Ο γνωστός Διεθνολόγος - Οικονομολόγος, υπογραμμίζει ξεκάθαρα ότι η επιβολή των δασμών είτε προς τις χώρες με τις οποίες υπήρξε συμφωνία προς τις χώρες που δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να διαπραγματευτούν με τις ΗΠΑ, αποτελούν «φρένο» για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός ασκεί σκληρή κριτική και στη συμφωνία ΕΕ - ΗΠΑ για τους δασμούς, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι αποτελεί ολοκληρωτική «συνθηκολόγηση» της Ευρώπης στις διαθέσεις του προέδρου Τραμπ, που έχουν έναν και μοναδικό κερδισμένο. Και ο κερδισμένος αυτός είναι μεν η Αμερική, αλλά όχι ο αμερικανικό λαός που σύντομα θα δει ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα, καθώς επίσης και αύξηση του πληθωρισμού.
Συνέντευξη στον Θωμά Καλέση
-Κύριε Ευτυχίδη ποια είναι η αποτίμηση αυτής της μακράς περιόδου ανησυχίας αναφορικά με την επιβολή των δασμών, οι οποίοι ανακοινώθηκαν χθες κι επίσημα από τον πρόεδρο Τραμπ για αρκετές χώρες του πλανήτη;
Εκείνο που μένει είναι ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποφάσισε να προκαλέσει μια αναστάτωση στο παγκόσμιο σκηνικό με την επιβολή δασμών σε όλες σχεδόν τις χώρες. Δασμοί που ξεκινούν από το 15% και φτάνουν κατά περιπτώσεις, όπως π.χ. η Βραζιλία, μέχρι και το 50%. Βέβαια, από την άλλη βλέπουμε να κάνει για μία ακόμη φορά υπαναχωρήσεις στους δασμούς προς το Μεξικό, όμως σε ένα γενικότερο πλαίσιο η κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, είναι ιδιαίτερα δύσκολη πρώτα και κύρια για τον ίδιο τον αμερικανό καταναλωτή, ο οποίος από τη μια θα δει αυξήσεις στις τιμές και στον πληθωρισμό και από την άλλη θα δει μείωση της παραγωγής, καθώς πλέον η κατανάλωση δεν θα φτάσει στα επίπεδα που θα ήθελε να είναι.
Επί της ουσίας δηλαδή, θα μπει ένα φρένο στην ανάπτυξη, λόγω αυτών των ακατανόητων κινήσεων του Ντόναλντ Τραμπ.
-Σε αρκετές χώρες ωστόσο με τις οποίες έχει διαπραγματευτεί και συμφωνήσει για το ύψος των δασμών δεν έχουν γίνει γνωστές λεπτομέρειες που αφορούν συγκεκριμένα προϊόντα Για παράδειγμα με την ΕΕ έχει ανακοινωθεί ένα ενιαίο δασμολογικό ποσοστό της τάξεως του 15% πλην όμως βιομηχανικές μονάδες περιμένουν μέχρι και σήμερα το περιεχόμενο της συμφωνίας για να δουν πώς θα κινηθούν το επόμενο διάστημα.
Πράγματι, υπάρχει μια γενική ασάφεια για το τι θα γίνει. Ειδικά η συμφωνία με την ΕΕ αποτελεί κατά την προσωπική μου άποψη μια συνηθοκολόγηση της Ευρώπης στις διαθέσεις του προέδρου Τραμπ.
Όσο κι αν η κυρία φον ντερ Λάιεν προσπάθησε να προστατεύσει πρωτίστως τα συμφέροντα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ώστε να έχει τους ίδιους δασμούς με την ιαπωνική, αναγκάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία, από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες βγαίνουν απόλυτα κερδισμένες. Είτε αυτό αφορά την επιβολή δασμών από τη μια πλευρά και την έλλειψη απάντησης (σ.σ. αντιδασμών) από την άλλη στα αμερικανικά προϊόντα, είτε αυτό αφορά την επιβολή ενεργειακής αγοράς ύψους 750 δισ. δολαρίων από τις ΗΠΑ, είτε αυτό αφορά τις υποχρεωτικές -και δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα το καταφέρει αυτό η πρόεδρος της Κομισιόν- επενδύσεις των ευρωπαϊκών εταιρειών στο έδαφος της Αμερικής οι οποίες με βάση της συμφωνία θα πρέπει να φτάσουν τα 600 δισ.
Για μένα όλα αυτά, αποτελούν τραγικές καταστάσεις από μια Ευρώπη που δείχνει ανίκανη να προστατέψει τα συμφέροντά της.
