Ούτε ο πατέρας του ήταν γιατρός, ούτε η μητέρα του, «οπότε όπως καταλαβαίνεις έπρεπε να στηριχτώ αποκλειστικά και μόνο στις δικές μου δυνάμεις. Με τη βοήθεια του Θεού, αλλά και την υποστήριξη της οικογένειάς μου, κατάφερα και βγήκα δυνατός μέσα από τις δυσκολίες. Και όπως στηρίχτηκα εγώ, έτσι θέλω πια να στηρίζω κι εγώ. Σαν γιατρός, αυτό που θέλω να περάσω στους ασθενείς μου είναι πως όσες δυσκολίες κι αν χρειαστεί να περάσει κάποιος, όταν θέσει έναν στόχο μπορεί να τον πετύχει. Αρκεί να ρίξει μπόλικη δουλειά, να έχει θετική ενέργεια, αλλά και στήριξη» προσθέτει.
Μόλις πήρε το πτυχίο του, ο Στάθης Κουλούρης αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, χωρίς όμως να φύγει ποτέ από την Δυτική Μακεδονία. «Το εύκολο ήταν να φύγω, ειδικότερα μετά τον κορωνοϊό. Μπορούσα να το κάνω, είχα και προτάσεις. Αυτό όμως θα ήταν το εύκολο. Δεν το έκανα. Σεβάστηκα και την επιθυμία της οικογένειάς μου. Όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου, πρέπει να σε νιώθουν κι αυτοί κοντά τους. Δεν φύγαμε ποτέ από την Κοζάνη και φυσικά δεν το μετάνιωσα ποτέ», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά. Με την δουλειά, την επιμονή αλλά και τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του τα κατάφερε. Σήμερα είναι Συντονιστής Διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Καστοριάς. Ο νεότερος σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Συνέντευξη στον Θωμά Καλέση
-Κύριε Κουλούρη, ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεών σας θα έλεγα να αναφερθούμε στο στοιχείο εκείνο που σας οδήγησε στην απόφαση από πολύ νεαρή ηλικία να θέλετε να ακολουθήσετε την ιατρική.
Βεβαίως, αν και θα πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω. Περίπου 35 χρόνια. Στην ηλικία των 12 ετών έκανα μια εξέταση η διάγνωση της οποίας έδειξε όγκο στο αριστερό μου πόδι. Πήγα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης όπου και αποδείχθηκε πως ο όγκος αυτός ήταν κακοήθης. Υποβλήθηκα σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση από ορθοπεδικούς αφαίρεσης και στη συνέχεια με διάφορες θεραπείες που διήρκεσαν περίπου πέντε μήνες, κατάφερα να ξαναπερπατήσω.
Μέχρι τότε λοιπόν, ενώ δεν είχα αποφασίσει με τι θα ήθελα να ασχοληθώ στο μέλλον, η ιατρική μού κίνησε το ενδιαφέρον. Θαύμαζα φυσικά και τους γιατρούς που με βοήθησαν ώστε να βγω ζωντανός από αυτή την περιπέτεια αλλά και να μπορέσω να είμαι ξανά υγιής. Έτσι, απέκτησα ένα πρότυπο κι έβαλα έναν στόχο στη ζωή μου, να γίνω σαν κι αυτούς που με την φροντίδα τους με έκαναν καλά. Να βοηθώ τους συνανθρώπους μου, να ξεπερνούν τα προβλήματά τους. Η ζωή μου έδειξε τον επαγγελματικό δρόμο που ήθελα να ακολουθήσω κι έγινα γιατρός. Κάτι που βέβαια δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάστηκαν αρκετές θυσίες και φυσικά μπόλικο διάβασμα. Ευτυχώς όμως, όλα πήγαν καλά.
-Και τώρα βέβαια με τη σειρά σας, ακούτε τα ευχαριστώ των ασθενών σας και των απλών ανθρώπων που γίνονται καλά στα χέρια σας...
Κάπως έτσι ναι. Εγώ βέβαια δεν ακολούθησα το ογκολογικό τμήμα, έγινα καρδιολόγος, ωστόσο ναι. Έχω δεχθεί κι εγώ αυτό το "ευχαριστώ" των ανθρώπων και ειλικρινά αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Να μπορώ δηλαδή να βοηθάω όπου μπορώ κι όπου με χρειάζονται. Τώρα αν τύχει να ακούσω και ευχαριστώ, αυτό αποτελεί κίνητρο και πηγή δύναμης για να συνεχίσω.
Κι επειδή έχω θητεύσει σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία Δυτικής Μακεδονίας, πρέπει να πω ότι έχω δεχθεί από όλους αρκετά θετικά σχόλια. Αυτός όμως είναι και ο σκοπός μου. Αυτό με γεμίζει χαρά εμένα.
