Σύμφωνα με το CNN, για τον Σι, το να έχει στο πλευρό του τον Κιμ και τον Πούτιν ήταν ένας ισχυρός τρόπος να υπογραμμίσει την πεποίθησή του ότι το υφιστάμενο διεθνές σύστημα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ευθύνεται για τις τρέχουσες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, όχι οι άνδρες που κάθονταν δίπλα του.
Παρατηρητές λένε ότι η πρωτοβουλία του Σι προορίζεται τόσο να λειτουργήσει ως σημείο συσπείρωσης για χώρες που αισθάνονται πιεσμένες από ένα διεθνές σύστημα που θεωρούν άδικα κυριαρχούμενο από τη Δύση – όσο και να βοηθήσει την Κίνα να αποδυναμώσει την ισχύ των ΗΠΑ σε μια σειρά τομέων.
Όμως, καθώς το Πεκίνο σκληραίνει τους δεσμούς του με τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και άλλες χώρες εχθρικές προς τη Δύση, η εμφάνιση δύο στρατοπέδων και ο ανταγωνισμός ανάμεσά τους φαίνεται πιο καθαρός από ποτέ.
Το να απορρίψει κανείς αυτούς τους δεσμούς μεταξύ αυτών των χωρών θα ήταν «αφελές και επικίνδυνο», είπε ο Edward Howell, λέκτορας πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Η «κοινή αντίθεσή τους προς τις ΗΠΑ» επιτρέπει μελλοντικά, μεγαλύτερες δυνατότητες για «ανταλλαγές στο εμπόριο, τα όπλα και τη τεχνογνωσία… για τον ευρύτερο στόχο της υπονόμευσης της διεθνούς τάξης υπό αμερικανική ηγεσία», πρόσθεσε.
Εν τω μεταξύ, καθώς η Κίνα αντιμετωπίζει τις δικές της προκλήσεις στο εσωτερικό, όπου το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα παλεύει με μια επιβραδυνόμενη οικονομία και επίμονη ανεργία, κάποιοι παρατηρητές αναρωτιούνται εάν η καλλιέργεια εθνικισμού ως στρατηγική απόσπασης προσοχής θα μπορούσε να ωθήσει την Κίνα σε μια ακόμη πιο επιθετική στάση.
