Όπως αναφέρει η ΕΡΤ, ο Γκατς επικαλέστηκε λόγους υγείας ως κύριο αίτιο, σηματοδοτώντας το τέλος μιας πενταετούς θητείας που χαρακτηρίστηκε από σκληρές οικονομικές προκλήσεις και ατελείωτες διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, ο Γκατς δεν είναι απλώς ένας υπουργός που αποχωρεί. Είναι ένας από τους ελάχιστους πυλώνες σταθερότητας σε ένα σύστημα που δείχνει να καταρρέει υπό το βάρος της ακυβερνησίας.
Παραίτηση σε χρόνο ακυβερνησίας
Το Βέλγιο, η χώρα που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στις καθυστερήσεις σχηματισμού κυβέρνησης (541 ημέρες το 2010-2011), φαίνεται να επαναλαμβάνει την κακή του φήμη και το 2025. Παρά τον σχηματισμό ομοσπονδιακής κυβέρνησης τον Φεβρουάριο, υπό τον πρωθυπουργό Μπερτ ντε Βέβερ της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας (N-VA), η Περιφέρεια Βρυξελλών παραμένει χωρίς σταθερή κυβέρνηση εδώ και περισσότερο από 400 ημέρες, από τις περιφερειακές εκλογές του Ιουνίου 2024.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ έξι κομμάτων –συμπεριλαμβανομένων των Σοσιαλιστών (PS), των Φιλελευθέρων (MR και Open VLD), των Πρασίνων και των Χριστιανοδημοκρατών– έχουν παγώσει ξανά και ξανά, με τις συζητήσεις να επανεκκινούν τον Αύγουστο μόνο για να καταλήξουν σε αδιέξοδο τον Οκτώβριο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η παραίτηση του Γκατς δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, αλλά σύμπτωμα μιας βαθύτερης κρίσης. Ως υπηρεσιακή κυβέρνηση, η τρέχουσα διοίκηση λειτουργεί με «προσωρινούς δωδεκατημόριους» προϋπολογισμούς –δηλαδή, μηνιαίες δόσεις από τον προηγούμενο προϋπολογισμό– χωρίς τη δυνατότητα να λαμβάνει δομικές αποφάσεις. Αυτό έχει οδηγήσει σε χάος. Από την καθυστέρηση σε έργα υποδομών, όπως η συντήρηση του μετρό και ο τομέας της Υγείας, μέχρι την αδυναμία να αντιμετωπιστεί το ρεκόρ χρέους των 15 δισ. ευρώ της περιφέρειας, που προβλέπεται να φτάσει τα 16 δισ. μέχρι το τέλος του έτους.
Η Standard & Poor’s διατήρησε πρόσφατα την πιστοληπτική αξιολόγηση της Βρυξελλών, αλλά με την επισήμανση ότι «το φως της προειδοποίησης παραμένει αναμμένο», όπως δήλωσε ο ίδιος ο Γκατς πριν από λίγες εβδομάδες.
