Λίγες ώρες προτού ανοίξει η αυλαία της θεατρικής παράστασης, ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης και δημιουργός της μεθόδου υποκριτικής και προσωπικής ανάπτυξης, «Συναισθηματική Διαλεκτική», μιλά στα Μακεδονικά Νέα και εξηγεί τι ακριβώς είναι η μέθοδος που εφαρμόζει, ποιο μήνυμα θέλει να περάσει στους θεατές που θα παρακολουθήσουν τη συγκεκριμένη παράσταση, για ποιον λόγο απέχει εδώ και αρκετά χρόνια από την ελληνική τηλεόραση αλλά και για τα λάθη που γίνονται στην υποκριτική τέχνη σήμερα.
Για τη Συναισθηματική Διαλεκτική, ο κ. Καλαθάς επισημαίνει ότι «είναι μία μέθοδος που εδώ και 20 χρόνια διδάσκω στην Αθήνα και εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου έχω μία εξαιρετική ομάδα και απευθύνεται σε όλους. Πολλοί νομίζουν ότι είναι κάτι που το κάνουν οι ηθοποιοί, επειδή έχει θέατρο. Απευθύνεται σε οποιονδήποτε άνθρωπο θέλει να καλυτερέψει την καθημερινότητά του και να έρθει λίγο πιο κοντά με τις επιθυμίες του, με τις ανάγκες του και με την αγάπη του εαυτού, μέσα από την τέχνη του θεάτρου».
Μιλώντας για τους «Αντικατοπτρισμούς», ο δημοφιλής ηθοποιός ανέφερε ότι αυτή η παράσταση μπορεί να «λειτουργήσει σαν μία πύλη που ξυπνώντας κάποιος θεατής την άλλη μέρα το πρωί, να αποφασίσει να κάνει ένα βήμα και να αγαπήσει λίγο περισσότερο τον εαυτό του, ειλικρινά και αληθινά».
Διαβάστε τη συνέντευξη του Στέλιου Καλαθά στον Γαβριήλ Χατζηνόπουλο:
-Οι «Αντικατοπτρισμοί» μας καλούν να κοιτάξουμε πέρα από το προφανές. Πόσο εύκολο είναι αυτό και με ποιον τρόπο το πετυχαίνουμε;
«Είναι πολύ δύσκολο, ίσως έχουμε μάθει να κοιτάμε τα κάτω κείμενα, αυτά που πραγματικά καθορίζουν τις προσωπικότητες και την πορεία της ζωής μας. Συνήθως μένουμε στην επιφάνεια των γεγονότων, στις ατάκες που μας είπαν. Για να το πετύχουμε αυτό, το οποίο πραγματικά είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να ξεκινήσουμε το μονοπάτι της αυτογνωσίας, θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να πάρουμε αποφάσεις ότι πρέπει να ανοίξουμε κάποια παλιά σεντούκια και να πετάξουμε από μέσα περιττά και τοξικά πράγματα και φόβους. Έτσι σιγά σιγά, θα βρούμε τη δύναμη να κοιτάμε μέσα στους καθρέπτες χωρίς να φοβόμαστε το είδωλό μας και σε καθρέπτες καθαρούς. Όλοι κοιτάμε σε καθρέπτες, αλλά οι περισσότεροι είναι θαμποί, παραμορφωτικοί. Οι καθρέπτες είναι και οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει να βρίσκονται στη ζωή μας και καθρεπτιζόμαστε καθημερινά μέσα σε αυτούς. Κανένας μας δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι, για αυτό έχουμε ανάγκη αυτούς τους καθρέπτες. Αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτοί οι καθρέπτες να είναι καθαροί, ειλικρινείς και χωρίς να υπάρχει δεύτερη και τρίτη σκέψη σε αυτά που μας καθρεπτίζουν».
