Την εποχή των παγκόσμιων δασμών, περιφερειακών συγκρούσεων, υβριδικών μεταναστευτικών ροών και πραγματικά γελοίων διεκδικήσεων έναντι των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι το θέρος πάλι έκανε την πατροπαράδοτη δουλειά του! Πάλι η ζέστη χτύπησε ανηλεώς και «ρευστοποίησε» σοβαρότητα και επάρκεια μέρους του πολιτικού λόγου στη χώρα μας.
Από τη μια η υπεράσπιση ανεγκέφαλων και προφανώς υποκινούμενων ομάδων σε βάρος Ισραηλινών επισκεπτών της Χώρας μας ή η αφελής και κοντόφθαλμη επιχειρηματολογία του Δημάρχου Αθηναίων απέναντι στο Ισραήλ, και από την άλλη η επίρριψη ευθύνης στην ελληνική Κυβέρνηση για κάθε γελοιότητα της πειθαναγκασμένης κυβέρνησης της Τρίπολης, δείχνουν ότι σε κάποιους το επίπεδο της υπεύθυνης πατριωτικής αντίληψης -ενώ ήταν χαμηλό- τώρα περιήλθε στο ύψος του... υπογείου! Ίσως εκεί να βρίσκουν «άσυλο», προκειμένου να εκτοξεύουν ανέξοδα λόγια, παραινέσεις και παλικαρισμούς.
Ακόμη και στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ ο «ερασιτεχνισμός» του κατηγορώ απέναντι στην Κυβέρνηση βγάζει μάτια, αφού αντί να τους φταίει το βαθύ νεοελληνικό πελατειακό σύστημα πολιτικής-πολιτών, τους φταίει αυτός που αποφάσισε να το ξεδοντιάσει. Δε φταίει, λένε, τόσο ο πολίτης που ζητά, κλέβει, τα παίρνει ή κλείνει τα βολεμένα του μάτια, αλλά ο εκάστοτε πολιτικός(!), επειδή υπηρετεί ένα βαθιά ριζωμένο σύστημα συναλλαγής από την ίδρυση του ελλαδικού κράτους. Φαίνεται ότι οι «ιππότες της αγνότητας» παραβλέπουν τη συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης να μεταρρυθμίσει κράτος και διοίκηση κάνοντας τη θεσμική «επανάσταση» στη χώρα, ενώ γεμάτοι παλιμπαιδισμό ξιφουλκούν σαν Δον Κιχώτηδες της κάθαρσης. Δεν περνά καν από το μυαλό τους ότι αν πούνε «οι βαθιές παθογένειες της χώρας απαιτούν σοβαρότητα, συνευθύνη και στοιβαρές προτάσεις για τη θεσμική της μεταρρύθμιση», έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ξεκολλήσουν από την πολιτική ανυπαρξία και την απόρριψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Για αυτό απαιτείται Σύνεση παντού!
Όπως στα εθνικά ζητήματα, με τη στενότερη και ευρύτερη έννοια.
Πόσο δύσκολο είναι άραγε για εξωκυβερνητικούς και περι-παραταξιακούς να επιδείξουν τη δέουσα σοβαρότητα και να καταλάβουν ότι στην εποχή της μετάβασης από το στοιχειώδες Διεθνές Δίκαιο στην κυριαρχία του Δικαίου του Τσαμπουκά, υπάρχουν διάφοροι που λένε ό,τι ανησίες θέλουν; Ιδίως όταν, για την ατομική, πολιτική ή κυβερνητική τους επιβίωση υπακούνε σε εντολές των αναθεωρητικών δυνάμεων; Βλέπετε πουθενά οι ανοησίες αυτές να παράγουν έννομα και διεθνώς αποδεκτά αποτελέσματα;
Ακόμη και λαϊκίστικες δυνάμεις που ξεπρόβαλαν στην Ευρώπη, δυσκολεύονται πολύ να υιοθετήσουν τις ανοησίες των διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας. Καλό θα ήταν να δείξουν «αυτοσυγκράτηση» οι εσωτερικές φωνές που βλέπουν φόβο και αναποτελεσματικότητα στην Κυβέρνηση και ιδίως στον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή κάποιοι έξω εκτελούν με παλαβό τρόπο τις εντολές των αφεντικών τους λέγοντας «Κρήτη γιοκ» ή «νησιά γιοκ», δηλαδή ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα.
