Ο Διεθνολόγος και καθηγητής Παγκόσμιας Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας υπογραμμίζει πως η πρόταση Πούτιν είναι ένα διπλωματικό τέχνασμα προκειμένου να κερδίσει κι άλλο χρόνο αλλά και εδάφη στο πεδίο των μαχών, καθώς όπως εξηγεί η Ρωσία είναι αυτή που δεν αναγνωρίζει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι ως νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας, ενώ παράλληλα δεν έχει βρεθεί η χρυσή τομή σε καμία από τις εδαφικές διεκδικήσεις που υπάρχουν από την πλευρά του Πούτιν.
Ο κ. Μποζίνης θεωρεί επίσης ότι μια εκεχειρία ανάμεσα στις δύο χώρες δεν φαίνεται στον ορίζοντα και δη στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, διότι κι αν ακόμη αυτή επέλθει με κάποιον τρόπο ενδεχομένως να καταστεί εύθραυστη εάν δεν βρεθούν άμεσα οι εγγυήτριες δυνάμεις που θα αποτρέψουν μια νέα ανάφλεξη στην περιοχή.
Συνέντευξη στον Θωμά Καλέση
-Κύριε Μποζίνη, είχαμε χθες την πρόταση Πούτιν προς τον Ζελένσκι για συνάντηση στη Μόσχα. Ειρηνευτική κίνηση από την πλευρά του Ρώσου προέδρου ή παγίδα για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι;
Δεν είναι καθόλου τυχαία η κίνηση του Πούτιν λίγες ώρες μετά την παρουσία του στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Κίνας, που δημιουργεί έναν νέο πόλο, αντίθετο στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ ο οποίος και θα προσπαθήσει να καλύψει την μεγάλη συμμαχία όλων των κρατών που αυτή τη στιγμή θεωρούνται περιθωριακά. Εξάλλου εκεί σπρώχνει την ιστορία και ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ με τον επονομαζόμενο οικονομικό πόλεμο και τους υπερβολικούς δασμούς, ώστε οι ΗΠΑ να καταφέρουν να μειώσουν το εμπορικό τους έλλειμμα.
Δημιούργησε δηλαδή ένα γκρουπ δυσαρεστημένων ηγετών και κρατών, τα οποία όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό θέλουν να δημιουργήσουν μια νέα συμμαχική δύναμη. Η Ινδία για παράδειγμα με τους δασμούς στο 50% μπορεί να μπει σε έναν νέο πόλο και να δημιουργήσει μια ισχυρή τεχνολογική, οικονομική και εμπορική σχέση με την Ρωσία και την Κίνα. Μιλάμε δηλαδή για τρεις πυρηνικές υπερδυνάμεις που μπορούν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους τεχνογνωσία, προϊόντα και άλλα κομβικά στοιχεία.
-Άρα ο Πούτιν γνώριζε με κάποιον τρόπο ότι η πρότασή του δεν θα γίνει αποδεκτή και την έκανε μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις...
Καταρχάς να θυμήσουμε ότι ο Πούτιν ακόμη και στην Αλάσκα έλεγε ότι δεν είναι έτοιμος για μια τέτοια συνάντηση, διότι αν δεχόταν να συναντήσει τον Ζελένσκι θα ήταν σαν να τον αναγνωρίζει ως ισότιμο συνομιλητή για τα ζητήματα της Ουκρανίας, κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί. Δεύτερον, έχουν υπάρξει και δεν το γνωρίζουμε εμείς μυστικές διπλωματικές συναντήσεις κατά τις οποίες έχουν λυθεί τα βασικά ζητήματα και οι εδαφικές διεκδικήσεις που χωρίζουν τις δύο χώρες; Όχι. Άρα εγώ θεωρώ ότι αυτή η πρόταση είναι ένα διπλωματικό τέχνασμα του Βλάντιμιρ Πούτιν προκειμένου να κερδίσει χρόνο, καθώς είναι δεδομένο ότι ο Ζελένσκι δεν θα δεχόταν να πάει στη Μόσχα για τις συνομιλίες αυτές.
Για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο θα έπρεπε πρώτα να υπάρξουν βασικές προϋποθέσεις, και συμφωνίες σε κρίσημα ζητήματα, οι οποίες δεν έχουν διευθετηθεί. Και πρώτα - πρώτα να αναγνωριστεί ο ίδιος ο Ζελένσκι ως αρχηγός του κράτους της Ουκρανίας, τόσο από τον Πούτιν, όσο και από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών τον Λαβρόφ. Είναι πάρα πολύ βασικό αυτό.
