Σύμφωνα με ανάλυση του CNN, η μεταστροφή του Αμερικανού προέδρου κατά του Ρώσου ομολόγου του, δημιουργεί ξανά νέες δυνατότητες για την Ουκρανία, τους επικριτές του Πούτιν στο Κογκρέσο και τους πιεσμένους συμμάχους των ΗΠΑ.
Συνοδεύεται, ωστόσο, και από κινδύνους, κυρίως την πιθανότητα μιας σύγκρουσης ισχύος των δύο ισχυρών ανδρών που ελέγχουν τα δύο μεγαλύτερα πυρηνικά οπλοστάσια στον κόσμο.
Ο Τραμπ έχει δείξει ότι ανεβάζει συνεχώς τα «στοιχήματα» στις σχέσεις του με συμμάχους και αντιπάλους, χρησιμοποιώντας ρητορική και δασμούς.
Αυτή τη φορά, όμως, βρίσκεται απέναντι σε έναν αδίστακτο αντίπαλο, που απαντά όχι με λόγια, αλλά με ανθρώπινες ζωές — όπως δείχνουν οι εντεινόμενες επιθέσεις με drones στο Κίεβο, ένα σαφές μήνυμα προς τον Λευκό Οίκο.
Δεδομένου του συναλλακτικού χαρακτήρα του Τραμπ, είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς πόσο θα διαρκέσει η εχθρότητά του απέναντι στον πρώην «φίλο» του στο Κρεμλίνο.
Κι ενώ πλέον μιλά για στήριξη της Ουκρανίας στην άμυνά της, είναι αμφίβολο αν η νέα του στάση θα φτάσει στο επίπεδο της στήριξης δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που παρείχε το Κογκρέσο επί κυβέρνησης Μπάιντεν.
Ωστόσο, σε συνέντευξή του στο NBC News την Πέμπτη, ο Τραμπ δήλωσε πως έχει εξασφαλίσει συμφωνία μέσω του ΝΑΤΟ για την αποστολή αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot στην Ουκρανία, οι οποίοι είναι απολύτως αναγκαίοι για την αναχαίτιση των ρωσικών επιθέσεων σε αστικούς στόχους.
«Στέλνουμε όπλα στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ πληρώνει γι’ αυτά εκατό τοις εκατό», είπε ο πρόεδρος.
«Θα στείλουμε τους Patriots στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια το ΝΑΤΟ θα τους διανείμει», πρόσθεσε.
Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας παραμένουν ασαφείς, ενώ το CNN έχει ζητήσει διευκρινίσεις από τη Συμμαχία.
Ο Τραμπ δείχνει να έχει φτάσει σε σημείο καμπής. Από το να κατηγορεί την Ουκρανία, θύμα του πολέμου, έχει περάσει πλέον στην ευθεία επίθεση προς τη Ρωσία ότι παρατείνει αχρείαστα τη σύρραξη.
Το κρίσιμο ερώτημα τώρα είναι πώς αυτή η αλλαγή στάσης του Τραμπ επηρεάζει την αμερικανική πολιτική για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη στρατηγική έναντι της Ρωσίας, αλλά και τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στις ΗΠΑ.
«Ο Πούτιν αγνόησε όλες τις εκκλήσεις του Τραμπ»
Η δήλωση του Τραμπ αυτή την εβδομάδα ότι έχει κουραστεί από τις «βλακείες» του Πούτιν προκάλεσε αίσθηση, αν και είναι απόλυτα συμβατή με το συχνά ωμό στυλ του, σχολιάζει το CNN.
Κανείς δεν προσπάθησε περισσότερο από τον Τραμπ να πείσει τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, έναν πόλεμο που ξεκίνησε με την παράνομη εισβολή της Ρωσίας το 2022. Ο Τραμπ πέρασε χρόνια επαινώντας τον Ρώσο ηγέτη για την «εξυπνάδα» και τη «δύναμή» του.
Τώρα, όμως, οι ισορροπίες αλλάζουν.
Από δυτική σκοπιά, η στάση του Πούτιν μοιάζει με ένα εντυπωσιακό πολιτικό αυτογκόλ. Είχε στα χέρια του μια συμφωνία ειρήνης με την υποστήριξη των ΗΠΑ, την οποία οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουκρανίας φοβούνταν επειδή νομιμοποιούσε την εισβολή. Η συμφωνία θα διατηρούσε τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας και θα απέκλειε οριστικά την πιθανότητα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Όμως, το να προβάλλει κανείς δυτική λογική στις αποφάσεις του Πούτιν υπήρξε πάντα σφάλμα, όπως απέδειξε και η αποτυχία της κυβέρνησης Ομπάμα να προβλέψει την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.
Ο Πούτιν είχε δηλώσει ξεκάθαρα πριν την εισβολή ότι θεωρεί τη σύγκρουση μέσο αποκατάστασης μιας ιστορικής αδικίας, τόσο σε σχέση με τις παλαιές ρωσικές αξιώσεις στην Ουκρανία όσο και σε σχέση με τις ευρύτερες δυσαρέσκειες του, που ανάγονται στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την οποία παρακολούθησε με απογοήτευση από το πόστο του ως αντισυνταγματάρχης της KGB στην Ανατολική Γερμανία.
Όταν ο Πούτιν μιλά για τις «βαθύτερες αιτίες» του πολέμου, εννοεί τη δυσαρέσκεια της Μόσχας για την ύπαρξη μιας δημοκρατικής κυβέρνησης στο Κίεβο, για την επέκταση του ΝΑΤΟ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και για τη συνεχιζόμενη παρουσία συμμαχικών στρατευμάτων σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, είναι πιθανό ο Πούτιν να μην είχε ποτέ την πρόθεση να τερματίσει τον πόλεμο. Και η εκτίμηση του Τραμπ και των συμβούλων του ότι θα μπορούσαν να επιτύχουν μια «συμφωνία» ήταν εξαρχής λανθασμένη. Ύστερα από εκατοντάδες χιλιάδες ρωσικά θύματα, ο πόλεμος έχει αποκτήσει υπαρξιακή σημασία για την πολιτική επιβίωση του Ρώσου προέδρου.
Αναρίθμητοι παρατηρητές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη προσπαθούσαν επί χρόνια να πείσουν τον Τραμπ για αυτή την πραγματικότητα. Είναι, μάλιστα, εντυπωσιακό ότι του πήρε τόσο καιρό να φτάσει σε αυτό το σημείο. Όπως είπε χαρακτηριστικά αυτή την εβδομάδα για τον Πούτιν: «Είναι πάντα πολύ ευγενικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα».
Οι υπέρμαχοι της Ουκρανίας που ελπίζουν σε μια πιο σθεναρή αμερικανική πολιτική απέναντι στη Ρωσία καλό είναι να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους. Η απογοήτευση του Τραμπ από τον Πούτιν μοιάζει αυτή τη φορά ειλικρινής, όμως δεν είναι η πρώτη φορά που καταφέρεται κατά του Ρώσου προέδρου μόνο και μόνο για να «διορθώσει» αργότερα τα λεγόμενά του.
Ακόμη ένα κρίσιμο ερώτημα είναι, λοιπόν, αν ο Τραμπ, αφού εγκατέλειψε την ιδέα ότι μπορεί να πείσει τον Πούτιν με λόγια, είναι πλέον διατεθειμένος να τον πιέσει με πράξεις;
