«Όταν είδα ότι το θέατρο Αμαλία παρέμενε κλειστό και διάβασα δημοσιεύματα για το αβέβαιο μέλλον του κάτι μέσα μου κλώτσησε. Τις τελευταίες δέκα μέρες, καθώς προχωρούμε με τις εργασίες ανακαίνισης, έπαθα πλάκα από το πόσος κόσμος περνάει απ’ έξω, όλη η γειτονιά ρωτάει πότε θα ανοίξουμε. Υπάρχει ενθουσιασμός», λέει ο Νίκος Μαυράκης. Άνθρωπος του θεάτρου, ο οποίος γεννήθηκε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, έχει πίσω του μια πολύπτυχη διαδρομή με διεθνείς συνεργασίες, περιοδείες στην Ευρώπη και ενεργή παρουσία στον χώρο της πολιτιστικής διαχείρισης, του σύγχρονου θεάτρου και του χορού τα τελευταία δέκα χρόνια. «Είχα αναμνήσεις από τον θεατρικό αυτό χώρο τόσο ως παιδί, όπου πήγαινα με τους γονείς μου αλλά και ως φοιτητής του τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ. Δεν ήταν απλώς ένας κενός χώρος, ήταν ένας χώρος με μνήμη και δυνατότητες».
Το εγχείρημα ξεκίνησε χωρίς θεσμική στήριξη ή χορηγίες. «Αποφασίσαμε να πάρουμε το ρίσκο και να το στηρίξουμε με δικά μας μέσα. Θέλουμε να δούμε αν το σχέδιο είναι βιώσιμο. Όλα γίνονται βήμα-βήμα, με προσοχή αλλά και αποφασιστικότητα», τονίζει ο κ. Μαυράκης. Το πρόγραμμα του πρώτου εξαμήνου είναι ήδη έτοιμο, ενώ οι συνεργασίες με τοπικούς και διεθνείς φορείς και οργανισμούς βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης.
Θέατρο για το σήμερα
Το «νέο» Θέατρο Αμαλία φιλοδοξεί να γίνει χώρος όπου η θεατρική πράξη συναντά την κοινωνική παρατήρηση, τον πειραματισμό και τον σύγχρονο προβληματισμό. Όπως λέει ο Νίκος Μαυράκης: «Δεν φτιάχνουμε ένα θέατρο απλώς για να φιλοξενεί παραστάσεις. Θέλουμε να δώσουμε χώρο σε καλλιτέχνες που δοκιμάζουν, που πειραματίζονται, που θέλουν να αρθρώσουν λόγο πάνω σε θέματα όπως η ταυτότητα, το φύλο, η πολιτική, η μνήμη». Αυτό δεν σημαίνει ότι το θέατρο θα γίνει μονοθεματικό. «Δεν είναι όλα “πολιτικό θέατρο”», τονίζει. «Αλλά όλα έχουν μια σχέση με το σήμερα. Το κοινό μας το βλέπουμε ως συνοδοιπόρο, θέλουμε να πειραματιστεί μαζί μας».
Η Θεσσαλονίκη, λέει, έχει δυναμική, έχει τους δημιουργούς και τις ομάδες. «Υπάρχουν οι απόφοιτοι σχολών, καλλιτέχνες που επιστρέφουν ή δεν έφυγαν ποτέ από την πόλη. Αυτό που λείπει είναι οι χώροι. Τώρα δοκιμάζουμε να φτιάξουμε έναν τέτοιο χώρο, που θα είναι εργαλείο για τους καλλιτέχνες. Το θέατρο δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά αλλά αθροιστικά. Θέλουμε το “Αμαλία” να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής. Όσο δημιουργείς ευκαιρίες, τόσο περισσότερο υλικό θα προκύπτει».