Επαναλαμβάνω όμως ότι η πρόταση Πούτιν αποτελεί έναν διπλωματικό ελιγμό προκειμένου να κερδίσει κι άλλο χρόνο στο πεδίο των μαχών αφού και η κυβέρνηση των ΗΠΑ δείχνει πια να μην υποστηρίζει τόσο ενεργά και στρατιωτικά - όπως έκανε ο Μπάιντεν - την Ουκρανία. Με αυτόν τον τρόπο θεωρεί προφανώς ότι θα μπει και πολύ πιο ισχυρός σε έναν κύκλο διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου.
-Η πρώτη αντίδραση πάντως από την ουκρανική πλευρά δεν είναι θετική. Ο ΥΠΕΞ της χώρας τόνισε ότι ο Πούτιν κάνει εις γνώση του απαράδεκτες προτάσεις και αυτό που χρειάζεται είναι η αυξημένη πίεση που μπορεί να αναγκάσει την Ρωσία να πάρει στα σοβαρά την ειρηνευτική διαδικασία...
Η Ρωσία πάντα αμφισβητούσε την νομιμότητα του Ζελένσκι αναφέροντάς τον ως «επικεφαλής της ουκρανικής διοίκησης» και όχι ως πρόεδρο. Και αυτό το κάνει για να πιέσει διπλωματικά, στρατηγικά και συμμαχικά αυτή την περίοδο, όπου οι ΗΠΑ ανησυχούν για τη δημιουργία ενός ασιατικού πόλου και όπως όλα δείχνουν θα κρατήσουν αποστάσεις από την Ουκρανία.
Άλλωστε έχουν πει ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα της Αμερικής, αλλά της Ευρώπης πιέζοντας για εκλογή νέου προέδρου, ο οποίος θα διαπραγματευτεί με τον Πούτιν και την ηγεσία της Ρωσίας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια στάση που κρατά η χώρα από την αρχή του πολέμου και δεν θα αλλάξει τώρα.
Εάν όμως ο ίδιος ο Ζελένσκι κάνει κάποια στιγμή αποδεκτή αυτή την πρόταση, κάτι που εγώ τουλάχιστον θεωρώ απίθανο, τότε μπορούμε να το ξανασυζητήσουμε. Όμως ταυτόχρονα θα πρέπει να έχουν ξεπεραστεί και όλες οι διαφορές στις εδαφικές διεκδικήσεις της Ρωσίας, κάτι που δεν θα αφήσουν να συμβεί οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Με λίγα λόγια έχουμε ένα σύνθετο γεωπολιτικό παζλ μπροστά μας.
-Με όλα αυτά που συμβαίνουν υπάρχει τελικά φως στην άκρη του τούνελ σ' ότι αφορά στη λήξη αυτού του πολέμου; Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Η δική μου εκτίμηση είναι ότι όπως συνέβη και στη συνάντηση της Αλάσκας, έτσι και τώρα θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Φάνηκε δηλαδή ότι εκείνη η συνάντηση Πούτιν - Τραμπ είχε την Ουκρανία ως αφορμή, αλλά δεν αποτέλεσε την πραγματική αιτία για τη συνάντηση των δύο ηγετών.
Ουτε ο Ζελένσκι πιστεύω, ο οποίος στηρίζεται ούτως ή άλλως από τις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις (βλ. Γαλλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία) θα έχει την εν λευκώ επιταγή να αλλάξει τον χάρτη διά της βίας. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν θεωρώ, ότι βρισκόμαστε μακριά ακόμη από κάποια πιθανή λύση, δεδομένου του γεγονότος ότι η de facto κατάσταση αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια της Ρωσίας και αυτή δύσκολα θα κάνει πίσω.
Από την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να πιέσουν τον Πούτιν να κάνει το βήμα παραπάνω και να παραδώσει αυτά τα εδάφη που κατέχει, ενώ οι Ευρωπαίοι παραμένουν αμετακίνητοι στην μη αλλαγή συνόρων.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να δούμε ποιες χώρες θα αποτελέσουν εγγυήτριες δυνάμεις μετά από μια ενδεχόμενη εκεχειρία. Θα είναι η Γερμανία; Η Βρετανία που έχει εμπλακεί και στρατιωτικά ή οι Γάλλοι;
Ποιον θα αποδεχτούν Ρώσοι και Ουκρανοί ως δύναμη ασφαλείας για να μην έχουμε επανάληψη του σκηνικού μετά από σύντομο χρονικό διάστημα; Άρα λοιπόν δεν είναι μόνο τα εδαφικά, αλλά και η επόμενη ημέρα μετά από ενδεχόμενη ειρήνευση η οποία μπορεί αν δεν στηριχτεί σε στέρεες βάσεις μπορεί να αποδειχθεί κι εύθραυστη.
