Η αλήθεια είναι πως οι τελευταίες ημέρες οι μετακινήσεις στη Θεσσαλονίκη είναι δύσκολες λόγω της απαραίτητης για την επέκταση του Μετρό προς την Καλαμαριά διακοπής της λειτουργίας του.
Αυτό το ομολογουμένως δύσκολο για τους Θεσσαλονικείς γεγονός αποδεικνύει παράλληλα και το πόσο σημαντικό είναι το έργο για την πόλη και την καθημερινότητα των πολιτών. Έχει περιορίσει την κίνηση των οχημάτων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κατά 15% περίπου και έχει «μικρύνει» τις αποστάσεις και για όσους μετακινούνται με τα αυτοκίνητά τους και για όσους επιλέγουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Και τι δεν είχε ακουστεί όταν πριν από έναν χρόνο παραδόθηκε στην κυκλοφορία η βασική γραμμή του Μετρό. Μια τοξική κριτική από όσους βλέπουν πάντα το πρόβλημα, από όσους δεν θέλουν τελικά να γίνεται τίποτα στην πόλη, από όσους δεν θέλουν -για μικροπολιτικούς λόγους- να αναγνωρίσουν κάτι θετικό, κάτι που συμβάλλει στην ανάπτυξη.
Δίχως να υποστηρίζω πως τα προβλήματα και οι ανάγκες της Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζονται πάντα έγκαιρα, δεν μπορώ από την άλλη να «κλείνω τα μάτια» σε όσα υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας.
Η επέκταση του Μετρό προς την Καλαμαριά είναι πραγματικότητα και θα παραδοθεί στην κυκλοφορία αλλάζοντας όλο το τοπίο των μετακινήσεων από και προς τα ανατολικά, σε περίπου τέσσερις μήνες.
Το FlyOver προχωράει με ταχείς ρυθμούς και η προσωρινή ταλαιπωρία θα εξελιχθεί σε καλύτερες, ασφαλέστερες και γρηγορότερες μετακινήσεις από το ένα στο άλλο άκρο της πόλης.
Ο ΟΑΣΘ έχει αλλάξει εικόνα με περισσότερα και καλύτερα λεωφορεία στους δρόμους. Ποιος, άλλωστε, ξεχνάει την κατάρρευσή του την περίοδο ως το 2019.
Ο προαστιακός αναπτύσσεται, πρώτα για τους φοιτητές του ΔΙΠΑΕ -οι οποίοι ταλαιπωρούνται επί χρόνια στους δρόμους για το πανεπιστήμιο και τις σπουδές τους- και πολύ σύντομα βάσει του σχεδιασμού για τα δυτικά του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος.
Αυτά αλλάζουν τον χάρτη των μετακινήσεων στη Θεσσαλονίκη και πρέπει ασφαλώς να συμπληρωθούν και να συνεχιστούν με πρώτη προτεραιότητα την επέκταση του Μετρό προς τα δυτικά.
Ναι, προβλήματα υπάρχουν αλλά πρέπει να βλέπουμε, να αναγνωρίζουμε και να αγκαλιάζουμε τα θετικά βήματα που γίνονται.
Ναι, χρειαζόμαστε περισσότερα αλλά δεν θυμάμαι άλλη περίοδο που στη Θεσσαλονίκη γίνονταν τόσα πολλά.
Ναι, στη Θεσσαλονίκη «έχουμε καεί στο χυλό και φυσάμε και το γιαούρτι» με τόσες υποσχέσεις, σχέδια και εξαγγελίες που κατά το παρελθόν δεν υλοποιήθηκαν.
Αλλά όσα ανέφερα παραπάνω δίνουν την απάντηση πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Πως κάτι επιτέλους γίνεται.
*Η Αφροδίτη Νέστορα είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Πολιτεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης ΝΔ, Συντονίστρια ΟΠΕΜΕΔ-Τομέας Διαμεσολάβησης
