Μπορεί την περίοδο της οικονομικής κρίσης να ένωσε την πάνω πλατεία του αντιμνημονιακού παρορμητισμού με την κάτω πλατεία των ριζοσπαστικών συνθημάτων, αλλά ουδέποτε κατάφερε να αποκτήσει και να διαμορφώσει μια συνεκτική και μακρόπνοη στρατηγική για τη μετάβαση από το χώρο της διαμαρτυρίας στον χώρο του ρεαλισμού και της πολιτικής ευθύνης. Έτσι επιβεβαιώθηκαν στην πράξη όσοι υποστήριζαν ότι το τέλος της οικονομικής κρίσης θα σηματοδοτούσε και την «αυλαία» του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η άνοδος του στην εξουσία το 2015 ήταν περισσότερο προϊόν κοινωνικής αγανάκτησης και πολιτικής συγκυρίας, παρά καρπός ιδεολογικής ωρίμανσης και προγραμματικής επάρκειας.
Οι πληροφορίες του τελευταίου 24ωρου αναφέρουν ότι στις συνομιλίες που έχει με μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Νέας Αριστεράς, ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθαρίζει ότι όσοι θέλουν να τον ακολουθήσουν πρέπει να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Δηλαδή, να παραιτηθούν από το βουλευτικό τους αξίωμα. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος όσο και ο Αλέξης Χαρίτσης να προσπαθούν να… εντοπίσουν ποιοι και πόσοι βουλευτές είναι διατεθειμένοι να παραδώσουν τη βουλευτική τους έδρα. Ήδη, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ μετρά μείον μια, αφού πρώτος επιλαχών είναι ο Θοδωρής Δρίτσας ο οποίος ανήκει πλέον στη Νέα Αριστερά και ξεκαθάρισε ότι θα κρατήσει την έδρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να μετράει πλέον 25 βουλευτές, η δε Νέα Αριστερά 12.
Οι επίφοβοι για παραίτηση
Και εδώ ξεκινά το… παραπολιτικό ενδιαφέρον για το ποιοι βουλευτές είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στο νέο εγχείρημα. Σε επίπεδο Θεσσαλονίκης τα μάτια είναι στραμμένα πρωτίστως στην Κατερίνα Νοτοπούλου και δευτερευόντως στον Χρήστο Γιαννούλη ο οποίος είναι και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Επίσης, έντονα ακούγεται τις τελευταίες ώρες το όνομα της Πόπης Τσαπανίδου, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα αναμένονται με ενδιαφέρον οι κινήσεις του πρώην βουλευτή Ημαθίας Άγγελου Τόλκα, του νυν βουλευτή Δράμας Θεόφιλου Ξανθόπουλου, της βουλευτού Κοζάνης Καλλιόπης Βέττα, όπως και του βουλευτή Πρέβεζας Κώστα Μπάρκα και του βουλευτή Λάρισας Βασίλη Κόκκαλη.
Το άγχος του ΠΑΣΟΚ και η «ανθρωποφαγία»
Οι εξελίξεις στην Αριστερά προκαλούν εκνευρισμό και στο ΠΑΣΟΚ, εκεί που η εσωκομματική αντιπολίτευση ήθελε το συνέδριο του κόμματος να προλάβει τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, η προσοχή τους στρέφεται στην επόμενη ημέρα, καθώς από το πρωί της Δευτέρας ξεκίνησε μια άτυπη κούρσα Ανδρουλάκη-Τσίπρα για την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά. Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αισθάνεται ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, καθώς είχαν προηγηθεί οι προειδοποιήσεις του Παύλου Γερουλάνου για την ανάγκη να… ξεκολλήσει η βελόνα των δημοσκοπήσεων τους επόμενους δυο μήνες και οι συστάσεις της Άννας Διαμαντοπούλου να μην γίνει η Χαριλάου Τρικούπη «Κωνσταντοπούλου». Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιβεβαίωσε και το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην Θεσσαλονίκη, Χρήστος Παπαστεργίου, ο οποίος βρίσκεται κοντά στον Νίκο Ανδρουλάκη, που σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκανε λόγο για… ανθρωποφαγία. «Όλοι μας και ιδιαίτερα όσοι είναι κορυφαία στελέχη της παράταξης και μάλιστα χάριν αυτής, να σταματήσουν την “ανθρωποφαγία”. Και εκτίθενται και παίζουν το παιχνίδι της ΝΔ» σημείωσε, στέλνοντας το σχετικό μήνυμα στους επίδοξους δελφίνους.
Να μην πάθουμε «Γαλλία»
Η αναστάτωση που επικρατεί ευρύτερα στον χώρο της αντιπολίτευσης, με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την εσωκομματική «ανθρωποφαγία» στο ΠΑΣΟΚ, επαναφέρει με τον πλέον εμφατικό τρόπο στην επικαιρότητα την ανάγκη η χώρα να διαθέτει σταθερή, λειτουργική και αξιόπιστη κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε μια περίοδο γεωπολιτικών εντάσεων όπως αυτή που βιώνουμε. Υπό αυτό το πρίσμα οι λογικές που αναπτύσσονται στον χώρο της αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή «πρέπει να πέσει ο Μητσοτάκης» ή ότι «το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βγει πρώτο έστω και με μία ψήφο», όπως ισχυρίζεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, μοιάζουν με σκέψεις που είναι επικίνδυνα αποσυνδεδεμένες από την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί η (σωστή) αντιπολίτευση οφείλει να πείθει ότι διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης, όχι απλώς να επιθυμεί να «πέσει» η σημερινή κυβέρνηση. Σε τελική ανάλυση η «πρωτιά» στην κάλπη ως αυτοσκοπός δεν στοιχειοθετεί εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης για τη χώρα, αλλά επιβεβαιώνει τη θεσμική ανωριμότητα εκείνων που θέλουν να κυβερνήσουν χωρίς να έχουν αποδείξει ότι μπορούν αδιαφορώντας για το αν θα σπρώξουν τη χώρα στην πολιτική αβεβαιότητα. Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι ενδεικτικό, όπου η κυβέρνηση Λεκορνί παραιτήθηκε μόλις 27 ημέρες μετά τον σχηματισμό της.
