Από εκεί και πέρα έχουν τραβήξει δύο διαφορετικούς δρόμους, ακόμα από την προεκλογική τους εκστρατεία. Ο Χ. Δούκας όχι μόνον δεν έκρυψε την πολιτική καταγωγή του, αλλά φρόντισε να προσδιορίσει ακόμα πιο πολύ τις πεποιθήσεις του απευθυνόμενος και στην Αριστερά. Απεναντίας, ο Στ. Αγγελούδης θέλησε να αποστασιοποιηθεί από όλα τα κόμματα, φτάνοντας στο σημείο να ζητήσει το βράδυ των εκλογικών αποτελεσμάτων, η ετικέτα της παράταξής του στις τηλεοράσεις να είναι λευκή.
Η συνέχεια δεν έκρυβε εκπλήξεις με δεδομένο το πώς κινήθηκαν και οι δύο κατά την προεκλογική περίοδο. Ο δικός μας Δήμαρχος, σεμνά και ταπεινά, ασχολείται με την καθαριότητα και τα τρέχοντα προβλήματα της Θεσσαλονίκης. Συνεπής στην αυστηρή τήρηση ίσων αποστάσεων από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όπως βλέπω, έγινε ο αγαπημένος Δήμαρχος του Μεγάρου Μαξίμου. Ό,τι ζητεί, το έχει. Και αυτό είναι κάτι το θετικό πρωτίστως για την πόλη μας. Μια Δημοτική Αρχή που δεν αντιπολιτεύεται την κεντρική εξουσία, βρίσκει ανοικτές πόρτες σε υπουργεία και σε άλλους κρατικούς φορείς. Καλώς ή κακώς έτσι παίζεται το παιχνίδι, και όχι μόνον στην Ελλάδα.
Συγχρόνως, ο Στ. Αγγελούδης δεν έχει εκδηλώσει φιλοδοξίες για την κεντρική πολιτική σκηνή. Υποθέτω ότι δε θέλει να γίνει αρχηγός κόμματος και στη συνέχεια πρωθυπουργός και πως αρκείται στο να καταγραφεί στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων ως ένας καλός Δήμαρχος. Και αυτό δεν είναι λίγο.
Από την άλλη πλευρά ο Χ. Δούκας δεν το κρύβει πως θέλει να ανατρέψει ή να διαδεχθεί τον Ανδρουλάκη και ακολούθως -γιατί όχι;- να γίνει και πρωθυπουργός. Εδώ με 14% εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων. Γιατί να μην πιστέψει πως μπορούν να συμβούν τα πάντα;
Εννοείται πως κάθε φιλοδοξία είναι θεμιτή, αλλά η κοινή λογική λέει ότι θα πρέπει να εδράζεται και σε κάποιο έργο. Θα τον ρωτήσουν οι πολίτες: όταν ήσουν Δήμαρχος τι έκανες για την πόλη σου; Και εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν για τον φιλόδοξο Δούκα, διότι απ΄ ό,τι ακούω και διαβάζω δεν είναι απλώς ένας κακός Δήμαρχος. Είναι ένας ανύπαρκτος Δήμαρχος. Το βλέμμα του και το ενδιαφέρον του είναι στραμμένο αλλού και έτσι θεωρεί -τουλάχιστον αυτό δείχνει- πως το Δημαρχείο είναι απλώς το εφαλτήριο για την παραπάνω πορεία του.
Είμαι σίγουρος πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αν έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των αντιλήψεων των δύο Δημάρχων, θα επέλεγε το πρότυπο Αγγελούδη. Στο κάτω-κάτω για Δήμαρχο ψηφίζαμε ούτε για αρχηγό κόμματος ούτε για μελλοντικό πρωθυπουργό.