Η ομάδα του Αμαλία προσεγγίζει τον χώρο σαν «θερμοκοιτίδα»: ένας τόπος υποστήριξης, όπου οι νέες φωνές θα μπορούν να αναπτύξουν τη δουλειά τους, να πειραματιστούν, ακόμη και να αποτύχουν και να ξαναδοκιμάσουν. «Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε ‘τρέλα’ που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης. Θέλουμε το θέατρο να εμπνέει, να δίνει κίνητρο για νέα πράγματα. Και όχι μόνο παραστάσεις – δράσεις, συνεργασίες, δημόσιος λόγος, όλα αυτά είναι σημαντικά. Οραματιζόμαστε ένα θέατρο που έχει ταυτότητα, που προτείνει, που κινείται μέσα στην πόλη. Ένας χώρος πολιτισμού δίνει ένα στίγμα στην κοινωνία. Ακόμα κι αν μιλάς για μια γειτονιά, το θέμα είναι να μιλάς για το εδώ και το τώρα».
Η πρεμιέρα 4 Σεπτεμβρίου και κρατάει τέσσερις μέρες. «Θέλουμε ο κόσμος να έρθει, να δει το Θέατρο, να πιάσει τον παλμό του τι θα γίνει. Θα υπάρχουν παραστάσεις, δράσεις, ένας μικρός “μαραθώνιος” εξερεύνησης του τι μπορεί να είναι το Αμαλία. Να νιώσει ο κόσμος ότι αυτό είναι ένα νέο ξεκίνημα», επισημαίνει ο Νίκος Μαυράκης.
Το έργο της ανακαίνισης
Το Θέατρο Αμαλία ανακαινίστηκε τους τελευταίους μήνες σε βάθος, χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα του. Βελτιώθηκε η τεχνική υποδομή – εξαερισμός, θέρμανση, ψύξη, φωτισμός, ακουστική. Το φουαγιέ έγινε πιο ανοιχτό και λειτουργικό, τα καθίσματα αποκαταστάθηκαν, το μπαρ άλλαξε πλήρως. Η τεχνολογική αναβάθμιση αφορά και τον εξοπλισμό, ώστε ο χώρος να μπορεί να υποστηρίξει απαιτητικές σύγχρονες παραγωγές.
Οι πρώτες παραστάσεις
Το «Αμαλία» κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025 με ένα διπλό καλλιτεχνικό κάλεσμα: δύο παραστάσεις που καταπιάνονται με ζητήματα ταυτότητας, φύλου, πολιτισμικής μνήμης και κοινωνικής σύγκρουσης.
Η Κορίνα Βασιλειάδου παρουσιάζει την παράσταση «We Are All Things» βασισμένη σε ποιήματα του Kae Tempest. Δύο ερμηνευτές, σε ένα δάσος-τοπίο μετάβασης, επαναδιηγούνται τον μύθο του Τειρεσία. Σώμα, φύλο, επιθυμία και γλώσσα μπλέκονται σε μια υβριδική εμπειρία θεάτρου, μουσικής και χορού. Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα. Παίζουν οι Στεφανία Ζώρα και Αλέξης Τσιάμογλου. Η παράσταση παίζεται 4–7 Σεπτεμβρίου και συνεχίζει κάθε Τετάρτη–Κυριακή.
Στο «Πυρ Γυνή και Μπάχαλα» ο Κυριάκος Χριστοδουλόπουλος φέρνει στη σκηνή ένα σόλο έργο που γεννήθηκε μέσα από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Καμπαρέ, ντοκουμέντο, drag και σάτιρα σε μια αφήγηση για το συλλογικό τραύμα και τη μεταπολιτευτική φαντασίωση. Με σκηνογραφική επιμέλεια της Διώνης Καλαρέτου, η παράσταση κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Καμπαρέ του Red Jasper Theatre. Παίζεται 4–7 Σεπτεμβρίου και συνεχίζει κάθε Δευτέρα–Τρίτη.
Από 13 έως 28 Σεπτεμβρίου, ακολουθεί η παράσταση «Ου Φονεύσεις», σε σκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου, με τη Δήμητρα Χατούπη και τη Δήμητρα Κυλάφη. Ένα έργο βασισμένο σε κείμενα που μιλούν για τη θέση της γυναίκας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.