-Γιατί μόνο Δυτική Μακεδονία μέχρι στιγμής;
Η αλήθεια είναι ότι είχα προτάσεις για να πάω και αλλού, ωστόσο λόγω της οικογένειας κάποιες φορές πρέπει να κάνεις και κάποιες θυσίες.
Αν θέλεις δηλαδή να κάνεις καριέρα είναι λίγο δύσκολο να τα συνδυάσεις όλα και να εργαστείς σε νοσοκομεία εκτός της πόλης που μένεις. Άρα θα έλεγα ότι σεβάστηκα απόλυτα τις επιθυμίες της οικογένειάς μου κι έκανα πίσω σε οποιαδήποτε βλέψη είχα για κάτι άλλο. Και φυσικά δεν το μετάνιωσα. Μένουμε στην Κοζάνη και μας αρέσει που μένουμε εδώ.
-Δεν είναι κομμάτι της ειδικότητάς σας, αλλά καθώς εργάζεστε όλα αυτά τα χρόνια σε νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας, φαντάζομαι ότι τη βιώσατε έντονα. Μιλώ για την περίοδο του κορωνοιού κατά την οποία η περιοχή αυτή ήταν από τις πρώτες που "χτυπήθηκε" από τη λοίμωξη. Για παράδειγμα Δραγασιά και Δαμασκηνιά ήταν τα πρώτα χωριά που αν θυμάμαι καλά μπήκαν σε καραντίνα κι είχαν τον πρώτο νεκρό. Ήταν αυτή η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σας στην ιατρική;
Το βίωσα πάρα πολύ έντονα πράγματι και μάλιστα ήμουν και ο πρώτος άνθρωπος που έκανα διακομιδή στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, ενός συνανθρώπου μας, ο οποίος ήταν εργαζόμενος τότε στο νοσοκομείο της Καστοριάς. Ήταν το πρώτο κρούσμα που έπρεπε να διακομιστεί σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης προκειμένου να διασωληνωθεί.
Εν ολίγοις η περίοδος του κορωνοϊού ήταν όντως η πιο δύσκολη στιγμή στην ιατρική μου καριέρα. Ξέρετε στην ειδικότητα μου, θεωρούμαι ένας εξειδικευμένος γιατρός που ανάλογα με τα εργαλεία που έχω στη φαρέτρα μου μπορώ να αντιμετωπίσω το έμφραγμα, τη θρόμβωση, την πίεση, τα πνευμονικά οιδήματα και ό,τι έχει σχέση με την καρδιολογία.
Η συγκεκριμένη λοίμωξη του κορωνοϊού, ήταν κάτι έξω από τα δικά μου τα νερά. Ωστόσο, όπως όλοι οι γιατροί ανεξαρτήτου ειδικότητας κλήθηκαν να την αντιμετωπίσουν και να συνεισφέρουν, έτσι κλήθηκα κι εγω. Άσχετα λοιπόν με το γεγονός πως είμαι καρδιολόγος, διασωλήνωσα και διακόμισα το περιστατικό που σας περιέγραψα λίγο νωρίτερα.
Τότε εργαζόμουν στη νεοσύστατη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου Κοζάνης. Μέχρι τότε δεν είχαμε ΜΕΘ στο νοσοκομείο, την φτιάξαμε αναγκαστικά και συμμετείχα κι εγώ. Αυτά τα στοιχεία και μόνο καθιστούν εκείνη την περίοδο την πιο δύσκολη για μένα, αλλά όχι μόνο για εμένα. Για όλους τους συναδέλφους γιατρούς πιστεύω το ίδιο.
-Έφερε αλλαγές αυτή η περίοδος στο ΕΣΥ; Άλλαξε το status που ίσχυε μέχρι τότε;
Ασφαλώς κι έφερε αλλαγές. Φυσικά από τότε το ΕΣΥ πιέζεται και αρκετοί συνάδελφοι έχουν κουραστεί. Ήταν μια κουραστική και επώδυνη περίοδος γι' αυτό και αρκετοί αναγκάστηκαν αν όχι να αλλάξουν ειδικότητα, αλλά τουλάχιστον να βρουν πρόσφορο έδαφος σε άλλα νοσοκομεία, κυρίως εκτός Ελλάδας. Επέφερε το λεγόμενο brain - drain.
Δεν μπορέσαμε όλοι να τη διαχειριστούμε εκείνη την περίοδο και αυτό είναι και φυσιολογικό. Ο καθένας έχει και τα όριά του. Εμείς που είχαμε οικογένειες ή που δεν θέλαμε να φύγουμε έξω, τελικά τα καταφέραμε. Τουλάχιστον για εμένα που έχω τους δικούς ανθρώπους εδώ, ήθελα να μείνω και να το παλέψω, με την αμέριστη υποστήριξή τους πάντα.