-Ουσιαστικά τι αλλάζει από εδώ και πέρα στον κλάδο του εμπορίου; Διότι σε πρώτη φάση μπορεί όντως η επιβολή των δασμών να βγάζει ενισχυμένες τις Ηνωμένες Πολιτείες, μακροπρόθεσμα όμως ενδεχομένως να βλάψουν την ίδια την οικονομία τους με τις ανατιμήσεις, την αύξηση του πληθωρισμού κλπ.
Και δεν την πληρώνει μόνο ο Αμερικανός καταναλωτής, αλλά και ο Ευρωπαίος. Αν σκεφτείτε ότι αγοράζουμε αμερικανικό LNG (σ.σ. Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο) το οποίο θα έλεγα ότι είναι σχετικά... πανάκριβο. Επαναλαμβάνω ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί μια πλήρη οπισθοχώρηση σε ό,τι σκεφτόμασταν μέχρι σήμερα και δυστυχώς φαίνεται να μην το αντιλαμβάνονται όλοι το ίδιο.
Υπάρχουν βέβαια και χώρες που έχουν αντιδράσει και μάλιστα πάρα πολύ σοβαρά όπως η Γαλλία για παράδειγμα, οι οποίες θεωρούν αυτή τη συμφωνία, ως λεόντειο συμφωνία που εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα των ΗΠΑ και κανενός άλλου.
-Πράγματι υπήρξαν και φωνές διαμαρτυρίας που τόνισαν ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια συμφωνία win - win, αλλά με μόνο έναν κερδισμένο σε αυτή τη ιστορία, αλλά υπήρξαν και φωνές που τόνιζαν ότι τελείωσε πια μια μεγάλη περίοδος αβεβαιότητας, με απειλές για δασμούς 30% κλπ, άρα τώρα έχουμε έναν μπούσουλα και τουλάχιστον ξέρουμε πώς θα κινηθούμε, ενώ αποφύγαμε και τον εμπορικό πόλεμο που δεν ξέραμε πού θα μπορούσε να οδηγήσει.
Ακριβώς αυτό συνέβη ναι, όμως υπάρχει κάποιος εκεί έξω που μπορεί να είναι σίγουρος ότι αυτή η ιστορία πράγματι τελείωσε και ότι αύριο ο πρόεδρος Τραμπ δεν θα σκεφτεί κάτι άλλο για προκαλέσει αποσταθεροποίηση της κατάστασης; Σ' ότι αφορά τις διεθνείς αγορές, πιστεύω ότι εκεί είναι το κύριο πρόβλημα. Ότι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στον πρόεδρο των ΗΠΑ και στις κινήσεις που κάνει, κάτι που έχει αντίκτυπο στην όλη κατάσταση.
-Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, όπως ο Καναδάς αύξησε τους δασμούς από το 25% στο 35% αν και πρόκειται για στενή -μέχρι πρότινος- σύμμαχο και γειτονική χώρα στις ΗΠΑ...
Κοιτάξτε επί της ουσίας όλες οι χώρες είναι συμμαχικές προς τις ΗΠΑ με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ειδικά με τον Καναδά και το Μεξικό, γνωρίζαμε ότι υπήρχε και ειδική εμπορική συμφωνία για τη μη επιβολή δασμών, ωστόσο αποδείχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε κανένα πρόβλημα να τις φορολογήσει και τις δύο. Επομένως μπαίνουμε σε μια περίοδο αχορτογράφητων νερών. Δεν ξέρουμε τι μπορούμε να περιμένουμε αύριο, διότι υπάρχει και το στοιχείο του απρόβλεπτου που διακρίνει τον πρόεδρο των ΗΠΑ και αυτό δημιουργεί προβλήματα και παραπέρα.
-Προβλήματα όχι μόνο στις χώρες που επιβλήθηκαν δασμοί, αλλά όπως εκτιμούν οι οικονομολόγοι και στην ίδια την οικονομία των ΗΠΑ...
Λογικά αυτό θα συμβεί, γι' αυτό και θεωρώ ότι πρόκειται για ένα φρένο στην ανάπτυξη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που διαχειρίζεται ή είναι διευθυντής σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρεία και μπορεί πλέον με σαφήνεια να καθορίσει την πολιτική του σχετικά με εξαγωγές, με παραγωγή με οτιδήποτε. Είναι μια τεράστια οπισθοδρόμηση σε όλα τα επίπεδα. Οι δασμοί είναι ένα μείον για την ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο.