-Τι είναι αυτό που θέλετε εσείς και η ομάδα σας να αποκομίσει το κοινό παρακολουθώντας την παράσταση;
«Θέλουμε καταρχάς να γελάσει ο κόσμος. Στις μέρες μας ο κόσμος έχει ανάγκη από το χαμόγελο. Ζούμε μέρες αγριότητας και έντονης βίας και βλέπουμε κάθε μέρα τι γίνεται στη χώρα μας και όχι μόνο. Η βία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Έχει χαθεί η χαρά. Ο πρώτος στόχος που θέσαμε με την ομάδα, ήταν να κάνουμε μία παράσταση που θα σκορπίσουμε γέλια στον κόσμο αλλά να μην είναι το εύκολο γέλιο, αλλά να είναι ένα γέλιο, που φεύγοντας οι θεατές, θα έχουν πάρει μαζί τους κάποια σποράκια σκέψης. Κάπου να ταυτιστούν με κάποια κομμάτια του εαυτού τους, να δουν κάποιες σκηνές από τη ζωή τους, να ακούσουν ανθρώπινες ιστορίες και θα χαρώ πολύ, εάν αυτή η παράσταση λειτουργήσει σαν μία πύλη που ξυπνώντας κάποιος θεατής την άλλη μέρα το πρωί, να αποφασίσει να κάνει ένα βήμα και να αγαπήσει λίγο περισσότερο τον εαυτό του, ειλικρινά και αληθινά».
-Πιστεύετε ότι είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε σαν κοινωνία τους δικούς μας καθαρούς αλλά και μη καθαρούς καθρέπτες;
«Όχι, δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Νομίζω ότι όλοι, ως επί το πλείστον, μένουμε στη διάθεση να δούμε τον καθρέπτη μας. Αλλά από την εμπειρία μου όλα αυτά τα 20 χρόνια από τις ομάδες μου και τις συζητήσεις τις οποίες κάνουμε, βλέπω ότι κάποιοι φοβούνται να κάνουν το πρώτο βήμα, κάποιοι επιλέγουν επίτηδες λάθος καθρέπτες, οι οποίοι τους κολακεύουν και τους κάνουν να νιώθουν όμορφα, χωρίς να είναι αυτή η αλήθεια. Κάποιοι έχουν κλειδωμένους τους καθρέπτες σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έχουν πετάξει και τα κλειδιά. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να μη μείνουν μόνο στη διάθεση και να μπουν και στη δράση. Δεν μπορείς να θέλεις την Ανάσταση, χωρίς να περάσεις από έναν Γολγοθά, μικρό ή μεγάλο. Δεν γίνεται αυτό. Αυτό το μονοπάτι, για να φύγεις από τη διάθεση και να μπεις στην ουσία, δεν είναι και τόσο κουραστικό. Εξαρτάται και πώς το κάνεις. Σαφώς έχει πληγές, σαφώς θα αναμετρηθείς με τα όρια και τα λάθη σου. Μπορεί όλο αυτό να έχει πόνο, αλλά έχει και μία συνειδητοποίηση, ότι τα λάθη μας ούτε πρέπει να τα φοβόμαστε ούτε να μας πονάνε τόσο πολύ. Από τα λάθη βγαίνει ένα πάρα πολύ φωτεινό μήνυμα: έχω κάνει αυτό το λάθος, αλλά θα προσπαθήσω να μην το ξανακάνω. Είμαστε τα λάθη μας, προχωράμε μέσα από αυτά. Το να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί δεν μας βοηθάει. Το να αναμετριόμαστε με αυτά και να τα συγχωρούμε μας δίνει δύναμη, εξέλιξη, αυτοφροντίδα. Με αυτά τα εργαλεία θα προχωρήσουμε και θα φτάσουμε στο σημείο να μη φοβόμαστε να κοιταχτούμε στους καθρέπτες μας».
