Ασχέτως πολιτικών προτιμήσεων, πάθους και παθών, όταν μιλούμε για πολιτικές στη Θράκη μας, με τις αγωνίες, προσδοκίες, ιδιαιτερότητες, αλλά και τις επιρροές που επιχειρούνται εκεί, υπάρχει μία σταθερά, που δεν επιδέχεται ουδεμίας αμφισβήτησης: Υπάρχει η εποχή ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη!
Είναι αυτός που εγκαινίασε και έκανε ό,τι μπορούσε για την πολιτική «Ισονομίας και Ισοπολιτείας», μέσα από σημαντικές θεσμικές, διαχειριστικές και δικαιωματικές πολιτικές προς όλους, με κύριο φυσικό αποδέκτη ολόκληρη τη Μουσουλμανική Μειονότητα. Έκτοτε και άλλες θετικές επιλογές έγιναν, όπως η ποσόστωση στην είσοδο των μουσουλμανόπαιδων στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Όμως, 35 χρόνια μετά, οφείλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς: Η «δουλειά» στη Θράκη έφερε κάποια αποτελέσματα, αλλά ακόμη απέχουμε από τον αυτονόητο στόχο να είναι ο πανέμορφος αυτός τόπος τουλάχιστον στον μέσο όρο ανάπτυξης και του κατά κεφαλήν εισοδήματος της υπόλοιπης χώρας. Ενώ κανονικά θα έπρεπε η Θράκη με τα τόσα γεωφυσικά, γεωγραφικά και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα να είναι μακράν στην κορυφή των μεγεθών του εγχώριου πλούτου.
Παρατηρώντας σε βάθος τα πράγματα και αναλογιζόμενοι τι θα μπορούσε προς την κατεύθυνση αυτή να γίνει, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι για την καθυστέρηση στη Θράκη μας η κύρια αιτία ήταν ένα ευρύτερο έλλειμα Εμπιστοσύνης. Από τη μία η σχεδόν εξαφάνιση της Ελληνορθόδοξης Μειονότητας στην Κωνσταντνούπολη και η ακόλουθη κυπριακή τραγωδία μάλλον επέδρασαν ψυχολογικά αποτρεπτικά από το να πέσουν οργανωμένα μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Από την άλλη, άλλοτε αντανακλαστικά και άλλοτε σκοπίμως, συντηρήθηκε αμοιβαία η επιφυλακτικότητα έως και καχυποψία ανάμεσα σε μεγάλα τμήματα του μουσουλμανικού και χριστιανικού κόσμου της περιοχής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο φάνταζε δύσκολη η εφαρμογή ενός οραματικού σχεδίου για την Ευημερία σε αυτόν τον τόπο, που μαζί με τη υλικοτεχνική βελτίωση θα συμπεριελάμβανε και την τεράστιας αξίας άυλη δύναμη της Εμπιστοσύνης στον εαυτό μας! Ώστε με ισχυρή την κοινωνική συνοχή, να μπορούμε να συνεννοούμαστε για τα αυτονόητα και έτσι να διεκδικούμε με αυτοπεποίθηση κεφάλαια, επενδύσεις, ποιοτικές υπηρεσίες και αξιοποίηση των γεωγραφικών και στρατηγικών πλεονεκτημάτων μας.
Και όμως! Ως Μητσοτάκης, ο Κυριάκος βάλθηκε να αποδείξει ότι η Θράκη μπορεί και καλύτερα. Όχι όμως με αποσπασματικά και ασύνδετα έργα, αλλά με ένα συνεκτικό σχέδιο που να εμπλουτίζει τα υπάρχοντα, αλλά και να δημιουργεί νέα.
Ιδίως τώρα με τον παγκόσμιο ενεργειακό μετασχηματισμό, την κλιματική αλλαγή και την κυριαρχία της ψηφιακής τεχνολογίας. Και επειδή δύσκολα ένας μαθητής του 17 μπορεί να φτάσει το 19, αλλά ένας μαθητής του 12 με συστηματικό «σπρώξιμο» μπορεί να φτάσει το 15 και μετά το 17, έτσι και το επίπεδο της Θράκης μπορεί με την υποστήριξη του Πρωθυπουργού του Ρεαλισμού και της Συνέπειας, να δει να υλοποιούνται οι απόλυτες προτεραιότητές της.
