Με προβληματισμό και αγωνία παρακολουθώ τον δημόσιο διάλογο για την ανάπλαση του χώρου της ΔΕΘ, αλλά και τις φωνές για τη μετεγκατάσταση της Έκθεσης, του οικονομικού και αναπτυξιακού πνεύμονα της Θεσσαλονίκης.
Προβληματίζομαι διότι, για ακόμη μία φορά, η πόλη μας διχάζεται για το μέλλον ενός από τα πλέον δυνατά assets της Θεσσαλονίκης που, παρά τις απαρχαιωμένες κτιριακές υποδομές, παλεύει να αντέξει στον ανταγωνισμό άλλων πόλεων σ' αυτό το θέμα, περιμένοντας την ολική διαμόρφωση των εκθεσιακών της χώρων με νέες ποιοτικές εγκαταστάσεις.
Στο πλαίσιο αυτού του άτυπου -πλην όμως κομβικής σημασίας- δημόσιου διαλόγου, θα τολμήσω για ακόμη μία φορά να καταθέσω και τις δικές μου απόψεις για την επόμενη μέρα της ΔΕΘ και για το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Είμαι σίγουρος για το πώς και το γιατί αυτό το μέλλον επηρεάζεται από τον εκθεσιακό και συνεδριακό ρόλο της Έκθεσης.
Άλλωστε έχει αποδειχθεί μέσα από έρευνες πόσο σημαντικό είναι το οικονομικό αποτύπωμα της ΔΕΘ, καθώς εκτιμάται πως περίπου 400-500 εκατ. ευρώ ετησίως εισέρχονται στην πόλη λόγω της δραστηριότητάς της. Αυτά τα χρήματα διαχέονται σε όλο το φάσμα της αγοράς, η οποία παίρνει βαθιά ανάσα όχι μόνο στη διάρκεια της Γενικής Έκθεσης του Σεπτεμβρίου, αλλά και σε περιόδους μεγάλων και μεσαίων κλαδικών εκθέσεων.
Με άλλα λόγια, η ΔΕΘ είναι ένας οικονομικός πυλώνας, μια οικονομική υποδομή της πόλης, η οποία έχει την έδρα της εντός των ορίων του Δήμου Θεσσαλονίκης, στην «καρδιά» της πόλης όπου γεννήθηκε πριν από περίπου έναν αιώνα. Και έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου στη διάρκεια των 100 ετών της και έχοντας αντέξει σε μεγάλες κρίσεις παραμένει όρθια. Τα τελευταία χρόνια όμως το μέλλον της απειλείται όσο λειτουργεί σε τριτοκοσμικές υποδομές, αποπνέοντας μια μίζερη και αποκαρδιωτική εικόνα.
Όσοι αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη πιστεύω συμφωνούμε, πως η αναβάθμιση των κτιριακών υποδομών της ΔΕΘ είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να παραμείνει ανταγωνιστική στην υπηρεσία της οικονομικής ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού της. Και εδώ έρχεται η αδήριτη ανάγκη της ανάπλασης, το όραμα μια νέας Έκθεσης. Στο ερώτημα «πού είναι καλύτερα;» και «πώς πρέπει να γίνει;» προφανώς τον πρώτο λόγο έχουν η Πολιτεία και το Υπερταμείο, στην «αγκαλιά» του οποίου βρέθηκε η ΔΕΘ, όπως και άλλες δημόσιες υποδομές, κατά τη σύναψη των μνημονίων ως εγγύηση δανείων που έλαβε η χώρα για να ξεφύγει από την πτώχευση. Και προφανώς, στόχος του Υπερταμείου είναι να αυξηθεί η αξία του περιουσιακού αυτού στοιχείου και να έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί κέρδη προς εξόφληση των υποχρεώσεων της χώρας.
Με την ανάπλαση των εκθεσιακών και συνεδριακών χώρων της, πιστεύω ότι η ΔΕΘ θα γίνει σημαία ανάπτυξης για την πόλη και κόμβος επικοινωνίας των ανθρώπων της οικονομίας, της εργασίας, της προόδου και παράλληλα χώρος οικονομικών, επαγγελματικών και επιστημονικών σχέσεων και συνεργασιών.
