Η νίκη αυτή δεν είναι απλώς μια πρόκριση· είναι ένα σπουδαίο μήνυμα προς όλη την Ευρώπη πως η «επίσημη αγαπημένη» επέστρεψε εκεί όπου ανήκει: στην ελίτ.
Μπροστάρης, φυσικά, ο τεράστιος Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο ηγέτης της Εθνικής δεν είναι μόνο η αστείρευτη πηγή πόντων και θεάματος· είναι το σημείο αναφοράς, η ψυχή και η φλόγα που σπρώχνει τους υπόλοιπους να φτάσουν τα όριά τους.
Και πόσο όμορφο είναι να βλέπεις γύρω του ένα supporting cast που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από καμία ευρωπαϊκή υπερδύναμη. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έκανε… ιδιοκτησία του τις ρακέτες, ο Σλούκας έδωσε την εμπειρία και το μυαλό, ο Παπανικολάου την καρδιά και την ενέργεια, ενώ ο Τολιόπουλος απέδειξε για ακόμη μια φορά πως είναι φτιαγμένος για μεγάλα βράδια.
Όλοι μαζί, δεμένοι, λειτούργησαν σαν μια πραγματική οικογένεια που δεν άφησε ούτε για μια στιγμή τους Λιθουανούς να πιστέψουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στο παιχνίδι.
Η εικόνα του αγώνα μιλάει από μόνη της. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, η Ελλάδα πήρε διψήφια διαφορά και την κράτησε με εντυπωσιακή συνέπεια μέχρι τέλους.
Δεν υπήρξαν χαλαρότητες, δεν υπήρξαν σκαμπανεβάσματα, δεν υπήρξε πανικός.
Αντίθετα, υπήρξε αυτοπεποίθηση, συγκέντρωση και – κυρίως – μια αίσθηση ότι αυτή η ομάδα ξέρει πολύ καλά τι θέλει.
Δεν μπορούμε να μην σταθούμε και στον άνθρωπο που, ίσως περισσότερο από όλους, έχει αλλάξει τη νοοτροπία της Εθνικής μέσα σε λίγους μήνες.
Ο Βασίλης Σπανούλης, στο δεύτερό του μεγάλο τουρνουά μετά τους Ο.Α. ως ομοσπονδιακός τεχνικός, δείχνει γιατί θεωρείται ένας από τους πιο φωτεινούς μπασκετικούς εγκεφάλους της Ευρώπης.
Το κοουτσάρισμά του απέναντι στη Λιθουανία ήταν σεμιναριακό: σωστό μοίρασμα ρόλων, έξυπνες άμυνες, έγκαιρες αλλαγές ρυθμού. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι έχει εμφυσήσει στα παιδιά μια πίστη πως τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Και τώρα; Στον ημιτελικό μας περιμένει η Τουρκία του Αταμάν. Η μοναδική αήττητη ομάδα της διοργάνωσης, μαζί με τη Γερμανία. Μια Τουρκία με βάθος, ταλέντο και τρομερή αυτοπεποίθηση.
Όμως, αν κάτι απέδειξε η Εθνική μας, είναι ότι όταν φοράει το γαλανόλευκο, παίζει με καρδιά μεγαλύτερη από κάθε στατιστικό. Το πάθος και η ψυχή δεν μετριούνται με αριθμούς, αλλά με τις στιγμές. Και αυτή η ομάδα έχει ήδη χαρίσει πολλές.
Όπως έλεγε και ένα παλιό σύνθημα που ακόμη ηχεί στις εξέδρες: «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά!».
Και πραγματικά, με τέτοιον Γιάννη, με τέτοια παρέα γύρω του, και με έναν προπονητή που εμπνέει σε κάθε του κίνηση, γιατί να μην πιστέψουμε ότι το ταξίδι αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι το βάθρο;
Η Ελλάδα είναι ξανά εδώ. Και είναι έτοιμη να γράψει ιστορία.
