Όπως είχαμε γράψει και μετά το πρώτο ματς στο Μπακού, οι δικαιολογίες υπάρχουν – και αρκετές από αυτές είναι απόλυτα βάσιμες.
Η προετοιμασία ήταν ελλιπής, το ρόστερ δεν είναι ακόμα δεμένο, αρκετοί παίκτες ήρθαν μόλις πριν από λίγες ημέρες. Αλλά σε αυτά τα παιχνίδια δεν μετράει ποιος έχει τα πιο καλά «θα». Μετράει ποιος σκοράρει, ποιος κλείνει τους διαδρόμους, ποιος αντέχει στο βάρος του «πρέπει».
Ο Άρης, δυστυχώς, δεν είχε τίποτα από αυτά. Ούτε στο Μπακού, ούτε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μπήκε με την αποφασιστικότητα μιας ομάδας που ξέρει ότι είναι ανώτερη.
Πριν καν συμπληρωθούν 40 λεπτά, βρέθηκε να κυνηγάει δύο γκολ.
Από την Κόλος Κοβαλίβκα, την Αστάνα, τη Μόλντε, φτάσαμε στην Αράζ. Ο επίλογος ίδιος: αποκλεισμός.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης βγήκε μπροστά και ανέλαβε την ευθύνη του αποκλεισμού. Μίλησε για ένα ποιοτικό ρόστερ που πρέπει να στηριχτεί παρατήσεις δύσκολη συγκυρία που βρέθηκε.
Ο πρώτος στόχος χάθηκε. Όχι όμως ολόκληρη η σεζόν. Όμως το παρελθόν δείχνει ότι ο Άρης δεν μαθαίνει από τα λάθη του. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
Οι Κίτρινοι έχουν μπροστά τους 20 ημέρες για να προετοιμαστούν για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εκεί πρέπει να δείξουν ό,τι δεν έδειξε στην Ευρώπη: χαρακτήρα και πως είναι ικανοί για την υπέρβαση, αλλά με πράξεις. Δηλαδή αποτελέσματα.
Όσο για τα απόνερα του αποκλεισμού, αυτά ενδεχομένως φανούν το προσεχές διάστημα.
