Από το πρώτο σφύριγμα φάνηκε ότι ο Δικέφαλος μπήκε στο γήπεδο με ξεκάθαρο στόχο: να επιβληθεί. Πίεση ψηλά, ένταση σε κάθε μονομαχία, καθαρό μυαλό με την μπάλα στα πόδια. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ρυθμό, καθώς κάθε προσπάθεια ανάπτυξης έσβηνε πάνω στην ορμή και την αποφασιστικότητα των παικτών του ΠΑΟΚ.
Σε αυτό το σκηνικό, ο Τάισον έκανε ακόμη ένα απίθανο παιχνίδι. Ήταν παντού. Δημιουργός, εκτελεστής, ηγέτης. Ο Βραζιλιάνος θύμισε σε όλους γιατί αποτελεί βαρόμετρο για την ομάδα, δίνοντας ποιότητα και ένταση σε κάθε του ενέργεια. Δίπλα του, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας έστησε… ορχήστρα. Με ωριμότητα, φαντασία και ποδοσφαιρικό θράσος, όχι μόνο καθοδήγησε το παιχνίδι του ΠΑΟΚ, αλλά βρήκε και δίχτυα, επισφραγίζοντας την εξαιρετική του εμφάνιση.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει και στον Ανέστη Μύθου. Ο νεαρός δείχνει πως έρχεται για τα καλά, με προσωπικότητα και παρουσία σε κρίσιμα σημεία του αγώνα. Το γκολ του ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας συνολικά μεστής εμφάνισης, που δείχνει ότι το μέλλον του ανήκει.
Και γύρω από αυτούς, όλοι οι υπόλοιποι έπαιξαν σαν… πεινασμένοι λύκοι. Με αυταπάρνηση, συγκέντρωση και δίψα. Το 2-0 θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μεγαλύτερο, αν οι «ασπρόμαυροι» είχαν πάρει καλύτερες αποφάσεις στο τελείωμα των φάσεων.
Το σημαντικό, όμως, είναι το τρίποντο. Ένα σπουδαίο τρίποντο, το τρίτο του ΠΑΟΚ στα τέσσερα ντέρμπι που έχει δώσει μέχρι τώρα, και μάλιστα με απόλυτα πειστικό τρόπο. Μπορεί ο Δικέφαλος να μην κλείνει την χρονιά στην κορυφή, όμως με τη σωστή ενίσχυση τον Γενάρη, έχει όλα τα εφόδια για να επιστρέψει ακόμη πιο δυνατός και να διεκδικήσει ότι του αναλογεί.
