Πολλές φορές είπαμε και τονίζουμε ότι η άσκηση εξωτερικής πολιτικής και η εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων θέλει βαθιά αντίληψη του «χωροχρόνου». Θέλει εκτίμηση σε βάθος και πλάτος όλων των παραμέτρων ισχύος, δυνατοτήτων, ευκαιριών, προκλήσεων, κινδύνων και των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα που δρουν και επηρεάζουν τη στάση μιας χώρας.
Από την ύπαρξη και διαθεσιμότητα αμυντικών συστημάτων, τις στρατηγικές συμμαχίες, το διπλωματικό «μπρα ντε φερ» και φυσικά την ψυχολογία και το φρόνημα ενός ολόκληρου λαού, η επιλογή του τρόπου «παιχνιδιού» μεταξύ πρόληψης ή αντιμετώπισης των απειλών, χρήζει συνολικής αντίληψης, πολλής ψυχραιμίας, ακλόνητης αποφασιστικότητας, διεθνούς κύρους και ικανότητας επικοινωνίας με άλλες πρωτεύουσες. Και ασφαλώς διορατικής ματιάς σε αυτά που έρχονται ή μπορεί να προκύψουν!
Οπότε αγαπητοί μου φίλοι, ας είμαστε ειλικρινείς: ποιος διαθέτει στην Ελλάδα αυτά τα χαρακτηριστικά σε επαρκή βαθμό, ώστε να εξασφαλίζει δράση και αποτέλεσμα στο πεδίο;
Ποιος έχει αυτά τα καθοδηγητικά χαρακτηριστικά, που συνθέτουν το προφίλ της Ηγεσίας; Έχουμε άραγε παραδείγματα; Μπορεί να γίνει σύγκριση; Προσέξτε: όχι στα λόγια, αλλά στα έργα! Όχι στα μικρόφωνα ή στα πάνελς, αλλά στην πράξη.
Πάρτε από τη μία τις αποφάσεις και πράξεις του Πρωθυπουργού στον φράχτη του Έβρου, στο επεισόδιο με τις φρεγάτες, το Ελληνο-Αιγυπτιακό Μνημόνιο, τη διαχείριση της έκτακτης κατάστασης με τον Covid και της ενεργειακής κρίσης μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ως μερικά μόνο παραδείγματα που περιμένουν να συγκριθούν με κάτι παρόμοιο ή έστω σχετικό.
Από την άλλη, πριν 10 χρόνια τέτοιον καιρό, είδαμε -τρομάρα μας- την αριστερο(καμμένη) ηγεσία με το κλείσιμο τραπεζών και τα ΑΤΜ, όπως και με το ότι η «Θάλασσα δεν έχει σύνορα». Είδαμε τι ακολούθησε την ταπεινωτική διαπραγμάτευση Τσίπρα των 17 ωρών, που έφερε εξάρτηση της χώρας με τα γνωστά προσφυγικά ζητήματα και την καθυστέρηση στην απόκτηση των απαραίτητων οπλικών συστημάτων!
Όταν η Τουρκία ξόδευε για τα UAV και παρήγαγε επιρροή επί εξαρτώμενων κυβερνήσεων, κάποιοι έδιναν τον «περήφανο» αγώνα της αντίστασης στους τρισκατάρατους «θεσμούς» της Τρόικας. Τη δε Ακροδεξιά με τον ανόητο «υπερπατριωτισμό» της ακόμα την πληρώνουμε με την τραγωδία της Κύπρου.
Στο δε επιχείρημα ότι σήμερα πρέπει να γίνονται συγκρίσεις ηγεσίας μόνο όταν δοθεί η ευκαιρία να δείξουν στην πράξη τι μπορούν κάνουν και οι άλλοι, η απάντηση οφείλει να είναι απολύτως ευθεία: «Βλέπε παραπάνω!».. ή καλύτερα «θυμίσου προηγουμένως!»… «ευχαριστώ, πήραμε, δε θα πάρουμε άλλο»...
Είναι πολύ αποκαρδιωτικό και δυσοίωνο για όλους μας ένα τμήμα της πολιτικής μας ζωής, αντί να κατανοεί ότι δυστυχώς η Ελλάς στην ιστορική διαδρομή της έκανε τις όποιες προόδους μετά από μεγάλες καταστροφές, να επιμένει σε στρατηγικές και επιχειρήματα που μόνο οπισθοδρόμηση και επικίνδυνα πειράματα εφ’ όλης της ύλης προμηνύουν.
Και όποιος κόσμος μπορεί να τους ακούει ας αναρωτηθεί εάν μια ΧΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ ΜΕ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ.
Ας αναρωτηθεί αν ο «ξανθός ευσεβοποθισμός» για σωτήρες είναι αρκετός(!) για την επιτυχή πορεία της πατρίδας μας στα δύσβατα μονοπάτια της σκληρής διεθνούς πολιτικής. Πότε θα γίνει κατανοητό ότι το «δεν έχουμε πρόγραμμα, είμαστε κοινωνικό κίνημα» είναι συνταγή αυτοκαταστροφής; Πότε τελικά θα κατανοηθεί ότι στην παράνοια «θα είναι μέρα μεσημέρι που η Μέρκελ θα υπογράψει, και οι αγορές θα χορεύουν στα νταβούλια μας;» δεν έπρεπε να δοθεί ευκαιρία; Είναι ποτέ δυνατό να επιλέγουμε ηγεσίες με βάση «ας τους δοκιμάσουμε και αυτούς!!», όταν «αυτοί και αυτές» δίνουν κάθε μέρα επιτυχείς εξετάσεις στο μάθημα του ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥ και της ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ;
Επειδή επιτέλους υπάρχουν και όρια λογικής. Τα στοιχειώδη όρια βρε αδερφέ, που πρέπει να χτυπούν καμπανάκια απέναντι στην παράνοια και τους κινδύνους που προκαλεί.
Λέγαμε λοιπόν ότι στην παρούσα και κοντινή πραγματικότητα του Κόσμου και της Ελλάδας, υπάρχει στον τόπο μας αποδεδειγμένη Ηγεσία, που έχει τα στοιχεία που οι πολύ δύσκολοι καιροί μας απαιτούν. Έχει αποδειχτεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει πολύπλευρη εκτίμηση δεδομένων, ικανότητα επανασχεδιασμού όταν τα δεδομένα αλλάζουν, σαφή ανάληψη ευθύνης, καθώς και αποφασιστικότητα όποτε χρειαστεί. Όποτε πραγματικά χρειαστεί!
Και απ’ ό,τι φαίνεται τώρα χρειάζεται στο πεδίο.
Οι φρεγάτες στο λιβυκό πέλαγος, οι προκηρύξεις για έρευνες στα νότια και δυτικά οικόπεδα του κρητικού πελάγους, τα αιολικά πάρκα, η ηλεκτρική διασύνδεση, οι ενέργειες για το νότιο οικονομικό-ενεργειακό άξονα ΙΜΕC και φυσικά οι προϋποθέσεις για την αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ε.Ε./Ευρώπης απέναντι σε τρίτους, είναι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ!
Όχι επί του ΚΑΝΑΠΕ-ΔΙΟΥ!
*Ο Κωφίδης Θεοφάνης είναι Πολιτευτής της ΝΔ στη Ροδόπη, Πρόεδρος του Ομίλου Συνεύρεσης Ιδεών ΕΑΝΟΣ
