Στην ανακοίνωσή του το ΠΙΠΜ περιγράφει την προσωπικότητα του εκλιπόντος και ανατρέχει στα δικά του λόγια σε πρόσφατο συνέδριο. Μάλιστα ως απάντηση «στα αμείλικτα ερωτήματα που εγείρονται σε όλους για την άωρη εκδημία του» επικαλείται την άποψη που είχε εκφράσει ο Χρυσότομος Σταμούλης για τον θάνατο.
Αναλυτικά η ανακοίνωση για την εκδημία του καθηγητή Χρυσόστομου Σταμούλη έχει ως εξής:
«Με μεγάλη θλίψη κατ᾽ άνθρωπον, αλλά και την βέβαιη ελπίδα της Αιωνίου Ζωής και της κοινής Αναστάσεως, το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών αποχαιρετά τον καθηγητή και προκοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Χρυσόστομο Σταμούλη, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΠΙΠΜ από τον Απρίλιο του 2023, ο οποίος με τη ζωή και το έργο του δίδαξε σε πολλές γενιές νέων θεολόγων την ορθόδοξη θεολογία ως μια θεολογία Ζωής, Χαράς και Αγάπης. Το πολυσχιδές έργο του, ασυνήθιστα παραγωγικό και πολυδιάστατο, με δημιουργική αξιοποίηση όλων των χαρισμάτων / πολλαπλασιασμό των ταλάντων με τα οποία τον προίκισε ο Θεός, θα αποτελεί και για τις επόμενες γενιές μια ισχυρή θεολογική παρακαταθήκη που θα διατηρεί ζωντανό το αποτύπωμα της σκέψης του.
Αυτή την τόσο απροσδόκητη και απευκταία για όλους όσους είχαν την χαρά να τον γνωρίσουν στιγμή, δεν θα μπορούσαμε να σκιαγραφήσουμε καλύτερα την χαρίσματα και την θεολογική προσφορά του Χρυσόστομου Σταμούλη, παρά επαναλαμβάνοντας τους λόγους του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά την χειροθεσία του σε Άρχοντα Διδάσκαλο της Εκκλησίας, κατά την ευλογητή επίσκεψη Του στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ στις 26 Μαΐου 2022:
«Εὐφυής, δυναμικός καί δημιουργικός, μέ ὑγιές αἰσθητήριον διά τά αὐθεντικά στοιχεῖα τῆς Παραδόσεώς μας, διατυπώνετε τό σωτηριῶδες μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν διαλόγῳ μέ τούς ἐκπροσώπους συγχρόνων τάσεων, μέ ἰσχυράν ἀπήχησιν. Ἡ παρουσία καί ἡ μαρτυρία θεολόγων, ὡς ἡ ὑμετέρα Ἐντιμολογιότης, ἀποτελεῖ ἀνάχωμα εἰς τήν ἀλλοτριωτικήν ταύτισιν τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τόν συντηρητισμόν καί τήν κλειστήν πνευματικότητα. Ὅπως ἔχει λεχθῇ, «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι φῶς, καί μόνον ὅ,τι εἶναι φῶς εἶναι Ὀρθοδοξία». Καί ἡ θεολογία πρέπει νά μᾶς καθιστᾷ μετόχους καί κοινωνούς φωτός, κάλλους, ἀληθείας, ἐλπιδοφόρων ὁραμάτων».
Σε αυτό τον οδυνηρό αποχαιρετισμό θυμόμαστε τον Αναστάσιμο χαιρετισμό του στο πρόσφατο Διεθνές Συνέδριο του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Θρησκευτικού Φονταμενταλισμού της Ι. Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως: «Χαίρετε! Ξεκινώ με τούτον τον αναστάσιμο χαιρετισμό του Χριστού, προς τις Μυροφόρες, καθώς εξέρχονται από το «κενό» μνημείο, προκειμένου να σημειώσω ευθύς εξαρχής ότι το μεγάλο πρόβλημα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού είναι πρωτίστως πρόβλημα απουσίας χαράς, τουτέστιν πρόβλημα απουσίας προσδοκίας και ελπίδας. Κυρίως, όμως και κατεξοχήν, είναι πρόβλημα αγάπης, διότι «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον», όπως άλλωστε και η χαρά. Γι’ αυτό και τούτος ο αναστάσιμος χαιρετισμός, το «χαίρετε», που ο αναστημένος Χριστός απευθύνει στις Μυροφόρες, συνδέεται από τον ίδιο, ευθύς και αμέσως, με το «μη φοβείσθε»».