Η έλευση και ειδική ενασχόλησή του τόσες φορές με τη Θράκη, η διεύρυνση της ενεργειακής πολυμορφίας και διασυνδεσιμότητας, οι εξελίξεις με τις αναγκαίες μεθόδους κατακράτησης των υδάτων άρδευσης, η αξιοποίηση των λιμανιών, η μεγέθυνση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, το αρχόμενο ενδιαφέρον για συνδεδεμένες τουριστικές υποδομές, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στο 90% της υπαίθρου και φυσικά τα πολλά προγράμματα κατάρτισης, εκπαίδευσης δεύτερης ευκαιρίας, αλλά και απασχόλησης, είναι δείγματα ότι ο Πρωθυπουργός και η Διακυβέρνηση κατανοούν και υποστηρίζουν την πραγματική Αξία της Θράκης και Περιφέρειάς μας.
Όμως οι πολλαπλές προκλήσεις (ενέργεια, ασφάλεια, κλιματική αλλαγή, κόστος πρωτογενούς παραγωγής, μετανάστευση) είναι πολύ μεγάλες. Ιδίως σε τόπους, όπως η Θράκη, που για τους παραπάνω λόγους είχε μείνει πίσω. Εδώ ακριβώς εστιάζεται και η αξία μιας διακυβέρνησης και ενός ηγέτη που οφείλει ψύχραιμα και ρεαλιστικά να επιχειρήσει την υπέρβαση, ώστε πέραν της οικονομικής ανάπτυξης να μιλούμε για δραστική ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της αυτοπεποίθησης. Αυτό επιχειρείται για πρώτη φορά στην ακριτική μας γη, με τρόπο που δημιουργεί βάσιμες ελπίδες για προκοπή διαρκείας!
Επιπλέον ανάγκες και προτάσεις όπως λιμνοδεξαμενές δίπλα σε ρέματα και υπόγειες συνδέσεις άρδευσης και αντιπλημμυρικής θωράκισης, φωτοβολταϊκοί «συνεταιρισμοί» για πολύ φτηνό ρεύμα στους αγρότες, κτηνοτρόφους και τα χωριά, μετατροπή των χιλιάδων τεχνιτών χωρίς πτυχίο -που φεύγουν στο εξωτερικό- σε εξειδικευμένους τεχνίτες για απασχόληση σε βιομηχανικές «αλυσίδες» στις ΒΙΠΕ, μετατροπή χιλιάδων εξοχικών κατοικιών σε τουριστικά καταλύματα (έτσι δε θα πωλούνται αλλά θα αξιοποιούνται τα σπίτια στο παράκτιο μέτωπο), αλλά και ενίσχυση της Ελληνομάθειας και λοιπών εκπαιδευτικών και επαγγελματικών δεξιοτήτων της Μειονότητάς μας, είναι-δίπλα στα τρέχοντα πρότζεκτς- οι κυριότερες προτεραιότητες για την προσέγγιση της Ευημερίας στη Θράκη.
Όπως σταθερή προτεραιότητα είναι να τονίζουμε τον σεβασμό στην καταγωγή και πολιτισμική ταυτότητα του καθενός και η προσπάθεια ενδυνάμωσης της Εμπιστοσύνης όλων προς τους θεσμούς και ευκαιρίες της ελληνικής Δημοκρατίας. Άλλωστε σκοπός δεν είναι να νοιώθουν όλοι υποχρεωτικά Ελληναράδες. Αλλά αντ’ αυτού περήφανοι, ικανοποιημένοι Έλληνες πολίτες!
Μία ακόμη φορά έρχεται ο Πρωθυπουργός για τις μεγάλες και καθημερινές υποθέσεις μας.
Μία ακόμη φορά που ένας Μητσοτάκης καλείται να κάνει τη διαφορά. Να συνεχίσει τη «δουλειά», εκεί που ο Πατέρας του πρώτος την εμπνεύστηκε.
*Ο κ. Θεοφάνης Κωφίδης είναι Πολιτευτής της ΝΔ στη Ροδόπη, Πρόεδρος του Ομίλου Συνεύρεσης Ιδεών ΕΑΝΟΣ
