Αναλυτικά στην ανάρτηση του ο Πρόδρομος Νικηφορίδης αναφέρει τα εξής:
«Είμαι η Άνω Πόλη, ας συστηθούμε.
Η Θεσσαλονίκη έχει πέντε Δημοτικές Κοινότητες και μία Δημοτική Ενότητα, την Τριανδρία. Δεν είμαι η μικρότερη, πολύ μεγαλύτερη από την Τριανδρία, λίγο μικρότερη από την Β΄ Κοινότητα και πολύ μικρότερη από την Ε’ Δημοτική Κοινότητα. Η Α΄ Δημοτική Κοινότητα έχει 42123 κατοίκους, η Β΄28792, η Γ΄24566, η Δ΄ 81785, η Ε΄132351 και η Δημοτική Ενότητα Τριανδρίας 9428. Είμαι τμήμα της παλιάς Θεσσαλονίκης, ανήκω στην πόλη εντός των Τειχών. Ήμουν για πολλούς αιώνες η φτωχή Θεσσαλονίκη και αυτό οφειλόταν στο δύσβατο της περιοχής. Η φωτιά του 1917 δεν με άγγιξε και αυτός είναι ο λόγος που κρατώ τους ίδιους δρόμους και τα μονοπάτια της ιστορίας μου. Βλέπω από ψηλά την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη και αυτό το πληρώνω ακριβά. Βάζω όλες μου τις δυνάμεις για να φτάσω στον προορισμό μου. Αν ποτέ έρθεις μία βόλτα, η πανδημία σου έδωσε την ευκαιρία. θα ανακαλύψεις μία άλλη πόλη, με παλιά κτίρια, με φυτεμένες αυλές, με πολλά ερείπια επίσης, με χαμηλά κτίρια, κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα, με πλακόστρωτα, με μοναδικές οπτικές φυγές στη θάλασσα και τον Όλυμπο, με κρυφές μικρές πλατείες που δεν θα τις ανακαλύψεις με την πρώτη επίσκεψη, με μοναδικές βυζαντινές εκκλησίες, με πλατείες που ονομάστηκαν Καλλιθέας και Τερψιθέας, με λιγοστά αυτοκίνητα, θα ανακαλύψεις το ανθρώπινο πρόσωπο μίας πόλης που είναι τόσο κοντά σου και ταυτόχρονα πολύ μακριά σου.
Ένα μεγάλο τμήμα της Γ΄ Κοινότητας είμαι εγώ η Άνω Πόλη. Σώθηκα από τη λαίλαπα της αντιπαροχής, κάποιες έγιναν βέβαια και αυτό κάνει ακόμα πιο σημαντική τη διάσωση μου. Φανταστείτε την Άνω Πόλη με επταώροφες πολυκατοικίες!
Το 1968 η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων εισηγήθηκε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο την εξαίρεση της Άνω Πόλης από το Νόμο του 1968 που έδινε έναν όροφο επιπλέον. Βέβαια χρειάστηκαν έξι μήνες για να βγει η απόφαση και πολλοί ήταν αυτοί που το εκμεταλλεύτηκαν και έβγαλαν οικοδομικές άδειες. Με την έγκριση του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού το ΄73 καθορίστηκαν επίσης οι αφετηρίες μέτρησης υψών, μία καθοριστική παράμετρος για το ανάγλυφο της περιοχής. Σε ένα περιβάλλον με χαρακτηριστικά βαλκανικής αρχιτεκτονικής φύτρωσαν οικοδομές που καμία σχέση δεν είχαν με την περιοχή. Το 1979, μετά το σεισμό του ΄78 και αφού τα κτίσματα δεν είχαν υποστεί καταστροφές, έφερε σημαντικές αλλαγές στη ρυμοτομία που μέχρι τότε είχε προβλεφθεί και αποφασίστηκε η διατήρηση της παραδοσιακής μορφής του οικισμού. Το 1979 δημοσιεύεται το Διάταγμα και η Άνω Πόλης τίθεται υπό ειδικό καθεστώς προστασίας και καθορίζονται ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης. Όλα τα παραπάνω έγιναν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ενώ αργότερα η προστασία της περιοχής περνά στο ΥΜΑΘ. Τμήμα της Γ΄Κοινότητας αυτό που περικλείεται από την Αγίου Δημητρίου και Ολυμπιάδος ανοικοδομήθηκε σε ένα πυκνοδομημένο αστικό ιστό με καταστροφικές συνέπεις, στενοί δρόμοι και ούτε ένας χώρος πρασίνου για χιλιάδες κατοίκους.
Όλα τα παραπάνω έγιναν πριν από πολλές δεκαετίες. Την τελευταία φορά που έγινε κάτι στην Άνω Πόλη ήταν επί Πολιτιστικής που αποκατέστησε σημαντικά διατηρητέα κτίρια. Περιόρισαν σημαντικά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των κατοίκων και πολύ σωστά έγιναν για να μην αλλοιωθεί ο μοναδικός παραδοσιακός χαρακτήρας της περιοχής. Πέρασαν ήδη 30 χρόνια και η Άνω Πόλη μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορία από τις διαδοχικές δημοτικές αρχές. Ξεχάστηκε σαν να μην υπήρχε και συνέχισε να ζει τη δύσκολη πραγματικότητα της καθημερινότητας.
Θέλεις να αγοράσεις ψωμί στην Άνω Πόλη; Δύσκολο εγχείρημα πρέπει να πας μακριά, πολλές εκατοντάδες μέτρα κατηφόρας και ανηφόρας, θέλεις να πας στο σούπερ μάρκετ; Δεν υπάρχει. Όλα σταματούν στην Ολυμπιάδος, το σύνορο με την κανονική πόλη. Έχεις παιδί και θέλεις να το πας στον Παιδικό Σταθμό; Εκατοντάδες μέτρα, έξω από τα τείχη ανάμεσα στα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας και στο Νοσοκομείο Άγιος Δημήτριος ο μοναδικός Παιδικός Σταθμός. Δεν θα σε κουράσω άλλο. Αυτή είναι η καθημερινότητα για τους κατοίκους της Άνω Πόλης. Που ζούσαν οι Δήμαρχοι τα τελευταία τριάντα χρόνια που έγιναν τεράστια άλματα στις παροχές των κατοίκων της Θεσσαλονίκης; Η Θεσσαλονίκη έχει κοντά στις 70 παιδικές χαρές. Ξέρετε πόσες υπάρχουν στη Γ’ Κοινότητα από την Αγίου Δημητρίου μέχρι τα τείχη, μόνο μία μικρή, πολύ μικρή. Θα τα ξαναπούμε γιατί η Άνω Πόλη δεν είναι πια ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Θα χρειαστούμε χρόνο για όλα όσα πρέπει να γίνουν, το σημαντικό είναι να ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια ταυτόχρονα με όλα όσα πρέπει να κάνουμε στη Θεσσαλονίκη. Έχουμε βαρύ φορτίο!»