-Ποια στοιχεία περιλαμβάνει η μέθοδος της Συναισθηματικής Διαλεκτικής που εφαρμόζετε στις ομάδες σας και γιατί αποφασίσατε να την εφαρμόσετε σε μία θεατρική ομάδα, εδώ στη Θεσσαλονίκη;
«Η Συναισθηματική Διαλεκτική είναι μία βιωματική μέθοδος, που σημαίνει ότι οι συναντήσεις μας είναι μέσα από τεχνικές ασκήσεις, παιχνίδια, πολλή χαρά. Δεν έχει πολλή θεωρία, δεν έρχεται κάποιος δάσκαλος που μας αναλύει κάτι και εμείς ακούμε. Παίζουμε με ειδικά παιχνίδια, που μέσα από αυτά συνειδητοποιούμε πράγματα για εμάς, για την αυτοπεποίθησή μας, για την ικανότητά μας να συνυπάρχουμε με άλλους, για το ομαδικό μας πνεύμα, για το πόσο ηγέτες είμαστε, για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τον θυμό μας, πώς μπορούμε να διαχειριστούμε το άγχος μας, πώς μπορούμε να συνδεθούμε ξανά με τη χαρά, γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν πάρει διαζύγιο από τη χαρά και πώς μπορούμε να ξαναγίνουμε παιδιά, να χρησιμοποιήσουμε την παιδική μας φαντασία και να γιατρέψουμε αυτό το εσωτερικό παιδί που έχουμε μέσα μας, από τα πεσίματα και τα γδαρσίματα. Να το πάρουμε λίγο αγκαλιά και να το πάμε να παίξει και μέσα από αυτό το παιχνίδι να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Αυτή είναι μία μέθοδος που εδώ και 20 χρόνια διδάσκω στην Αθήνα και εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου έχω μία εξαιρετική ομάδα και απευθύνεται σε όλους. Πολλοί νομίζουν ότι είναι κάτι που το κάνουν οι ηθοποιοί, επειδή έχει θέατρο. Απευθύνεται σε οποιοδήποτε άνθρωπο θέλει να καλυτερέψει την καθημερινότητά του και να έρθει λίγο πιο κοντά με τις επιθυμίες τους, με τις ανάγκες του και με την αγάπη του εαυτού, μέσα από την τέχνη του θεάτρου».
-Είναι αλήθεια ότι έχουμε να σας δούμε πολύ καιρό στην τηλεόραση. Πλέον είναι κάτι που δεν σας εκφράζει;
«Πλέον έχω επιλέξει να επικεντρωθώ στις ομάδες μου. Σαφώς και με εκφράζει και μπορώ να πω ότι γίνονται και πάρα πολύ ωραίες δουλειές τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση, καλύτερες από την εποχή που έκανα εγώ τηλεόραση. Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα με τη διαθεσιμότητα του χρόνου. Το να κάνεις τηλεόραση, σημαίνει ότι πρέπει να αφήσεις πίσω σου κάποια άλλα πράγματα. Δεν είναι όπως το θέατρο, που γνωρίζεις ότι θα πας στις 8 και στις 10 θα έχεις τελειώσει την παράσταση. Όταν πηγαίνεις σε ένα τηλεοπτικό γύρισμα, μπορούν να συμβούν τα πάντα, οπότε πρέπει να έχεις διαθεσιμότητα χρόνου. Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με το ρολόι και να λες ότι πρέπει να φύγεις σε συγκεκριμένη ώρα γιατί έχεις μάθημα. Αυτό μπορείς να το κάνεις μέχρι σ’ ένα σημείο. Αυτό σιγά σιγά με έκανε να πάρω κάποιες αποφάσεις και να είμαι πολύ πιο επιλεκτικός, για το ποια τηλεοπτική εμφάνιση θα κάνω. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω κλείσει την πόρτα στην τηλεόραση. Όταν μου δοθεί μία πολύ καλή πρόταση που να αξίζει τον κόπο να αφήσω πίσω κάτι άλλο, βεβαίως και θα το κάνω».
