευση το υπουργείο Οικονομικών. Αλλιώς δεν θα κατέθετα δήλωση στο SAFE. Η χώρα δεν επιτρέπεται ξανά να βρεθεί εκεί που ήταν παλιά και ο πρωθυπουργός το συνυπέγραψε αυτό. Όπως το συνυπέγραψε και το υπουργείο Οικονομικών», είπε ο κ. Δένδιας.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρθηκε στον Κανονισμό του SAFE και πώς έφτασε η ΕΕ στη συμφωνία.
«Το Safe είναι ένας πολύπλοκος κανονισμός. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών διατυπώνουν τα πράγματα με έναν τρόπο που θέλουν προσεκτική ανάλυση. Το SAFE είναι επίσης ένας κανονισμός, για την έγκριση του οποίου απαιτείτο η επαρκούσα, αν θέλετε, πλειοψηφία. Δεν ήταν Κανονισμός ο οποίος απαιτούσε ομοφωνία. Άρα η Ελλάδα, οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, δεν μπορούσε να τον μπλοκάρει. Οι χώρες οι οποίες τοποθετήθηκαν επικριτικά, έναντι αρχικής μορφής του SAFE, ήταν η Ελλάδα, η Γαλλία, η Κύπρος, η Κροατία και η Σλοβενία. Οι χώρες αυτές δεν έχουν blocking minority, δεν υπερβαίνουν το 35%. Άρα η Ελλάδα μπορούσε μόνο να διαπραγματευτεί. Δεν μπορούσε να αποκλείσει. Άρα η οποιαδήποτε εδώ ξιφούλκηση περί μη υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος, δεν έχει καμία έννοια. Το ερώτημα λοιπόν ήταν, επ΄αυτού του δεδομένου τι μπορούσε να κάνει η χώρα;», είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας
Ενώ ενημέρωσε πως «ο SAFE έχει δύο διαφορετικές κατηγορίες. Τη συμμετοχή σε εξοπλιστικό πρόγραμμα με ποσοστό 35% και τη συμμετοχή με 100%. Στο 35% δεν υφίσταται ζήτημα. Στο 100%, μετά από ρητή απαίτηση μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, εμποδίστηκε να υπάρχει ρητή αναφορά στον Κανονισμό περί ανάγκης ομοφωνίας για τη συμμετοχή τρίτων χωρών. Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είχε blocking minority στο Συμβούλιο, δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Υπήρξε μια συμβιβαστική λύση. Η Επιτροπή δήλωσε προφορικά και η δήλωσή της κατεγράφη στα πρακτικά, δεν περιλαμβάνεται στο κείμενο του Κανονισμού, ότι οτιδήποτε φέρει θα το φέρει με διατάξεις που παραπέμπουν σε ομοφωνία. Αυτή είναι η προφορική δήλωση που έχει καταχωρηθεί στα πρακτικά».
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας απαντώντας στους επικριτές της κυβέρνησης για έλλειμμα διαπραγματευτικό, είπε: «Με ρωτάτε αν θα ήθελα κάτι περισσότερο. Βεβαίως και θα ήθελα κάτι περισσότερο. Δεν το διαπραγματεύτηκα εγώ. Δεν είναι οι υπουργοί Άμυνας που το διαπραγματεύονται. Βεβαίως θα ήθελα κάτι περισσότερο, όπως θα θέλατε κι εσείς κάτι περισσότερο, όπως θα θέλαμε όλοι εδώ κάτι περισσότερο. Μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι περισσότερο;
Τη στιγμή που δεν υπήρχε δυνατότητα αρνησικυρίας, εφόσον δεν υπήρχε blocking minority, πώς θα γινόταν αυτό; Μπορώ δε, σε απόρρητη συζήτηση, να σας δώσω πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για όλα αυτά. Αλλά δεν νομίζω ότι το SAFE είναι το προνομιακό πεδίο για την άσκηση αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης. Εγώ ούτε πρόκειται να θριαμβολογήσω για το SAFE ούτε να κινδυνολογήσω».
