Η τροποποίηση έγινε γνωστή από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωστή Χατζηδάκη και για το Μέγαρο Μαξίμου το θέμα θεωρείται λήξαν. Όσον αφορά τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδας, τον Σύνδεσμο εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, τον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, θα συμμετέχουν στη συμβουλευτική επιτροπή που θα λειτουργεί ως αμιγώς συμβουλευτικό όργανο προς το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας, χωρίς εκτελεστικές αρμοδιότητες.
Ωστόσο, όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα υπενθύμισαν για ακόμη μια φορά ότι και για την περίπτωση της ανάπλασης της ΔΕΘ οφείλουμε να κοιτάζουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Δεν πρόκειται για ένα ακόμα δημοσιογραφικό κλισέ αλλά για την πραγματικότητα, αφού ένα ακόμα αναπτυξιακό έργο-ορόσημο μετατρέπεται σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης με φόντο τις… καρέκλες. Μόνο που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει άλλες ευκαιρίες. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Διεθνή Έκθεση που δεν είναι άλλη μια ανώνυμη εταιρεία. Απεναντίας, είναι ο θεσμός με τον οποίο η Θεσσαλονίκη διεκδικεί τη θέση που της αξίζει στον παγκόσμιο εκθεσιακό και συνεδριακό χάρτη. Και η ανάπλασή της, κόστους περίπου 120 εκατομμυρίων ευρώ, όπως προκύπτει με τα νέα δεδομένα, αποτελεί τη μεγαλύτερη αστική παρέμβαση τα τελευταία 80 χρόνια.
Ο ανταγωνισμός με τη Ν.Α. Ευρώπη
Την ώρα που εμείς αναλωνόμαστε στο ποιος θα εκπροσωπεί ποιον στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο, η Νοτιοανατολική Ευρώπη αλλάζει. Το Βελιγράδι διαθέτει το εκθεσιακό κέντρο Belgrade Fair με δυνατότητα φιλοξενίας περισσότερων από 40 διεθνών εκθέσεων ετησίως. Διαθέτει 14 εκθεσιακές αίθουσες με συνολική κλειστή επιφάνεια περίπου 100.000 τ.μ. Από αυτές, οι αίθουσες εσωτερικού χώρου καλύπτουν περίπου 60.000 τ.μ., ενώ υπάρχει εξωτερικός χώρος εκθέσεων που προσθέτει περίπου 35.363 τ.μ. για μεγάλες εκθέσεις βαρέως τύπου ή εξωτερικούς εκθεσιακούς χώρους.
Στο Βουκουρέστι, το Romexpo καταλαμβάνει συνολική έκταση περίπου 303.234 τετραγωνικών μέτρων. Διαθέτει 11 εκθεσιακά περίπτερα, σημαντικούς υπαίθριους εκθεσιακούς χώρους περίπου 45.000 τ.μ., ενώ το κύριο εκθεσιακό περίπτερο, το Central Pavilion (Pavilion A / “Dome”), καλύπτει περίπου 15.000 τ.μ. Επιπρόσθετα υπάρχει και χώρος στάθμευσης για περισσότερα από 2.000 αυτοκίνητα, με τον αριθμό των εκδηλώσεων που φιλοξενεί ετησίως να ξεπερνά τις 40 μεγάλες εκθέσεις και τα 100 συνέδρια.
Την ίδια στιγμή το Inter Expo Center, στη Σόφια, διαθέτει 6 εκθεσιακές αίθουσες, με άρτιες συνεδριακές υποδομές και φιλοξενεί περισσότερες από 45 εμπορικές διοργανώσεις ετησίως.Στον αντίποδα, η Θεσσαλονίκη, συνεχίζει να πορεύεται με εγκαταστάσεις του 1960 οι οποίες είναι ενεργειακά κοστοβόρες και σίγουρα κανείς δεν τις περιγράφει ως σύγχρονες ή ανταγωνιστικές.
Το οικονομικό διακύβευμα
Τα παραπάνω στοιχεία αντανακλώνται στις μελέτες που εκπονούνται. Σύμφωνα με δεδομένα της EMECA (European Major Exhibition Centres Association), ο εκθεσιακός κλάδος στην Ευρώπη έχει συνολικό socio‑economic impact περίπου 303 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί σχεδόν στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μιας χώρας όπως η Δανία. Στην Ελλάδα, το 2022, σύμφωνα με μελέτη της Oxford Economics σε συνεργασία με την ελληνική SOKEE (Ένωση Εκθετών / Οργανωτών Εκθέσεων), ο κλάδος των εκθέσεων παρήγαγε έσοδα 1,062 δισεκατομμυρίων ευρώ από εκθέτες, επισκέπτες και συναφείς δαπάνες. Συνεισέφερε στο ΑΕΠ της χώρας άμεσα περίπου 499 εκατομμύρια ευρώ και υποστήριξε περίπου 8.400 θέσεις εργασίας. Γίνεται, λοιπόν, απολύτως κατανοητό ότι μια σύγχρονη ΔΕΘ μπορεί να αλλάξει τον ρόλο και την φυσιογνωμία της πόλης. Όμως για να γίνει «σύγχρονη» πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει το έργο της ανάπλασης δίχως να υπονομευθεί περαιτέρω από μικροκομματικές ή τοπικιστικές λογικές.
Ευθύνη, συναίνεση, προοπτική
Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης ο δρόμος της προόδου διασταυρώνεται με την ευθύνη, την συναίνεση και την προοπτική. Δεν μπορεί κάθε φορά που ξεκινά ένα μεγάλο έργο – είτε είναι το μετρό, είτε το flyover, είτε τώρα η ανάπλαση της ΔΕΘ – να αναζητούμε ως τοπική κοινωνία το… πρόβλημα στις… λύσεις. Ας μας γίνει βίωμα, επιτέλους, ότι η ανάπτυξη επιτυγχάνεται με συστράτευση και όχι με κατακερματισμούς. Άρα, αν πραγματικά θέλουμε η Θεσσαλονίκη να γίνει εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο στη Ν.Α. Ευρώπη, πρέπει να πάψει να σκέφτεται τοπικά και να αρχίσει να λειτουργεί στρατηγικά και πρωτίστως «έξυπνα».
Πρέπει να γίνει, λοιπόν, κατανοητό, ότι η ανάπλαση της ΔΕΘ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα σχέδιο νόμου ή τα «θέλω» των φορέων. Είναι η ευκαιρία της Θεσσαλονίκης να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Ως εκ τούτου το πραγματικό ζήτημα δεν είναι ποιοι θα… καθίσουν στο τραπέζι του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΘ αλλά τι θα προσφέρουν στη πόλη, την οικονομία και τις επόμενες γενιές.