-Παρά την ειδικότητα του καρδιολόγου - γιατρού πάντως, είστε ένας άνθρωπος ιδιαίτερα διαδραστικός στα Social Media. Σας φέρνει πιο κοντά στον κόσμο αυτό;
Ναι κοιτάξτε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ξεχωριστό, ούτε ταλαντούχο. Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Ωστόσο, αυτό με τα Social Media εναπόκειται στη γενικότερη φιλοσοφία ζωής που έχω. Αυτοί οι γιατροί που στα παιδικά μου χρόνια με βοήθησαν πολύ σε μια δύσκολη στιγμή και για μένα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, αποτέλεσαν παράλληλα και θετικά πρότυπα στη ζωή μου.
Άρα κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να "ξεχωρίσω" δίνοντας κάποια θετικά στοιχεία σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη ή να αποτελέσω θετικό πρότυπο για τις νέες ηλικίες. Είτε θέλουν να ασχοληθούν με την ιατρική, είτε όχι. Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι προσπαθούμε για το καλύτερο. Απλώς θεωρώ ότι καλό είναι να αναδεικνύουμε πάντα τα θετικά.
Θα μπορούσα κι εγώ στα κοινωνικά μέσα να κάνω μονίμως αρνητικές κριτικές. Ωστόσο θεωρώ ότι από τη φύση μου είναι ένα άτομο πολύ αισιόδοξο με θετική αύρα και ενέργεια. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε δοκιμασία κι αν περνάει κάποιος, είτε έχει σχέση με υγεία, είτε έχει σχέση με προσωπικά μπορεί να βρει λύση αν διατηρήσει την ψυχραιμία, την θετική του διάθεση κι έχει και τη συμπαράσταση κάποιου άλλου.
Επαναλαμβάνω πως είναι πολύ εύκολο ακόμη και στα ιατρικά πράγματα να γράψω, αρνητικά σχόλια. Αλλά αυτό είναι το μόνο εύκολο. Το δύσκολο είναι να προτείνεις και λύσεις. Προς Θεού δεν λέω να μην τονίζουμε και πράγματα που δεν γίνονται σωστά. Γιατί έτσι δεν γινόμαστε και καλύτεροι. Δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτή τη ζωή. Δεν λέω κάτι τέτοιο.
Κι εσείς όταν γράφετε ορισμένα πράγματα που ενδεχομένως να μην είναι αρεστά στο ευρύ κοινό το κάνετε για να γινόμαστε όλοι καλύτεροι. Τι έχω μάθει όμως; Αυτό που έχω μάθει λέει πως όταν αναφέρεις τα αρνητικά, δίπλά σε αυτά, καλό είναι πάντα να προσθέτεις και κάποιες λύσεις; Ακριβώς για να πετύχουμε τον στόχο μας και να γινουμε καλύτεροι.
-Κινείστε δηλαδή πάνω στη θεωρία η οποία λέει πως η θετική ψυχολογία μπορεί να νικήσει τα πάντα;
Ναι αυτό που λέτε, είναι πάρα πολύ σωστό. Και ισχύει ακόμα και στην ιατρική. Για παράδειγμα λέμε "νους υγιής εν σώματι υγιεί". Αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε την ψυχή μας.
Εμείς οι γιατροί δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην ψυχολογία, όλων των ασθενών και όλων των περιστατικών που αντιμετωπίζουμε. Έχει αποδειχθεί όμως, πως όταν σε έναν ασθενή τονίζεις τη θετικότητα, η έκβαση της θεραπείας του είναι πολύ καλύτερη. Σε όλα τα επίπεδα.
Προσέξτε δεν λέω ότι μπορεί κανείς να γίνει καλά μόνο με καλή ψυχολογία, μην παρεξηγηθώ. Εννοείται πως πρέπει να ακολουθούμε τις φαρμακευτικές αγωγές και τις οδηγίες των γιατρών. Λέω όμως ότι και η θετική ψυχολογία είναι πολύ - πολύ σημαντική.
-Ταυτόχρονα είστε και αξιολογητής σε τέσσερα διεθνή αγγλόφωνα ιατρικά περιοδικά...
Ναι το εξασκώ και αυτό παράλληλα. Λέγεται reviewer και είμαι και συντάκτης σε ένα ακόμη αγγλόφωνο περιοδικό. Με εργασίες, με συνέδρια κλπ. Κοιτάξτε το παν είναι η οργάνωση. Εάν μπορείς να οργανώσεις τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο, είναι ό,τι καλύτερο. Ασφαλώς και δεν μπορούμε να κρατάμε πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, μπορούμε όμως να βάζουμε κάποιους στόχους ώστε να δούμε ποιους μπορούμε να υλοποιήσουμε.
Με όλους μαζί. Με την οικογένεια, με τους φίλους, με το εργασιακό περιβάλλον.
