Πέρα από τη «φτωχή» συγκομιδή στα γκολ, ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα και στη δημιουργία φάσεων. Σύμφωνα με τα στατιστικά, σε αυτά τα τρία ματς ο Δικέφαλος δημιούργησε μόλις δύο πραγματικά μεγάλες ευκαιρίες: την κεφαλιά του Τσάλοφ που σταμάτησε στο δοκάρι απέναντι στη Βολφσμπέργκερ και το σουτ του Ιβανούσετς που επίσης κατέληξε στο δοκάρι, αυτή τη φορά στην Κροατία με αντίπαλο τη Ριέκα.
Η επιθετική δυσλειτουργία δεν προκύπτει τυχαία. Ο Τσάλοβ, ο οποίος αποκτήθηκε από πέρσι για να αποτελέσει τον βασικό εκτελεστή, δείχνει συνεχώς εκτός ρυθμού και μακριά από το κλίμα της ομάδας, με ελάχιστες εκλάμψεις.
Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς δεν πατάει καλά, ενώ οι τραυματισμοί των Τάισον και Ντεσπόντοφ έχουν στερήσει σημαντικές λύσεις από τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Παράλληλα, ο Κωνσταντέλιας χρησιμοποιείται συνεχώς σε διαφορετικές θέσεις, γεγονός που επηρεάζει τη σταθερότητά του, ενώ ο Ιβανούσετς, αν και ποιοτικός, δεν έχει καταφέρει ακόμη να εγκλιματιστεί πλήρως στο νέο περιβάλλον.
Όλα αυτά συνθέτουν μία εικόνα επιθετικής δυστοκίας και αδυναμίας, που δεν αφορά μεμονωμένα πρόσωπα αλλά ολόκληρη τη λειτουργία του ΠΑΟΚ στο δημιουργικό κομμάτι. Όταν μια ομάδα μετράει μόλις δύο μεγάλες φάσεις σε 300 λεπτά, το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα συλλογικό.
Ο Λουτσέσκου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι ο χρόνος πιέζει και πως απαιτούνται άμεσες λύσεις, καθώς τα κρίσιμα ευρωπαϊκά και εγχώρια παιχνίδια δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.
