Όπως αρχικά υποστήριξε η κα. Παπαδοπούλου, «Εγώ δεν μιλάω για τους συγγενείς, έχω αμέριστη συμπαράσταση στον πόνο και το καταλαβαίνω γιατί χάσανε τα παιδιά τους, χάσανε τους συζύγους τους και λοιπά και αυτό είναι πραγματικά τραγικό. Θέλω όμως να απευθυνθώ σε όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται στο έπακρο αυτήν την κατάσταση. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει σε αυτή τη χώρα. Αυτή η χώρα είχε και άλλα δυστυχήματα. Είχε το Μάτι, είχε τη Μάνδρα, είχε πάρα πολλά. Ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις από μερίδα ανθρώπων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών».
Συμπλήρωσε ότι «όλοι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι είναι πέριξ των συγγενών και εκμεταλλεύονται τον πόνο τους, δεν θέλουν να ξεκινήσει η δίκη. Δεν θέλουν τη δίκη. Ξέρετε ότι όταν έκλεισε η ανάκριση και πριν την κλείσει, απ' έξω υπήρχαν ομάδες ανθρώπων που φώναζαν ''Δε θα σε αφήσουμε να κλείσεις την ανάκριση''. Ποιοι είναι όλοι αυτοί που δεν θα αφήσουν τον ανακριτή να κλείσει την ανάκριση; Είμαστε σε Δημοκρατία; Είμαστε σε Κράτος Δικαίου; Πού ζούμε; Πότε θα αποφασίσουν όλοι αυτοί πέριξ των συγγενών ότι πρέπει να ξεκινήσει η δίκη; Θα μας πούνε αυτοί ότι πρέπει να ξεκινήσει η δίκη σε 3 σε 4 ή σε 5 χρόνια; 2,5 χρόνια ανάκρισης κλείσαμε, έχουν ελεγχθεί τα πάντα».
Για να καταλήξει: «Ο μόνος δρόμος για την απονομή της δικαιοσύνης σε αυτή την περίπτωση είναι η έναρξη της δίκης. Να διαβεβαιώσω τους συγγενείς ότι δεν έχουν χάσει κανένα απολύτως δικαίωμα και να μην παρασύρονται από διάφορους πρόθυμους που τους συμπαραστέκονται στον πόνο τους, αλλά έχουν άλλα στο μυαλό τους».
