Ωστόσο, η πίστη στην ικανότητά του να βρει μια μαγική λύση για τα προβλήματα εξασθενεί και ο πρόεδρος χάνει εμφανώς την υποστήριξη ορισμένων από τους πρώην πιστούς του συνεργάτες.
Οι επιλογές του τώρα επικεντρώνονται είτε στην προκήρυξη πρόωρων γενικών εκλογών είτε στην ανάδειξη του έκτου πρωθυπουργού του από την έναρξη της τρέχουσας θητείας του το 2022, αναφέρει το Politico.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, θα μπορούσε ενδεχομένως να ορίσει έναν κεντροαριστερό σοσιαλιστή ως πρωθυπουργό.
Ο πρώην πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ, ο οποίος τώρα ηγείται του κεντρώου κόμματος Renaissance του Μακρόν, εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση τη Δευτέρα το βράδυ και δήλωσε ότι «δεν καταλαβαίνει πλέον» τις αποφάσεις του προέδρου.
Ο Εντουάρ Φιλίπ, ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός υπό τον Μακρόν και υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα την Τρίτη, καλώντας τον Μακρόν να παραιτηθεί από το αξίωμά του μόλις ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, αφού έχει αλλάξει τρεις κυβερνήσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Στη συνέχεια, η Ελισάβετ Μπορν, η πρωθυπουργός υπό την οποία ο Μακρόν επέβαλε με βία βασική νομοθεσία για την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης παρά τη σφοδρή αντίδραση, δήλωσε στη Le Parisien ότι τώρα είναι υπέρ της αναστολής του νόμου αυτού και ότι «είναι σημαντικό να ξέρεις πότε να ακούς και πότε να προχωράς».
Ο Μακρόν φαίνεται να έχει σχεδόν εξαντλήσει τις επιλογές του και υπάρχουν αντικρουόμενα μηνύματα σχετικά με τι θα επιλέξει να κάνει τώρα.
Εκλογές ή άλλος πρωθυπουργός;
Για ορισμένους αναλυτές, το γεγονός ότι ο Μακρόν συναντήθηκε με τους προέδρους της Εθνοσυνέλευσης και της Γερουσίας την Τρίτη ήταν σημαντικό, καθώς κανονικά θα έπρεπε να τους συναντήσει πριν προκηρύξει εκλογές.
Ωστόσο, οι εκλογές είναι μια κίνηση υψηλού κινδύνου που πιθανότατα θα αποδυνάμωνε το κεντρώο κόμμα του, το Renaissance, και θα ενίσχυε το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο.
Ο ίδιος ο πρόεδρος απέκλεισε αυτή την προοπτική τον Αύγουστο, και ένας πρώην σύμβουλος του Μακρόν είπε ότι ο πρόεδρος δεν είχε αλλάξει γνώμη από τότε.
«Είναι εκτός συζήτησης», είπε. Ακόμα και αν η Γαλλία γίνει «αντικείμενο χλευασμού» με ατέλειωτες κυβερνητικές διαπραγματεύσεις, ο στόχος πρέπει να παραμείνει η ήττα της ακροδεξιάς.
