Αμέσως μετά το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού στο παγκόσμιο στερέωμα αναδείχθηκαν δύο μορφές αναθεωρητισμού του έως τότε γεωπολιτικού Status Quo.
Από τη μια πλευρά ο αναθεωρητισμός των ΗΠΑ υπό τον Ντ. Τράμπ που ως σκοπό έχει την επαναβεβαίωση της κυριαρχίας της Αμερικής επί του δυτικού κόσμου και από την άλλη ο αναθεωρητισμός των Ανατολικών δυνάμεων όπως η Κίνα και η Ρωσία που θέλουν να εδραιώσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους αποκτώντας ξανά την παλαιά αυτοκρατορική τους αίγλη. Και σε αυτό το σημείο βρίσκεται το δράμα του καιρού μας: Η σύγκρουση του δυτικού ηγεμονικού αναθεωρητισμού των ΗΠΑ και του Ανατολικού της Κίνας και της Ρωσίας.
Η τελευταία δε, θέλοντας να επιβεβαιώσει παγκοσμίως την αυτοκρατορική της αναγέννηση, αναλώθηκε σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο εναντίoν της Ουκρανίας που αργά αλλά σταθερά θα την εξαντλήσει αναδεικνύοντας τις σοβαρές ελλείψεις υποδομών που έχει. Η Κίνα πιστή στις διδαχές του Κουμφούκιου δεν αναλώνεται σε μία μάταιη σπατάλη δυνάμεων, αλλά αναμένει βρισκόμενη στο παρασκήνιο και επεκτείνει σιωπηλά την κυριαρχία της στην ευρύτερη περιοχή της. Ο νούμερο ένα αντίπαλος του Τραμπ δεν είναι η Ευρώπη -εδώ απλώς θέλει επιβεβαίωση της κυριαρχίας του- αλλά είναι η Κίνα. Αυτήν θέλει να αποδυναμώσει απομονώνοντάς την. Είχε την ψευδαίσθηση ότι, αρχικά, θα το καταφέρει αυτό προσεταιριζόμενος τους υπόλοιπους αναθεωρητές συμμάχους της όπως τη Ρωσία και το Ιράν. Γρήγορα όμως βγήκε από την αυταπάτη και έτσι οδηγούμαστε στη διαδικασία εξεύρεσης νέου εμπορικού άξιου ανταγωνιστή της Κίνας που είναι η Ινδία! Η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο έχει όλες τις προδιαγραφές που απαιτούνται για να αποτελέσει για τη δύση τον εμπορικό αντικαταστάτη της Κίνας.
Η Ελλάδα εξήλθε από τη μετά Covid εποχή εμφανώς αποδυναμωμένη λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και έχοντας χάσει -γιατί να το κρύψουμε άλλωστε- το γεωπολιτικό της κύρος. Βρέθηκε να πασχίζει να δημιουργήσει ένα αξιόλογο ενεργειακό αποτύπωμα θέλοντας να εδραιώσει την κυριαρχία της στον ιστορικό, φυσικό και ζωτικό χώρο του Ελληνόφωνου κόσμου που είναι η Αν. Μεσόγειος. Αυτή η ανάγκη μας φέρνει στο σημείο να συνειδητοποιήσουμε ότι η χώρα μας είναι ταυτόχρονα το πιο ανατολικό κομμάτι της δύσης και το πιο δυτικό της ανατολής. Σε αυτό το πλαίσιο η ταυτόχρονη «τριπλή εγκάρδια συνεννόηση» ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ καθώς και η συμμαχία μας με την Αίγυπτο συμβάλει τα μέγιστα στην εδραίωση των θέσεών μας την ώρα που ο ανταγωνισμός μας με την Τουρκία και τις κυκλωτικές κινήσεις που προσπαθεί να κάνει με τη Λιβύη χτυπάει κόκκινο. Το δίκτυο των συμμαχιών είναι καλά στημένο και θέλοντας ή όχι οι έρευνες θα φέρουν τις πλατφόρμες σε Ελλάδα και Κύπρο και αυτές με τη σειρά τους τις πρώτες εξορύξεις. Αλλά αυτό δεν αποτελεί, όσο μεγαλεπήβολο και αν φαντάζει, το κλειδί για την εδραίωσή μας στην Αν. Μεσόγειο.
Διαχρονικά ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός και πλουτοπαραγωγικός άσος στο μανίκι της Ελλάδας είναι η ισχυρή εμπορική της ναυτιλία, αυτή που και μέσα στις χειρότερες ημέρες της κρίσης δεν υπέστειλε ποτέ την σημαία της. Σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί στους δυτικούς εταίρους ως υπολογίσιμος παίκτης στην Τραμπ εποχή η Ελλάδα προσεταιρίστηκε τη «νέα Κίνα», την Ινδία, φιλοδοξώντας να υλοποιήσει ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια της: Να γίνει η εμπορική πύλη της Ινδίας στην Ευρώπη αλλά και στη δύση. Η Αν. Μεσόγειος από την εποχή του Ντισραέλι και της δημιουργίας της διώρυγας του Σουέζ είναι η κύρια οδός προς την Ινδία. Η συνεχής και αδιάλειπτη παρουσία του εμπορικού μας στόλου θα είναι το κλειδί για την επιστροφή της Ελλάδας ως υπολογίσιμου παίκτη στα γεωπολιτικά πράγματα και συνάμα θα λειτουργεί ως συνεχής επιβεβαίωση και κίνητρο της κυρίαρχης παρουσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο κ. Παύλος Ι. Αλεξιάδης είναι Ιατρός/Συγγραφέας