Αν ο κόσμος εν μέρει «τρελάθηκε» φταίει ο λογικός που δε φορά ζουρλομανδύα;
Σαφώς και το «ενεργειακό» παιχνίδι είναι σκληρό στη Μεσόγειο και σαφώς η Τουρκία φαίνεται πλέον ότι αισθάνεται να μη χωρά στο κοστούμι που φορούσε πριν 25 χρόνια, αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι για τα αισθήματα και τη δυσανεξία άλλων φταίει η Ελλάς που δεν κήρυξε ακόμη πόλεμο; Αυτό θέλουν οι μάγκες του καναπέ;
Δεν είναι φανερό ότι η ίδια η Τουρκία -ενώ δηλώνει παρούσα στον κλασικό ρόλο της αμφισβήτησης- προς το παρόν δεν προχωρά σε ακραία επιθετικές ενέργειες, αλλά σε συντήρηση του αναθεωρητισμού «όσο-όσο», προκειμένου να μη χάσει το momentum της μεγάλης επιρροής που επιθυμεί προς ΕΕ και την Αμερική του Τραμπ; Ο πολύ εύστοχος τρόπος της ελληνικής Κυβέρνησης είναι η ισορροπία ανάμεσα στη σταθερή υποστήριξη των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της ανάδειξης κάθε επικίνδυνου Αναθεωρητισμού. Τόσο στο γράμμα όσο και στο πεδίο, όπου και όταν χρειάζεται! Οι αστείες ρηματικές διακοινώσεις της παρά-θεσμης κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη συνεχίζουν απλώς να συντηρούν την απόδειξη της παρανομίας και των αυθαιρεσιών της.
Ας μιλήσουμε λοιπόν ωμά με τη δύναμη της «προκλητικής» αλλά πάντα λυτρωτικής αλήθειας. Διαθέτει η χώρα σήμερα τη συνολική επάρκεια να καθηλώσει τώρα την Τουρκία και να την κάνει να υποχωρήσει από όλα τα πεδία των διεκδικήσεών της; Να την υποχρεώσει ακόμη και σε αποχώρηση από την Κύπρο;
Και μιλώντας για επάρκεια σήμερα, εννοούνται όλες οι παράμετροι για μια συνολική κατίσχυση σε όλα τα πεδία. Διπλωματία, Άμυνα, Διεθνές εκτόπισμα, περιφερειακό και παγκόσμιο οικονομικό αποτύπωμα, δική της αμυντική βιομηχανία. Υπάρχει άραγε άλλος πολιτικός ηγέτης στη χώρα, εκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη, που να έχει εργαστεί τόσο συνδυαστικά για την μεγαλύτερη δυνατή υλοποίηση αυτών των παραγόντων σε τόσο δυστοπικό πεδίο; Και δεν εννοούμε βέβαια πειραματισμούς, αλλά την πλήρη σύνδεση των παραγόντων ισχύος της χώρας και μάλιστα με τρόπο απαρέγκλιτα σταθερό.
Αλλά και στο επίπεδο της παροχής «υπηρεσιών» σε στρατηγικούς συμμάχους σήμερα, πόσο έτοιμη είναι η πολιτική και κοινωνική κουλτούρα της χώρας μας να δεχτεί να στέλνει στρατεύματα, με κίνδυνο απώλειας ζωών, σε διάφορα πεδία, όπως το κάνει η Τουρκία ή άλλες χώρες ανά τον Κόσμο;
Μια και μιλάμε για θάλασσες και πεδία, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι όποιος θέλει η μικρομεσαία Ελλάς να πιάνει ψάρια ας βρέξει τον πισινό του! Όχι βέβαια στο μπάνιο, αλλά εκεί που υπάρχουν «κύματα» και «σκυλόψαρα». Μέχρι λοιπόν να διαφανεί ότι, πέραν του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπάρχουν «μεγάλοι ηγέτες» στην Ελλάδα για κινήματα, ας αφήσουν τα κουνήματα και τις «ψευτομαγκιές». Ας αφήσουμε τον Πρωθυπουργό να δώσει τις μάχες. Θωρακίζοντας τη χώρα σε όλα τα επίπεδα. Και μαζί με αυτόν και τους αρμόδιους σε κάθε θέση ευθύνης, ας δώσουμε και εμείς τον αγώνα με δίκαιη κριτική και σοβαρές προτάσεις. Με ρεαλισμό και σταθερό φρόνημα.
Τα «πρωταθλήματα» ανθρώπων, πολιτικών και χωρών τόσο στους εσωτερικούς όσο και στους εξωτερικούς αγώνες, δεν κερδίζονται από την ανάγκη που γίνεται φιλότιμο, αλλά από την ικανότητα να ΕΧΕΙΣ και να αποφασίζεις τι τελικά ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ!
*Ο κ. Κωφίδης Θεοφάνης είναι Πολιτευτής της ΝΔ στη Ροδόπη, Πρόεδρος του Ομίλου Συνεύρεσης Ιδεών ΕΑΝΟΣ
