ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΙΣΛΑΧΑΝΕ

Ένας δεινόσαυρος συστήνει τη Θεσσαλονίκη στα παιδιά

Στην καρδιά του καλοκαιριού, ανάμεσα σε μνημεία, παλιές φωτογραφίες, μουσικές παραδόσεις και φανταστικά πλάσματα, η Θεσσαλονίκη ανοίγει το μπαλκόνι της σε όσους θέλουν να κοιτάξουν την πόλη με μία διαφορετική ματιά.

Η μουσικοεικαστική παράσταση «Πόσος κόσμος χωράει στο μπαλκόνι μου», που παρουσιάζεται στον Πολυχώρο Πολιτισμού Ισλαχανέ σήμερα Τρίτη 15 και την Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025, στις 20.30, συνιστά μια τρυφερή και ευφάνταστη  απόπειρα να αποτυπωθεί η πολυπολιτισμική ταυτότητα της Θεσσαλονίκης.

Ένα παιδί, ένας δεινόσαυρος και μια πόλη γεμάτη μνήμες, ήχους και εικόνες είναι οι πρωταγωνιστές της παράστασης, που παρουσιάζεται από την ΑΜΚΕ «olipoli» στο πλαίσιο του προγράμματος «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού.

Εμπνευσμένη από το βραβευμένο παιδικό βιβλίο «Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου» του Σάκη Σερέφα, απευθύνεται κυρίως σε παιδιά (έως 12 ετών) αλλά και σε έφηβους, όπως και σε κοινό κάθε ηλικίας.

«Έχει το επίπεδο, τη μουσική και την εικόνα για να κρατήσει και το μεγαλύτερο κοινό. Δεν είναι μία απλή “μίνι παράσταση για παιδιά”, έχει και βάθος, έχει και χιούμορ και πολλαπλά επίπεδα κατανόησης», τονίζει η σκηνοθέτρια της παράστασης Έλενα Μουδίρη – Χασιώτου, από τα ιδρυτικά μέλη της «olipoli».

Ο μικρός Γιάννης, πρωταγωνιστής της ιστορίας, ξυπνά ένα πρωί και βρίσκει στο μπαλκόνι του έναν δεινόσαυρο – όχι απειλητικό, αλλά φιλικό. Σκαρφαλώνοντας στο κεφάλι του γιγάντιου φίλου του, ο ήρωας ξεκινά μια περιήγηση σε γειτονιές, μνημεία και ανθρώπους της Θεσσαλονίκης, από τα ρωμαϊκά χρόνια έως σήμερα, με τρόπο που συνδυάζει τη μαγεία του παραμυθιού με την τεκμηρίωση της πολιτιστικής ιστορίας.

Μαζί οι δυο φίλοι ανακαλύπτουν «πόσο παλιά, συνεχής και πολυφυλετική είναι η ιστορία της πόλης και πως αυτό που κανείς το ζει ως παρόν πρόκειται στο μέλλον να αποτελεί πολύτιμη μαρτυρία για τις επόμενες γενιές», όπως επισημαίνουν οι συντελεστές της παράστασης.

«Η ιδέα ξεκίνησε μέσα από την ανάγκη μας να συνδυάσουμε ιστορικότητα, πολυπολιτισμικότητα και αφήγηση για τα παιδιά», αναφέρει η σκηνοθέτρια.

«Το βιβλίο του Σάκη Σερέφα έχει μια φρέσκια αφήγηση, ευχάριστη: μέσα από την ιστορία ενός παιδιού και ενός δεινόσαυρου, παρουσιάζεται η πόλη μας με τον τρόπο που αγαπάμε. Διαβάζοντας το βιβλίο όλη η ομάδα, ανακαλύψαμε πόσο εύστοχα ζωντανεύει ιστορικές εικόνες και πολιτισμικές λεπτομέρειες, κι έτσι αποφασίσαμε να το μεταφέρουμε στη σκηνή».

Η παράσταση δεν περιορίζεται σε θεατρικά μέσα: είναι μια σύνθεση μουσικής, αφήγησης, video art και πολιτισμικών αναφορών. Η ζωντανή μουσική, με πρωτότυπες συνθέσεις και δημιουργικές διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών από την ελληνική, τουρκική και αρμενική παράδοση, διαμορφώνει ένα ηχητικό τοπίο που λειτουργεί σχεδόν σαν ξεχωριστός αφηγητής.

«Ήταν πρόκληση, φροντίσαμε να μη χαθεί το παιχνιδιάρικο ύφος για τα παιδιά», τονίζει η Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου.

«Ως μουσικός, βλέπω πώς η μουσική ενσωματώνει την αφήγηση – ήταν μια λειτουργία οργανική. Το να χωρέσουν τραγούδια σε διαφορετικές γλώσσες (αρμένικα, τούρκικα, ελληνικά) στο αφηγηματικό πλαίσιο ήταν απαιτητικό, αλλά ενδιαφέρον. Κάθε κομμάτι που ακούγεται επιλέχθηκε και ανασυντέθηκε ώστε να γίνει μέρος της αφήγησης. Όλο αυτό το εγχείρημα δεν είναι απλώς μία ιστορική αναφορά, αλλά διασκευή στο σήμερα: παίρνουμε κάτι από το παρελθόν και το φοράμε στο τώρα, με στόχο να κάνει αίσθηση στα παιδιά και να τα φέρει κοντά».

Η καλλιτεχνική ομάδα στήνει επί σκηνής ένα πολυμεσικό αφήγημα, στο οποίο τα μουσικά όργανα συνομιλούν με τις εικόνες, και οι φωνές των αφηγητών γίνονται το νήμα ανάμεσα στον παλιό και τον σύγχρονο κόσμο. Ταυτόχρονα, γίνεται χρήση φωτογραφικού υλικού με ιστορικές εικόνες της πόλης από την ομάδα «Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης», το οποίο προσδίδει βάθος και συγκίνηση.

Η επιλογή του Ισλαχανέ ως τόπου παρουσίασης συνομιλεί με το concept της παράστασης. Ο ιστορικός αυτός χώρος στην καρδιά της Θεσσαλονίκης μετατρέπεται σε σκηνή μιας αφήγησης που σέβεται τη μνήμη, τη συνύπαρξη, την ενσυναίσθηση. «Το Ισλαχανέ ήταν παλιά χώρος εκμάθησης, στέγασε πόλεις και πολιτισμούς. Εκμεταλλευτήκαμε την ιστορικότητά του, αλλά χωρίς να “κουμπώσουμε” τη δράση πάνω του με τρόπο αυστηρό. Χρησιμοποιούμε τον χώρο σαν αφορμή, όχι σαν υποχρεωτική σκηνογραφία», εξηγεί η σκηνοθέτρια.

Πριν από την παράσταση, παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα πρωτότυπο μουσικοεικαστικό εργαστήριο (19:00 – 20:00), στο οποίο θα έχουν την ευκαιρία να παίξουν με ήχους, λέξεις και ρυθμούς από διαφορετικές γλώσσες, να συμμετάσχουν στο χτίσιμο της αφήγησης και να προτέινουν τις δικές τους εκδοχές της ιστορίας.

«Χρησιμοποιούμε στίχους από διαφορετικές γλώσσες, πειραματιζόμαστε με ρυθμούς, τραγούδια, όλα με παιχνιδιάρικο τρόπο», λέει η κ. Μουδίρη-Χασιώτου. «Μπορούν να έρθουν και παιδιά που δεν πρόλαβαν να δουν την παράσταση: το εργαστήριο λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά ενισχύει την εμπειρία».