Και μια απάντησή του στα αμείλικτα ερωτήματα που εγείρονται σε όλους για την άωρη εκδημία του:
«Η Χριστιανική Θεολογία είναι μια Θεολογία της ζωής κι όχι του θανάτου. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για τη ζωή κι όχι για τον θάνατο, γι’ αυτό και δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον θάνατο. Αν ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος για τον θάνατο, θα ήταν συμβιβασμένος. Επειδή όμως υπάρχει μέσα του αυτή η φλόγα της αιωνιότητας, της απειρότητας της ζωής, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο θάνατος δε θεωρείται ένα φυσικό γεγονός στη χριστιανική θεολογική σκέψη.
Βιολογικά, βεβαίως, είναι αποτέλεσμα της φθαρτότητας και της κτιστότητας του ανθρώπου, αλλά αυτή η βιολογικότητα και η φθαρτότητα μπορούν να νικηθούν στη Χριστιανική Θεολογία όταν ο άνθρωπος διαλέγεται και συναντιέται με τον ίδιο τον Θεό, τον Τριαδικό Θεό, από τον οποίο αντλεί και τον λόγο της υπάρξεώς του. Συνεπώς, είναι ένα παρά φύση γεγονός, είναι ο έσχατος εχθρός, ο οποίος πρέπει να νικηθεί και, βεβαίως, νικιέται με την Ανάσταση του Θεού και Λόγου του Πατέρα, του θεανθρώπου Χριστού, ο οποίος έχει λύσει αυτό το αίνιγμα και καλείται ο κάθε άνθρωπος να συμμετάσχει σ’ αυτήν τη γιορτή της «αθανασίας», γιατί ο μόνος αθάνατος είναι ο Θεός.
… Στο σύμβολο της Πίστεως ακούμε και διαβάζουμε εκείνο το πολύ όμορφο «προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν». Άρα, δεν ομιλούμε για έναν θάνατο με την έννοια τις οριστικής παύσης της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά για έναν ύπνο από τον οποίο θα ξυπνήσει ο άνθρωπος όταν θα ακούσει τις σάλπιγγες της Αναστάσεως. Η Εκκλησία ζει με αυτήν την προσδοκία. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το «προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν». Έχει μέσα μια ελπίδα, μια αναμονή. Και δε διαλέγεται με εκείνη τη βεβαιότητα, η οποία είναι ξιπασμένη πολλές φορές, και δημιουργεί και κάποια προβλήματα στον τρόπο που υπάρχουμε καθημερινά. Η Εκκλησία είναι πολύ προσεκτική στη χρήση των όρων και των λέξεων: «προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν». Ούτε καν ελπίζω. Έχει μια άλλη δυναμική το «προσδοκώ». Εμπεριέχει την ελπίδα, όπως είπα, αλλά έχει μια άλλη δυναμική. Και, νομίζω, ότι η Εκκλησία με αυτήν την προσδοκία ζει, την προσδοκία των εσχάτων. Δηλαδή την προσμονή της συνάντησης και της επανάληψης ή της συνέχισης της γιορτής, η οποία ξεκινάει από εδώ. Μια γιορτή είναι η Εκκλησία».
Ας είναι η μνήμη του αιώνια, καθώς πορεύεται πλέον μέσα στη Χαρά και το Φως του Παραδείσου!».
Η ανακοίνωση συνοδεύεται από μία φωτογραφία από συνάντηση του Χρυσόστομου Σταμούλη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο και άλλα μέλη του ΠΙΠΜ.
