Όσοι δεν έχουν κάποια ηλικία ή δεν είναι Θεσσαλονικείς, είναι λογικό να αγνοούν τι σήμαινε αυτός ο χώρος για όλους εμάς που ζήσαμε την εφηβεία μας και τα νιάτα μας σε αυτήν την πόλη. Έχουν γραφτεί πολλά νοσταλγικά κείμενα για την πλαζ της Αγίας Τριάδας, για τα καραβάκια με τα τακτικά δρομολόγια τους, με τις διασημότητες του ελληνικού κινηματογράφου που πρωταγωνίστησαν στους χώρους της, για τις κλασικές φυσιογνωμίες της κοσμικής Θεσσαλονίκης που συμμετείχαν στα ξακουστά μπιτς πάρτι με τα γνωστά συγκροτήματα της εποχής.
Αυτή η λάμψη σιγά—σιγά ξεθώριαζε γιατί από τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι Θεσσαλονικείς άρχισαν να αποικίζουν τη Χαλκιδική. Έτσι, ήταν μοιραίο και η πλαζ να αρχίσει να υποβαθμίζεται. Δεν την καταδεχόμασταν. Την προτιμούσαν κυρίως οι Γιουγκοσλάβοι τουρίστες που διέμεναν στο κάμπιγκ το οποίο βρισκόταν μέσα στην έκτασή της. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 γνώρισε την παρακμή και την εγκατάλειψη μέχρι σήμερα.
Να ανοίξω μια παρένθεση για να πω ότι όλη η ακτογραμμή, αυτό που λέμε Περαία—Μπαχτσέ—Αγία Τριάδα, σε οποιοδήποτε μέρος του πολιτισμένου κόσμου και αν βρισκόταν δε θα είχε να ζηλέψει τίποτα από το Μαλιμπού ή τα άλλα γνωστά μεσογειακά θέρετρα. Μια μεγάλη αμμουδιά, στα 20 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη θα ήταν ένας παραδεισένιος τόπος αν δεν είχε αυτήν την άναρχη, θλιβερή οικιστική «ανάπτυξη». Χωρίς σχέδιο, ο καθένας έκτιζε όπως ήθελε, όπου αγόραζε γη. Τα τελευταία χρόνια γίνονται κάποιες αισθητικές κυρίως παρεμβάσεις, αλλά αυτό δεν αρκεί, η ζημία έχει γίνει.
Τώρα δίνεται η ευκαιρία στην Αγία Τριάδα, με την συγκεκριμένη επένδυση, να ξεφύγει από την ασχήμια της όλης περιοχής. Ας σημειωθεί πως η Αγία Τριάδα, σε γενικές γραμμές κράτησε το παραδοσιακό χρώμα της με τα χαμηλά σπίτια και με μια δόμηση παράλληλων και κάθετων δρόμων. Μένει να δούμε πώς ο μεγαλοεπιχειρηματίας που αγόρασε αυτή την έκταση θα την αξιοποιήσει οικιστικά και τουριστικά. Όπως φαίνεται στο σχέδιο της ανάπλασης, περί τα 50 στρέμματα θα δοθούν στους πολίτες και 23 στρέμματα θα παραμείνουν δασική έκταση, ενώ προβλέπεται να κτιστεί και μια σχολική μονάδα (4.000 τ.μ.) για τα παιδιά της περιοχής και του οικισμού.
Αναμφίβολα είναι μια καλή στιγμή όχι μόνον για την περιοχή, αλλά και για τη Θεσσαλονίκη, καθώς θα ζωντανέψει μια σημαντική έκταση η οποία, επί 30 σχεδόν χρόνια ήταν κρανίου τόπος, που δε θύμιζε σε τίποτα το ένδοξο μακρινό παρελθόν της.
