Τι γίνεται με τη Χαμάς;
Το δημοσίευμα αναφέρει πως στην προηγούμενη συμφωνία εκεχειρίας. η Χαμάς χρησιμοποίησε την κατάπαυση του πυρός για να βγει από τα τούνελ και να επανακτήσει τον έλεγχο στη Γάζα.
Η νέα συμφωνία επιτρέπει στις ισραηλινές δυνάμεις να παραμείνουν σε περισσότερο από το ήμισυ της Λωρίδας της Γάζας, κάτι που η Χαμάς πριν από φέτος δεν θα είχε ποτέ αποδεχτεί. Εξουσιοδοτεί ξένες στρατιωτικές δυνάμεις να εισέλθουν σε αυτές τις περιοχές για να διασφαλίσουν ότι η Χαμάς δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει σε αυτές. Η νέα συμφωνία έχει επίσης την υποστήριξη σχεδόν όλων των αραβικών και μουσουλμανικών κρατών και καλεί τη Χαμάς να αφοπλιστεί.
Αναπτύσσονται προσωρινές πολιτικές και ασφαλιστικές δομές;
Τα βασικά στοιχεία αυτής της συμφωνίας περιλαμβάνουν τη δημιουργία μιας προσωρινής δύναμης ασφαλείας και μιας πολιτικής δομής για τη Γάζα. Εάν αυτές οι δομές τεθούν σε εφαρμογή, τότε το 20-σημείο σχέδιο έχει πιθανότητες να πετύχει. Εάν δεν τεθούν σε εφαρμογή, τότε η Χαμάς θα μπορούσε με την πάροδο του χρόνου να αποκαταστήσει την εξουσία της με τη βία, ένα αποτέλεσμα που θα καταστρέψει κάθε ελπίδα για μακροπρόθεσμη ειρήνη ή αποκατάσταση της Λωρίδας της Γάζας.
Οι αμερικανικές δυνάμεις δεν πρέπει να εισέλθουν στη Γάζα, αλλά θα είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση της συνεισφοράς ξένων στρατευμάτων και για να διασφαλιστεί η επιτυχία μιας τέτοιας δύναμης.
Όσον αφορά την πολιτική οντότητα, τελικά εναπόκειται στους Παλαιστινίους να αποφασίσουν ποιος θα συμμετάσχει, αλλά χωρίς την ηγεσία των ΗΠΑ, η διαδικασία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μήνες διαμάχης.
Υπάρχει κάποιο βιώσιμο σχέδιο ανασυγκρότησης;
Η ανασυγκρότηση της Γάζας θα διαρκέσει μια δεκαετία ή και περισσότερο και θα κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Πριν από δέκα χρόνια, οι ΗΠΑ βοήθησαν στην ανασυγκρότηση της Μοσούλης, στο βόρειο Ιράκ.
Η Γάζα είναι ακόμη πιο περίπλοκη.
Οποιαδήποτε ελπίδα για την αποκατάσταση της Λωρίδας της Γάζας απαιτεί μια παγκοσμίως συντονισμένη προσπάθεια υπό την ηγεσία των ΗΠΑ με τη συμμετοχή Παλαιστινίων που δεν ανήκουν στη Χαμάς και τους τεράστιους πόρους των περιφερειακών εταίρων και συμμάχων της Αμερικής. Αυτό θα πρέπει να είναι το επίκεντρο της συνόδου κορυφής στο Κάιρο.