Θα σας πω πιο είναι το πιθανό πρόβλημα για την Ελλάδα στο μέλλον, είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και σημείωσε πως «το υπουργείο Εθνικής Άμυνας επέλεξε, επί της πολιτικής μου ηγεσίας, να καταθέσει για πρώτη φορά μακροπρόθεσμο εξοπλιστικό. Ουδέποτε έχει γίνει κάτι τέτοιο, ανεξαρτήτως ποιο κόμμα κυβερνούσε. Καταθέσαμε ένα εξοπλιστικό 12 συν 8 ετών. Βεβαίως εξοπλιστικό υπήρχε, με μια διαφορά. Παρά τις προσπάθειες του προκατόχου μου Νίκου Παναγιωτόπουλου, είχε μία μικρή υπέρβαση 52,5 δισ. στα τέσσερα χρόνια και άρα δεν είχε κατατεθεί ποτέ.
Για να κατατεθεί ένα εξοπλιστικό και να έχει σοβαρότητα, πρέπει να είναι εντός του εγκεκριμένου και συμφωνημένου με το υπουργείο Οικονομικών, δημοσιονομικού πλαισίου. Αλλιώς δεν έχει καμία σοβαρότητα. Και δεν έχει καμία σοβαρότητα για το πολιτικό σύστημα της χώρας, οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αυτό λοιπόν το εξοπλιστικό το οποίο κατατέθηκε ήταν εντός του συμφωνημένου με το υπουργείο Οικονομικών δημοσιονομικού πλαισίου.
Οτιδήποτε άλλο εκτός αυτού, αποτελούσε απλώς ευχολόγιο. Η αντίληψη περί του χαμηλοτόκου δανείου είναι μια αντίληψη που δεν αντιλαμβάνεται προφανώς ότι το δάνειο είναι δάνειο και επίσης θα είχε έννοια να τα συγκρίνετε με τα επιτόκια του δημοσίου, που χάρη στην επιτυχία αυτής τα κυβέρνησης είναι όντως χαμηλά. Άρα το κέρδος από τις δύο διαφορές των επιτοκίων μην το θεωρείτε τόσο σοβαρό. Τη ζημιά από την υπέρβαση του δημοσιονομικού ορίου, να τη θεωρείτε σοβαρή, γιατί η χώρα χάνει την αξιοπιστία της».
Η κυβέρνηση, είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας επέλεξε τη συμμετοχή στο SAFE και έδωσε σε κατάλογο, μικρό περαιτέρω δημοσιονομικό περιθώριο.
«Σε αυτό το επιπλέον δημοσιονομικό περιθώριο, θα φέρουμε εμπροσθοβαρώς οπλικά συστήματα που είναι ήδη στον μακροπρόθεσμο εξοπλισμό. Δεν πρόκειται να βάλουμε κάτι καινούργιο. Και θα ζητήσουμε τη συμμετοχή και άλλων ευρωπαϊκών χωρών», επισήμανε ο κ. Δένδιας.
Σε σχέση με τη δήλωσή του τον περασμένο Μάιο, ο κ. Δένδιας ανέφερε: «Απευθύνθηκα στους εταίρους μας στην ΕΕ. Και τους είπα να μην δοκιμάσουν να παραβούν τη δήλωση της Επιτροπής περί ομοφωνίας, γιατί αυτό θα άνοιγε κερκόπορτα της συμμετοχής της Τουρκίας στον αμυντικό μηχανισμό της ΕΕ. Σε τι θα διαφωνούσατε, σε αυτή την αίθουσα, σε αυτό; Ποιος δεν θα έλεγε το ίδιο πράγμα; Αυτή είναι η κατάσταση όσον αφορά το SAFE και τη δυνατότητα να τοποθετηθώ σε δημόσιο λόγο».