-Υπάρχει κάποια τηλεοπτική παραγωγή στην τηλεόραση, στην οποία θα μπορούσατε να δείτε μέσα και τον εαυτό σας;
«Νομίζω το Grand Hotel στον ANT1 είναι κάτι που θα μου άρεσε πολύ, αν και δεν βλέπω πολύ τηλεόραση, λόγω της δουλειάς μας. Εκείνη την ώρα που παίζονται τα σήριαλ έχω μαθήματα και πρόβες».
-Σε τι επίπεδο θεωρείτε ότι είναι η υποκριτική τέχνη στην Ελλάδα σήμερα; Ποια λάθη πιστεύετε ότι γίνονται;
«Θεωρώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι ηθοποιοί, άνδρες και γυναίκες. Νομίζω βέβαια περισσότερο γυναίκες. Προσωπικά θεωρώ ότι οι γυναίκες αγγίζουν βαθύτερα επίπεδα ερμηνειών, ίσως και λόγω της πολυπλοκότητας της σκέψης μίας γυναίκας. Υπάρχουν ταλέντα, δεν υπάρχει η στήριξη και η σοβαρότητα πια στο επάγγελμα. Τώρα γίνονται τα πράγματα πιο άρπα-κόλλα. Αυτό αυτομάτως έχει πολλές παγίδες. Την ίδια στιγμή, όταν όλα ακριβαίνουν, το θέατρο φθηναίνει. Λυπάμαι όταν βλέπω εισιτήρια με 7 και 9 ευρώ. Είναι ντροπή, γιατί με αυτό το ποσό ποιος θα πρωτοπληρωθεί; Έχει καταντήσει το θέατρο να είναι πιο φθηνό και από το σινεμά, σε πολλές παραστάσεις. Αυτό δεν το βλέπεις στο εξωτερικό. Στο όνομα του φθηνού παίζει όποιος θέλει, να κάνει δική του ομάδα και να ανεβάζει παραστάσεις, είτε είναι ηθοποιός είτε δεν είναι, είτε έχει αποφοιτήσει από Δραματική Σχολή είτε όχι. Έτσι δημιουργείται μία φασαρία και ο κόσμος πρέπει να είναι επιλεκτικός, να ξέρει που πηγαίνει και τι θέλει να δει».
INFO
Παραστάσεις: Σάββατο 1 Νοεμβρίου 21:00 & Κυριακή 2 Νοεμβρίου 20:00
ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ
Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά
Πληροφορίες- κρατήσεις
Τηλ: 2310 423 925
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-Διασκευή: Στέλιος Καλαθάς
Επιμέλεια Σκηνικών: Μιχάλης Σδούγκος
Επιμέλεια Κίνησης: Θεμιστοκλής Παυλής
Φωτογραφία- Βίντεο - Μοντάζ: Στέλιος Κυριζάκης
Βιντεοληψία: Άγγελος Στοϊκόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη και επιμέλεια κοστουμιών: Μαρία Γκερτσάκη
Ψιμυθιολόγος: Ειρήνη Σιγανού
Οργάνωση παραγωγής: Μιλένα Μαριάνη
Γραφιστική και Εικαστική επιμέλεια: Eλευθερία Βλαχοπούλου - Lacrimosa Design.
Σημείωση: Ο νέος κύκλος των συναντήσεων της θεατρικής ομάδας, υπό τον Στέλιο Καλαθά, ξεκινά στις 7 Δεκεμβρίου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν στην ιστοσελίδα της Συναισθηματικής Διαλεκτικής ή να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο: 6933293229
Η θεατρική ομάδα ανεβάζει δωρεάν παραστάσεις με τη μέθοδο της Συναισθηματικής Διαλεκτικής, σε ιδρύματα, φυλακές και γηροκομεία, με στόχο να δώσουν χαρά εκεί όπου υπάρχει πόνος!