Δεν θα μπω στη συζήτηση για το μέγεθος των κτιρίων και στην ανάγκη της νέας ΔΕΘ να γίνει ακόμη ένα τοπόσημο της πόλης, ούτε για τα κίνητρα που δίνονται για τη χρηματοδότηση του έργου, τα οποία μπορούν να επανεξεταστούν. Θα επιμείνω όμως στο μείζον, ότι η θέση της στο κέντρο είναι δεδομένη και αναγκαία για την επιτυχή λειτουργία της!
Η ΔΕΘ δεν μπορεί να «μετακομίσει» αλλού. Είναι η Έκθεση της Θεσσαλονίκης και ο χώρος στον οποίο λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια είναι το σπίτι της!
Ο Δήμαρχος Στέλιος Αγγελούδης είπε πολλές φορές, ότι η ΔΕΘ ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης και δεν πρόκειται να πάει σε άλλο Δήμο!
Είναι, επίσης, γνωστό ότι ένα Μητροπολιτικό Πάρκο δημιουργείται ήδη στον Δήμο Παύλου Μελά, σε μικρή απόσταση από την καρδιά του κεντρικού δήμου της Θεσσαλονίκης. Με αυτό το δεδομένο, μπορούμε να εξετάσουμε τη δυνατότητα για ένα ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΚΟ στο κέντρο πόλης, με υπογειοποίηση των δρόμων που περνούν μπροστά από την Έκθεση, μαζί με τους χώρους που παραχωρεί η ίδια η ΔΕΘ στην πόλη ως χώρο πρασίνου. Αυτό το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΚΟ μπορεί να «αγκαλιάζει» τα μουσεία της πόλης και το δημαρχείο και να εκτείνεται μέχρι την παραλία, καλύπτοντας και τις απαιτήσεις των πολιτών. Όμως για ένα τέτοιου μεγέθους πάρκο πρέπει να προϋπολογιστεί με σοβαρότητα το κόστος για τη συντήρηση, το πότισμα και την 24ωρη φύλαξη, όπου η συμβολή της ΔΕΘ θα είναι αναγκαία.
Η ανάπλαση της ΔΕΘ στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα θα εξακολουθήσει να ενισχύει την τοπική οικονομία της Θεσσαλονίκης, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αναπτυξιακή πορεία της πόλης, η οποία θα μπορέσει με αυτόν τον τρόπο να κρατήσει τους δημιουργικούς ανθρώπους της για να προσφέρουν στο τόπο τους.
Η Θεσσαλονίκη του 1,5 εκατ. κατοίκων δεν αντέχει να χάσει άλλο ένα «κόσμημα» από αυτά που είχε στο παρελθόν! Χωρίς τη ΔΕΘ θα κινηθεί σε μία φθίνουσα πορεία και θα μετατραπεί σε μια κωμόπολη, με μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συνταξιούχους.
Με τη μετανάστευση των δικών της δημιουργικών επαγγελματιών, θα εγκαθίστανται σε αυτήν κυρίως ξένες επιχειρήσεις, που θα ζητούν φτηνά χέρια εργασίας, ενώ θα ανοίγουν συνεχώς καταστήματα για καφέ και τυρόπιτες για να καλύπτουν τις απαιτήσεις των φοιτητών της.
Σε τέτοιες συνθήκες, που ήδη άρχισαν να γίνονται εμφανείς, θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε για την ακρίβεια, για τις ελλείψεις υποδομών και για τη φτωχοποίηση των κατοίκων της.
Πιστεύω, λοιπόν, πως από τη συζήτηση για τη ΔΕΘ πρέπει να εκλείψουν φανατισμοί και διχαστικές φωνές. Χρειάζεται σύνεση, σωστές μελέτες και σωστός σχεδιασμός για το μέλλον της πόλης, όπως και για τις οικονομικές δυνατότητας και την ποιοτική διαβίωση των πολιτών της!
Ο πρωθυπουργός της χώρας καλείται να πάρει τη σωστή απόφαση για το καλύτερο μέλλον της Θεσσαλονίκης και της χώρας, ώστε η πόλη και η ιστορία της να τον ευγνωμονούν!
*Ο Πέτρος Παπαϊωάννου είναι Πολιτικός Μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Πτυχιούχος της Σχολής Φυσικής και Μαθηματικών του ΑΠΘ και Εκδότης -Περιοδικό ΚΤΙΡΙΟ
