«Θα καταλάβουμε πιθανότατα τις διαστάσεις αυτού που βιώνουμε στον κόσμο μόνο σε πολλά χρόνια από τώρα. Δεν είναι τα σκαμπανεβάσματα των καλών σχέσεων. Είναι η πραγματική τεκτονική μετατόπιση των πολιτικών και οικονομικών κέντρων εξουσίας», δήλωσε πριν από λίγο ο καγκελάριος μιλώντας στο συνέδριο της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) που πραγματοποιείται στο Μόναχο και τόνισε ότι η εποχή της «Pax Americana» έχει πλέον παρέλθει. «Δεν θα μας βοηθήσει η νοσταλγία. Έτσι είναι τα πράγματα. Οι Αμερικανοί προωθούν τώρα τα συμφέροντά τους με μεγάλη δύναμη και για αυτό πρέπει κι εμείς να προωθήσουμε τώρα τα δικά μας», πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στην Ουκρανία και στη σημασία της περαιτέρω στήριξής της, ο κ. Μερτς είπε χαρακτηριστικά: «Ναι, δεν ζούμε σε πόλεμο, αλλά δεν ζούμε πλέον ούτε μόνο σε ειρήνη» και σημείωσε ότι αυτό επί της ουσίας συμβαίνει από τον Μάιο του 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας. «Αν ο Πούτιν κατακτούσε την Ουκρανία, αυτό δεν θα του ήταν αρκετό. Τότε στο στόχαστρό του θα βρισκόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση (…) Και δεν είμαι διατεθειμένος να παίξω κορώνα-γράμματα την πιο μακρά περίοδο ειρήνης στην ήπειρό μας», υπογράμμισε και ανέφερε τέσσερις προτεραιότητες: στήριξη στην Ουκρανία για όσο χρειαστεί, συνοχή εντός της ΕΕ και εντός του ΝΑΤΟ και μαζικές επενδύσεις στις δικές μας αμυντικές ικανότητες.
Απευθυνόμενος μάλιστα στους νέους της Γερμανίας και με το βλέμμα στην στρατιωτική θητεία, εξέφρασε την πεποίθηση ότι είναι διατεθειμένοι να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. «Αυτή η χώρα προσφέρει πολλές ευκαιρίες, περισσότερες από τις περισσότερες άλλες χώρες. Αλλά θέλουμε και μια συνεισφορά από εσάς ώστε αυτή η χώρα να μπορέσει να οδηγηθεί στο μέλλον με πνεύμα ελευθερίας», τόνισε ο Φρίντριχ Μερτς, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι αρχικά αυτό θα γίνει σε εθελοντική βάση, αλλά θα μπορούσε να αλλάξει, εάν χρειαστεί.
Ο κ. Μερτς ανέδειξε επίσης ως ύψιστη προτεραιότητα της κυβέρνησής του μαζί με την διασφάλιση των ικανοτήτων της Γερμανίας την αναδιάρθρωσή της και την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της. Περιέγραψε μάλιστα την Γερμανία ως «περίπτωση που χρειάζεται ανακαίνιση από την αρχή», επισημαίνοντας ωστόσο ότι αυτό δεν θα συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη και βεβαίως όχι χωρίς τη βοήθεια των πολιτών.
